What goes around, Comes around » One Direction

Chapter Sixteen.

Vanessa's P.O.V.

De volgende morgen waren we aangekomen op de volgende bestemming. Ik had mijn tas in mijn handen, en keek naar de jongens die nog lagen te slapen.. Zou het erg zijn als ik ze wakker zou maken? Ik twijfelde eventjes, maar besloot uiteindelijk dat het niet zo .. beleefd zou zijn als ik weg zou gaan zonder gedag te zeggen. Ik liep als eerst naar Louis toe, en ging op de zijkant van zijn bed zitten. Ik legde mijn hand op zijn arm, waarna ik hem voorzichtig heen en weer schudde.

''Lou?'' mompelde ik, zodat ik de andere jongens niet in één keer wakker zou maken. Oppeens sloeg hij zijn arm om me heen, en binnen een aantal seconde lag ik naast hem. ''Oh no.'' fluisterde ik, terwijl ik weg wou schuiven, maar zijn grip rond mijn middel was sterk.

''El, blijf liggen.'' zei hij dromerig. Mijn ogen werden groter.. El.. Die naam kwam me bekend voor? Louis tuitte zijn lippen een beetje, en kwam dichterbij mijn gezicht.

''Louis Tomlinson, wordt wakker!'' schreeuwde ik uit in angst. Nu snapte ik het, El was waarschijnlijk zijn vriendin en wat hij zojuist wou doen zou zijn relatie niet helpen. Zijn ogen schoten open, en ik hoorde wat stemmen vanaf de andere bedden komen.

''Eh.. Hey Vanessa..'' glimlachte hij ongemakkelijk, en hij liet me weer los. Ik ging weer staan, en Niall schoot in de lach. Tegelijk keken Louis en ik zijn kant op. ''Shut it, Irish.''

''Wat vrolijk vandaag.'' grijnsde Niall. Ik schudde mijn hoofd, en zag hoe Liam, Zayn en Harry opstonden, en bij Louis op het bed gingen zitten. Niall volgde niet veel daarna, maar hij ging achter me staan, en sloeg zijn armen rond mijn hals.

''Ik vertrek zo..'' mompelde ik, en de blikken van de jongens veranderde in minder dan een seconde.

''Ik laat je niet gaan.'' zuchtte Niall, en ik zag hoe Harry naar me bleef kijken. Ik had het er al over gehad met hem.

''Niall, ik moet wel. Ik kan mijn broer niet alleen laten.. Ik weet dat mijn moeder me niet meer wilt zien, maar ik kan niet zonder mijn broer. Hij is het persoon wie me praktisch heeft opgevoed..'' legde ik uit.

''Hou je contact?'' vroeg Zayn. Ik knikte. Ik voelde hoe Niall's grip om mijn hals iets versterkte. Ik sloeg mijn armen ook om hem heen, en knuffelde even mee, waarna we beide langzaam loslieten. Louis, Liam en Zayn volgde daarna. Expres heb ik Harry laten wachten. Ik ging voor hem staan, en moeizaam stond hij op. Hij sloeg zijn armen stevig om me heen, en ik verstopte mijn gezicht in de holte van zijn nek.

''Pas op jezelf, en als er ook maar iets gebeurt.. Ik ben maar één telefoontje verderop, maakt niet uit hoe laat het is. Ik wil je beter leren kennen dan wie dan ook.. Ik wil degene zijn op wie je steunt.. Of wie je kan laten lachen, maar een week is daar te kort voor, vind je niet? Ik wil aan het einde al jouw kenmerken kunnen opnoemen.. Beloof me dat dat goed komt?'' fluisterde hij zachtjes in mijn oor, zodat de andere jongens niet mee konden luisteren. Ik knikte klein. ''Je bent leuk, Vaness. Ik vind je leuk.. En ik ben gevallen.. Hard gevallen, voor jou.'' vervolgde hij zichzelf en ik voelde hoe mijn wangen opwarmde. Niet veel later voelde ik zijn lippen tegen mijn wang aan. Ik keek op, en keek hem glimlachend aan.

''Pinky promise.'' zei ik met diezelfde glimlach, terwijl ik mijn pink ophield. Hij haakte zijn pink om de mijne heen.

''Ik geloof dat ik al een paar kenmerken heb; You're such a kid.'' grijnsde Harry, waardoor ik moest giechelen. Ik drukte een kus op zijn wang, en op dat moment liet Harry me los. Ik liep naar de deur, welke uit de bus leidde. Door de voetstappen die me achtervolgde, wist ik dat de jongens achter me aan liepen. Ik schoof mijn telefoon uit mijn zak, waarna ik naar de tijd keek. De taxi zou ongeveer nu buiten moeten staan.

''De taxi moet er zijn nu..'' mompelde ik ongemakkelijk, en ik draaide me terug naar de jongens. ''Dankje.. Ik ken jullie net drie dagen, en toch lieten jullie me blijven, en vroegen jullie of ik nog langer wou blijven.. Het betekent veel voor me, echt.'' glimlachte ik. Alle jongens kwamen op me af, en opgegeven moment zat ik middenin een groepsknuffel. Zodra ze allemaal - behalve Harry - hadden losgelaten,  werd de glimlach alleen maar breder. Ik leunde tegen Harry aan.

''Ik wil je hier houden..'' mompelde hij. Ik draaide me wat meer naar hem toe, en keek omhoog, aangezien ik misschien een kop kleiner was.. misschien wel meer.

''Sorry.'' fluisterde ik terug. Langzaam liet Harry me los, maar pakte mijn hand vast. Vragend keek ik hem aan, maar hij gebaarde naar de deur; als teken dat hij mee zou lopen. ''Jongens.. Tot over een tijdje?'' glimlachte ik klein. De jongens knikte. Ik zwaaide nog even, en vervolgens liep ik met Harry de tourbus uit. Zoals ik al had gedacht, stond er een taxi. Voor de zoveelste keer draaide ik me naar Harry.

''Is er echt niets wat ik kan doen om je te laten blijven?'' vroeg hij met smekende ogen. Ik schudde lichtjes mijn hoofd. Ik gebaarde naar hem dat hij iets dichterbij moest komen, en ik ging op mijn tenen staan. Ik drukte een klein, kort kusje op zijn lippen, waarna ik weer normaal ging staan, en een paar stappen naar achter zette.

''Zorgt dat ervoor dat je terug komt?'' glimlachte ik ontschuldig. Er verscheen een grijns op zijn gezicht, en een kleurtje op zijn wangen. Hij knikte. ''Ik ga je missen Harry.''

''Ik jou ook, Vanessa.'' fluisterde hij, en door de afstand welke er tussen ons was, had ik het bijna niet verstaan. ''Skype of sms me als je thuis bent?'' Ik knikte op wat hij zei, en zette steeds meer stappen naar de taxi toe.

''Ciao Harry.'' zei ik nog, en stapte vervolgens de taxi in.

De taxi terug naar huis.