DESTINED TO HAPPEN

CHAPTER 27:FAMILY BONDING

CHAPTER 27: FAMILY BONDING

AMETHYST AMBER SALVADOR'S POINT OF VIEW

Its been weeks, since that day. Simula nong frinendzone ko sila. Nalaman kong simula non nagiinom na yong dalawa.

Pero paglipas ng ilang araw. Inayos nalang din nila pagaaral nila atang buhay nila. Parang walang nangyari normal lang. Naging normal na din buhay ko.

I mean walang gumugulo ganon. Ayos lang parang wala lang nangyari. Dalawang linggo nalang pala bakasyon nanaman.

"Anak" tawag sa akin ni Dad. Nasa hapag kainan kami ngayon kumakain. Minsan lang yong ganito, iyong sabay sabay kami kakain buong pamilya.

"Bakit po, Dad?" pagtatanong ko kay dad saka sinubo ang pagkain na nasa kutsara ko.

"Saan mo gusto magbakasyon?" pagtatanong sa akin ni Dad

"We can go to England, Korea, Japan, United Kingdom, Paris or anywhere you want to go" pagsusuggest ni mom

"How about in Korea" nakangiting sabi ni kuya Jay

"Pwede din sa England nalang" sambit ni kuya Lucas,

"Or here in the Philippines we can explore more beautiful places in here" sabi ni kuya Davis

"Pwede din sa Paris nalang" sabi ni kuya Marco

"O di kaya sa America" pag susuggest din ni kuya Jhune

"Pwede din Brazil nalang" sabi ni kuya Ethan

"Ikaw anak saan mo ba gusto?" tanong sa akin ni Mommy. Uminom muna ako ng tubig saka sumagot sa tanong ni Mommy

"Kahit saan po" nakangiting sabi ko kela mom

"Sige, sa Palawan nalang kaya?" tanong sa akin ni Dad

"Maganda doon" pagsasang-ayon ni kuya Marco

"Sige po" sambit ko saka ngumiti

"Sige, anak mauna ka na din doon yong private helicopter natin ipapaayos ko na din" sabi ni Dad

"Susunod din kami sayo anak," nakangiting wika ni Mom. Tumango nalang ako bilang pag sang-ayon.

"Nga pala kamusta ang school works mo?" pagtatanong ni Dad sa akin

"Ayos lang naman po"nakangiting tugon ko

"Nga po pala mom, bukas na po kami ng hapon susunod sa palawan may aasikasuhin lang kami nila Davis" singgit ni kuya Marco

"Sige Marco tapusin nyo muna dapat nyong tapusin bago kayo umalis" tugon ni dad

"Opo" tanging sabi ni kuya Marco

"Kayo Ethan, pupunta na ba kayo?" pagtatanong ni Dad kay kuya Ethan

"Opo dad, maybe later or bukas na din po ng maaga sabay na sa amin si Amethyst" saka ako lumingon kela kuya Ethan at nginitian nya lang ako

"Okay sige magingat kayo" sabi ni mom

"Kung hindi po sya makasabay sa amin ayos lang" sabi ni kuya Jhune

"Tignan nalang po mamaya dad kung matuloy kami ngayon" dugtong ni kuya Ethan

"Sige mga anak, kayo na bahala sa kapatid nyo susunod din kami doon" nakangiting wika ni mom

"Ikaw Amethyst ano bang balak mo anak biyahe ka na ba ngayon sabay kela kuya mo kung matuloy sila mamaya o bukas nalang?" tanong sa akin ni Dad

"Papahinga muna po ako Dad baka bukas nalang po pero subukan ko po mamaya" nakangiting sagot ko

"Sige anak" sabi ni Dad

Pagkatapos nong usapang iyon. Nagpatuloy na kami sa pagkain. At kaniya kaniya nanaman sila ng nga pwesto.

Sila mom and dad busy. May mga tinatapos na papers para siguro. Pagbalik nila wala na sila magsyadong gagawin.

Pumunta ako ng terrance namin. At naupo doon ng ilang minuto maya maya dumating si kuya Ethan. At kinausap niya ako

"Are you okay little sis?" i took a deep sigh and i answered his question

"Im fine"

"Really?" pangungulit na tanong ni kuya Ethan sabay tumingin sa mga mata ko. Kaya umiwas ako ng tingin

"Yes" maikling tugon ko

"I know you're not okay, then you can tell me what is the problem," then my tears started to fall apart through my cheeks

"Friendzone ko kasi sila kuya, i know how it feels i fell guilty for what i did"

"Its okay" at pinunasan ng aking kapatid ang mga luhang tumutulo sa aking pisingi.

"Thank you kuya, but can you please leave me alone for a while"

"Sige, kung kailangan mo ng oras" ngumiti si Kuya Ethan saka agad nilinisan ang lugar. Hindi ko na napigilan pa ang aking mga luha. Kaya hinayaan ko na ang pagpatak ng mga luha kong kay tagal ng gustong kumawala mula sa aking mga mata.

Sobrang sakit non simula nong araw na bigkasin ko ang mga salitang iyon sa kanilang harapan. Alam kong sobrang sakit non at mahirap tanggapin para sa kanila. Ngunit kung unti unti na nilang natatagap ang lahat, matatahimik na ang aking kalooban. At wala na akong balak guluhin pa sila.

Pinunasan ko na ang aking mga luha na nang galing sa aking mga mata. Tinahak ko ang aming napaka gandang hagdan,saka bumaba. Pagbaba ko nakita ko doon sila mom and dad. Napakada at luwang ng aming mansyon ni minsan hindi ko inaasahan na ganito pala talaga kayaman ang tunay kong mga magulang. Bumuntong hininga nalang ako saka binaleng ang atensyon  ko sa kanila.

"Anak, sila kuya mo Ethan, Jhune, Lucas, Ace at Jason mauuna na doon. Actually isasabay ka na sana ni kuya Ethan mo but he said you need to rest" nakangiting banggit sa akin ni Mom

"At yong iba mo pang kuya sa isang araw pa sila hindi din sila makakasabay sayo anak. Mauuna ka na doon kaya mo naman na magisa right?" tanong sa akin ni Dad

"Opo, i can handle my self alone mom and dad. But mom and dad just make sure you'll follow there" i smiled at them

"Of course" my mom smiled at them

"Okay then its all settled mauna na kami anak at may meeting pa kami take care" sabi ni dad saka ako niyakap. At lumabas na sila ng pinto, huminga ako ng malalim wala na dito yong iba kong kuya. Ako at yong mga maids nalang ang nandito.

"Maam Amber, yong mga maleta nyo po naiayos na po naimpake na po lahat ng kailangan nyong dalhin para bukas ng umaga" sabi ni Aling Ema isa sa mga close kong maid dito

"Thank you" i said and smiled at her

"Sige bo mauna na ako maam at may aayusin pa po ako" sabi nya saka umalis sa harap ko

Tumungo ako sa aking silid at tama nga ang katulong namin. Nakaayos na ang dalawang maleta ng gamit ko para bukas. Hindi ko na pala aayusin ko gamit ko, sapagkat nakaayos na lahat. Magpapahinga na lamang ako para may lakas ako bukas