What goes around, Comes around » One Direction

Chapter One.

Heeyyy,

Dit is mijn eerste fan fiction, haha. Hopelijk vind je het leuk ^.^

Verder komen er geen A/N's. :) 

Zie je een verbeterpuntje, of heb je een idee.. Comment. :)

Het is een beetje rushed, maar het wordt beter. :) x

______________________________________________________

Vanessa's P.O.V.

Ik kijk wat vervaagd om me heen, en meteen bedenk ik me weer dat ik was verhuist. Fijn vond ik het niet, nee nog lang niet. Ik mistte mijn vriendinnen, vooral op school. Over school gesproken, ik was net thuis van mijn eerste dag. Het huis was nog kaal, wit, en saai.. Maarja, wat wil je als je er net een week woont. Er was eigenlijk maar één lichtpuntje, we wonen nu in London.

Ik loop naar boven, naar mijn kamer, die ik al redelijk had ingericht. Hier en daar mistte er natuurlijk nog wat dingen, maar ach.. die kwamen nog wel. De kleur en de basis was er. Ik glimlachte bij de gedachte, en liet me op mijn bed vallen. Ik staarde wat naar het plafond, tot ik beneden wat geluid hoordde. Binnen enkele seconde stond ik naast mijn bed, en stormde ik naar beneden.

'Oh, jij bent het.' mompelde ik toen ik mijn broer zag staan, en keek hem even vragend aan. 'Wat doe jij thuis? Dacht dat jij bij je vriendin zat in Manchester?' mompel ik, en zie dat zijn wangen helemaal rood worden. Aan zijn blik te zien, van woede.

'Dat gaat je niets aan.' Wist hij er nog rustig uit te brengen.

'Ja ja, rustig maar.' zucht ik, en loop door naar de woonkamer. Ik hoor hoe Jake me volgt, en we gingen beide zwijgend op de bank zitten. 

'Ik ben je zusje maar?' zei ik na een tijdje op een zachte toon. Ookal was ik zeventien, en hij twintig, betekende natuurlijk niet dat ik niets van zijn problemen zou snappen.. Toch?

'Vaness, kappen nou. Ik wil er niet over praten.' zei hij nijdig. Ik keek Jake knikkend aan, en zag zijn ogen vollopen. Ik legde mijn hand op zijn arm en wreef er zachtjes over.

'Wat het ook is, het komt wel goed.' zei ik zacht. Ik kon al raden dat het over zijn vriendin ging, aan zijn reactie te zien. Ze gingen al 5 jaar samen, wat wel schattig was.

'Kom op Jake, Als je nu niet praat, en je niet laat gaan, gaan mama, en onze zusjes ernaar vragen..' zei ik uiteindelijk opnieuw, en zucht even. 

'Ik zag haar met een ander, oke?! Niet zomaar een ander, Andrew, Onze Andrew, die welke naast ons woonde..' hoorde ik hem aan één stuk doorratelen. 'Awh Jakey..' zeg ik zacht, en ik voel hoe hij me wegduwt. 'Nee, ik hoor niet te huilen..' mompelde hij. 'Als het oplucht, kan het gewoon.' antwoordde ik vastbesloten.

'Maar wie weet hoelang dit al is?! Dit duurt eeuwen voordat ik dit kan vergeten.. vijf jaar Vanessa, vijf jaar?!'

'Ik weet het Jake, en het wordt ook moeilijk, maar je bent pas twintig.. je bent niet lelijk, jij vind nog wel de juiste, geloof me.'

'Dankje Vaness. Maar dit heeft tijd nodig.. Er is meer gebeurt dan je denkt.' Ik keek Jake vragend aan, waar had hij het nou over? Ik dacht dat hij me alles vertelde.. Tuurlijk hadden we wel is ruzie, als echte broer en zus, maar buiten dat was hij er altijd voor me, en kon ik op hem rekenen, wat tuurlijk ook andersom kon.

'Laat maar..' zei Jake zacht, en afwijkend, waarna ik de voordeur open hoorde gaan, en veel stemmen hoorde. Ik hoorde mijn kleine zusjes, de tweeling van 10, en mijn moeder. Ik geef Jake een korte knuffel, en sta op.

'Spreek je vanavond wel.' mompel ik naar Jake, waarna ik richting de deur loop. Ik doe mijn jas, en schoenen aan, en pak mijn tas van het kastje af. In mijn tas zat alles, telefoon, geld, en dergelijke, dus ik hoefde niets te pakken. Ik knuffel mijn kleine zusjes kort, en schenk mijn moeder een kleine glimlach. Ondanks het feit dat ik het niet eens was met de verhuizing, bleef ze mijn moeder. 'Ben naar de stad!' riep ik nog, en stapte het huis uit.

Ik kijk met grote ogen om me heen. London was zó veel groter dan ik verwachtte! Ik kijk naar de vier straten om me heen, en twijfel eventjes. Het was vreselijk voor een meisje om te moeten kiezen tussen vier drukke winkelstraten. Uiteindelijk besluit ik gewoon rechtdoor te lopen, en zodra ik een leuke kledingwinkel zie, loop ik haastig naar binnen. Ik kijk naar de borden die er staan. '' NIEUWE COLLECTIE, EERSTE ETAGE. '' Staat er groot, in sierlijke letters op. De glimlach op mijn gezicht wordt alleen maar breder, en ik loop naar de trap, waarna ik al snel boven sta. Ik loop naar de rekken toe, en ga even door de kleding heen.

Al snel liggen er een aantal dingen op mijn arm en ik grijns even. Als ik eenmaal aan het shoppen was, kon zowat niets me stoppen. Ik loop naar de pashokjes, en pas even een aantal dingen aan. Zodra ik weer uit de pashokjes kwam, wist ik dat ik de hele stapel gewoon zou kopen. Ik loop naar de kassa, en kijk naar de rekken die ernaast staan. Ik pak er wat dingen vanaf, en leg die bovenop de kleding. Zodra het mijn beurt is, wordt alles gescant, en pin ik het bedrag wat wordt aangegeven. 'Bedankt.' glimlachte ik vriendelijk naar de cassiére, die vriendelijk terug knikte.

Nadat ik een aantal uur had geshopt, viel het me oppeens op dat het al zowat donker was. Ik grijns eventjes. Het was koopavond, dat verklaart een hoop. Met een aantal tassen aan mijn armen loop ik rustig de straat terug, naar het plein waar ik ook begon. Ik kijk aandachtig om me heen, en zie steeds meer in dat London een prachtige stad is. Hier kon ik best aan wennen, ookal had ik in mijn achterhoofd nog altijd Manchester zitten. Terwijl ik een beetje dagdromend door de straat loop, bots ik oppeens tegen iemand op, en val achterover. 

'Auw?!' klonk er uit mijn mond, waarna ik mijn tassen bij elkaar raapte, en naar het figuur voor me keek.