Shocker Files (Disturbing Horror Stories)

Hukay-Bitay

WARNING: This story may contain strong language, offensive theme, adult content, depictions of sex, violence and elements that are not suitable for some audiences. Read at your own risk.

SA isang nayon na malayo sa sibilisasyon, dinala ng sasakyan si Gardo kasama ang iba pang mga kapwa preso. Sila ang mga taong nakahilera sa death row at nakatakdang bitayin.

Ang paraan ng pagbitay sa kanila ay kakaiba. Dadalhin sila sa isang sementeryo kung saan isasagawa ang pagbitay. Sila mismo ang maghuhukay sa kanilang libingan bago sila ilibing nang buhay.

Mula nang ipatupad ang death penalty sa buong bansa, binigyan din ng karapatan ang bawat lalawigan na gumawa ng sarili nilang paraan sa pagbitay. At isa na nga rito ang lugar na iyon kung saan nililibing nang buhay ang mga kriminal.

Ang tawag sa parusang ito ay "Hukay-Bitay".

Katwiran ng nagpatupad sa batas na ito: "Kailangan unti-unti nilang maranasan ang pagkalagot ng hininga upang maramdaman din nila ang hirap ng mga taong pinatay nila nang walang kalaban-laban."

Pagkarating sa sementeryo, isa-isang pinalabas sa likod ng sasakyan ang apat na preso. Binigyan sila ng kanya-kanyang pala na gagamitin nila sa paghuhukay.

Kalat sa paligid ang mga sundalo habang nakatutok ang kanilang baril sa mga preso. Sa oras na may gawing hindi maganda ang isa, tiyak na mapapaaga ang kamatayan nito.

Tahimik lang ang mga preso habang sila'y nakapila. Blangko ang ekspresyon ng mga mukha nila. Para bang tanggap na ng kanilang kalooban na doon na talaga ang huling hantungan nila. Nakasuot pa sila ng dilaw na damit, palatandaan ng dugong kriminal na dumadaloy sa kanila.

Si Gardo, nakayuko na lamang sa lupa habang walang patid ang paglunok ng laway sa bawat salitang binibitawan ng commander. Habang ipinaliliwanag nito ang kanilang mga gagawin ay lalo siyang naaawa para sa sarili.

Sa bilyun-bilyong tao sa mundo, bakit isa pa siya sa napasama sa masaklap na parusang ito?

Kung sa bagay, siya rin naman ang dahilan kung bakit siya nandito. Mas pinili niya ang magulong buhay kaya sa nalalabing oras ay napabalik-tanaw siya sa lahat ng mga krimeng nagawa niya, sa mga batang napatay niya, at sa mga babaeng ginahasa niya.

Wala na silang magagawa kundi gawin ang dapat gawin: hukayin ang sarili nilang libingan.

Pagkasenyas ng commander, nagsimula na ang mga preso sa paghukay ng lupa. Nakatayo sila sa kani-kanilang puwesto habang naghuhukay ng kanilang paglilibingan.

Ang katabi nga niyang si Froilan, hindi marunong maghukay ng lupa kaya ilang beses nasigawan ng commander.

"Kasalanan mo kung bakit ka nandito! Kaya wala kang karapatan magreklamo! Maghukay ka na lang d'yan!"

Pati si Gardo ay apektado sa sinabi ng commander. Hindi rin siya marunong maghukay pero kailangan niyang gawin dahil iyon na ang nakasulat sa kanilang kapalaran.

Iyon na ang inilagay ng batas sa kanilang mga buhay.

Wala silang magagawa kundi ang sumunod.

Ang isa pa nilang kasama na si Alyas Bangis na isang lider ng pinakamalaking gang sa bansa ay parang bata na humagulgol habang nagmamakaawa sa commander.

"Patawarin n'yo na po ako... Alam ko po matinding kasalanan ang nagawa ko... Pero sana mabigyan n'yo po ako ng pangalawang pagkakataon para mabuhay... Nangangako po ako na babaguhin ko na ang buhay ko... Parang awa n'yo na po... Nagsisisi na po talaga ako... Kumakatok po ako sa inyong mga puso para humingi ng kapatawaran at pangalawang pagkakataon..."