Last Wish Operation

Chapter 14

My contest po ako at malapit ng matapos

Chapter 14

-Alyziana-

“Blaze, anak.” Napalingon naman ako sa nagsalita. Si Ninong Katsumi.

“Bakit po, Ninong?” Tanong ko.

“You need to rest. Go home, kahit sa Rain Ville ka muna magstay. Nandoon naman ang Mommy at Daddy mo pati sila JM.” Sabi niya.

“Dito lang po ako sa tabi ni Yumi.” Sabi ko habang nakatingin sa kamay namin ni Yumi na magkahawak.

“Blaze, anak. Hindi matutuwa ang anak ko kapag nakita ka niyang ganyan.”

“Ninong kaya po siya nagkaganyan dahil sa akin. Dahil sinalo niya po ang lahat ng palo at suntok na dapat sa akin. Sinalo rin po niya yung balang dapat ay tatama sa akin.”

“Anak, hindi kita sinisisi dahil nagkaganyan si Yumi. Kahit ang Ninang Yannie mo ay hindi ka sinisisi. My son proves to you how much he loves you.” Paliwanag niya sa akin.

“Then Ninong, I will stay here until he wakes up to prove to him how much I love him.” Paninindigan ko. Tumingin ako sa kanya at nakita kong ngumiti siya.

“Okay. Atleast kumain ka. Babalik mamaya ang Ninang mo na may dalang mga pagkain, kakain ka dapat. Ayokong masapak ng Daddy at Papa mo dahil nagkasakit ka habang nandito ka sa ospital na nagbabatay.” Tumango naman ako kay Ninong.

Nandito kami sa ospital. After nabaril si Yumi ay nadala siya kaagad sa ospital, may order na shoot to kill kay Ma’am Rita kapag may nasaktan o nabaril isa sa amin and in that case, napatay ng mga police si Ma’am Rita. Yung bumugbog naman sa akin ay ampon ni Ma’am Rita at pinalaki niya ito na may galit rin kila Ninong Katsumi dahil sinabi ni Ma’am Rita na anak siya sa pagkadalaga at si Ninong Katsumi ang ama which is not true. Pina-DNA test pa nga ni Ninong ang bata kung totoo ngang anak nila ito dahil daw may nangyari sa kanila ni Ma’am Rita twenty years ago raw. The result is negative, hindi anak ni Ninong yung batang iyon kaya ang nangyari ay nabaliw yung bata kaya nasa asylum ito.

Tumingin ako sa likuran ko, nakita kong natutulog ang kapatid ko sa hita ni Kenneth. Yung position nila ni Kenneth alam kong may namumuong pagtitinginan sila pero masyado pa silang mga bata. Mag-twelve pa lang si Kenneth while my sister turns twelve already.

“Ate Alyziana.” Sabi ni Kenneth nung napatingin siya sa akin.

“I am not going to stop you, if you love her.” I told him. Napalaki naman ang mata niya. “Matagal ko ng nahahalata.” Dugtong ko.

“Hindi lang ikaw Blaze, lahat kami ay nakakahalata pero Kenneth, both of you are still young.” Sabi ni Ninong Katsumi. Ngumiti naman si Kenneth at binaling ulit ang tingin sa kapatid ko. Napalingon ulit ako kay Yumi dahil naramdaman kong gumalaw yung kamay ni Yumi na hawak-hawak ko at nakita ko ang mata niyang unti-unting dumidilat.

“I’ll call the nurse.” Sabi ni Ninong Katsumi na tumayo at lumabas ng kwarto. Hindi ako makapagsalita sa sobrang gulat ko. Sabi kasi ng doctor ay baka ilang araw pa bago siya magising dahil sa mga natamong sugad niya at maraming dugong nabawas sa kanya.

Pinunasan ni Yumi yung luha ko. “Huwag kang umiyak. Nasasaktan ko kapag nakikita kitang umiiyak.”

“Naakainis ka. Bakit mo hinarang ang sarili mo?” Tanong ko. Hindi nasagot ni Yumi ang tanong ko dahil dumating na kaagad ang doctor at mga nurse para tignan siya. Gising na rin ang kapatid ko na nakatabi kay Kenneth.

“There is no sign of any trauma and that’s good but if there will be in the near future we suggest a psychologist.” Sabi nung doctor bago siya umalis. Dumating naman sila Ninang at ng makita niya si Yumi na gising na, ayun nag-iiiyak. Well kahit naman sino naman ina iiyak, siguro.

“Ate, sila Mommy nasa labas puntahan mo raw.” Sabi ng kapatid ko. Nagpaalam naman muna ako kila Yumi.

Pagkababa ko nakita ko si Mommy at si Papa. Hindi nila kasama si Daddy? Pagkalapit ko sa kanila ay tatanungin ko dapat pero inunahan na ako ni Mommy.

“Kausap ng Daddy mo si Ninang Pauleen mo.” Sabi ni Mommy while she tuck one of my hair behind my ear.

“Bakit po niyo ako pinatatawag?” Tanong ko. Nagkatinginan naman sila Mommy at Papa.

“Blaze, Yumi needs you but Ezequiel needs a friend right now.” Sabi ni Mommy.

“What do you mean, mom?” Tanong ko. Kinakabahan ako sa sasabihin ni Mommy.

“Alyziana, hindi totoong nagpa-liver transplant si Ezequiel. Nabubuhay siya sa mga gamot, he makes himself a drug dependant more.” More? “Pero nung naging kayo na ni Yumi kahapon he stop drinking medicine. He said he made a job well done.”

“Anong ibig niyong sabihin?”

“Ang alam ni Yumi umalis si Ezequiel papuntang Korea but the truth is nagpapunta lang siya sa Dumaguete para doon mamalagi and stay with his half sister na drug dependant din. Isang taon na kinukumbinsi ng Ninong Katsumi mo at Ninong Lester mo si Ezequiel pero hindi nila makumbinsi. Ang sabi niya kung mamamatay, mamamatay siya.” Paliwanag ni Papa. Nang magsink-in sa akin yung sinabi ni Papa ay doon naman tumulo ang luha ko.

“Anak, mahal ka rin ni Ezequiel at alam niyang kay Yumi ka liligaya but right now the two guys needs you. Kanino ka pupunta?” Tanong ni Mommy. I love Yumi, that’s not a question but the question here he might get hurt if I will go to Ezequiel.

-Yumi-

Natapos na’t lahat ang check-up nung doctor sa akin pero hindi pa rin bumabalik si Blaze. She’s not here for almost five hours. Si Mommy naman parang balisa at laging nagtatanong kay Daddy, as if they are hiding something from me.

“Dad something wrong?” I asked. Hindi na ako makatiis kapag hindi pa ako nagtanong.

“Wala.” Sabi sa akin ni Daddy but I know he is lying. His eyes will move to the left then to the right.

“You are lying.” I firmly said. Bigla naman siyang pinalo ni Mommy. “Sabihin mo na kasi.”

“What are you hiding?”

“Ipagkakait mo ba si Blaze sa mga kaibigan niya ngayong girlfriend mo na siya?” Tanong ni Daddy.

“Of course not.” Sabi ko. “Dad, the more you don’t tell me. The more I am scared of what will you say.” I saw my Dad close his eyes and Mom cried. “What’s really happening?”

“Ezequiel lied to you in going to Korea and he also lied to you for having a liver transplant. His liver failed already two ago hours ago before you woke up. I don’t know if he is still alive but all I know is that Blaze went there.” Dad said. From that on, I know I lost one person in life but why I feel that am about to lose two persons?