What goes around, Comes around » One Direction

Chapter Eight.

Vanessa's P.O.V.

Met grote ogen keek ik naar de jongens, hoe ze nog even het publiek gedag zeiden, en vervolgens het podium af gingen. Het concert was super, zeker nu ik had gekeken. Ik grijns bij de gedachte, waarna ik op sta. Ik loop richting de meet and greet ingang, en kijk even kort naar de grote man, die ik gisteren ook had gezien.

'Wat kom je hier doen?' zei hij kill. Ik beet even kort op mijn lip, en keek achter hem langs, in de hoop dat Harry verscheen, maar nee. Ik schudde mijn hoofd naar de man, en ging op een grote speaker zitten die daar stond.

Ik keek wat verveeld voor me uit. Zou Harry me zo laten zitten, Dingen afspreken, en me dan vergeten? Ik zucht even, en kijk opnieuw achter de grote man langs. Wéér geen Harry. Ik stond rustig op, en slaak een korte gil als ik twee handen op mijn schouders voel.

'Waar wou je heen?' hoorde ik een zware, maar bekende stem vragen. Ik glimlach even, waarna ik me omdraai en Harry aankijk.

'Nou.. Eigenlijk dacht ik dat je me misschien vergeten was? En die man daar keek me ook niet al te aardig aan.' grijnsde ik. Het was ongemakkelijk, Ik kende hem net.. Nou ja, gisteren.. En dan tel ik de val niet mee.

'Ga je mee?' zei hij oppeens. Ik knikte. Ik voelde hoe hij mijn pols vastpakte, en me langs de grote man meetrok. Hij draaide zijn hoofd naar me toe. 'Eh.. Sorry.. Anders zou hij je tegenhouden.' zei hij verlegen, terwijl hij mijn pols weer los liet. 'Ik geloof trouwens dat de jongens nu wel klaar zijn in de kleedkamers, maar als je iets raars tegen komt.. Niet schrikken.' grijnsde hij. Opnieuw knikte ik, waarna ik achter hem aanliep naar de kleedkamers.

Eigenlijk hield ik me vrij stil.. Het zou genant zijn als ik oppeens veel ging praten, en voor dat ik het zelf merkte, zou ik mezelf verraden. Nee.. Dat ging ik niet doen. Ik liep achter hem aan de kleedkamer binnen, en voelde hoe meteen iemand op mijn rug sprong.

'Vanessaaaaaaa!' hoorde ik iemand met een blije, maar vooral ook een hypere stem zeggen. Ik grinnik even, en kon er al aan herkennen dat het Louis was. 

'Eh, hi.' antwoorde ik rustig, waarna ik me half naar de bank draaide, en me op de bank liet zakken, waardoor Louis weer van mijn rug af ging. Ik grinnikte even, en zag hoe de jongens allemaal dicht om me heen kwamen zitten. 'Waarom wouden jullie, of nou ja.. Harry eigenlijk dat ik weer kwam? Zo intressant ben ik niet hoor..' zei ik zachtjes, en keek ze één voor één aan.

'Jij bent wel intressant, Met jou zou ik zelfs mijn eten delen.. Jij bent niet één van die fans die ons leuk vind om.. De concerten, weet je wel?' zei Niall, en hij glimlachte. De jongens keken Niall met grote ogen aan, en ik zag hem zijn schouders ophalen. Kort keek ik weer naar Harry, en zijn krullen die zoals altijd weer perfect vielen. Zodra hij doorhad dat ik naar hem zat te kijken, keek ik snel weg, en zag vanuit mijn ooghoek dat hij een licht blosje op zijn wangen kreeg. Ik vroeg me af waarom zijn wangen steeds rood werden.. Ik bedoel, blozen was het niet? Dat kon niet.. Hij deed gewoon normaal tegen me, dus door mij zal het niet komen, right?

'Vanessa, Vaness? Vanessa? Vannn?' hoorde ik vijf verschillende stemmen zeggen, en ik keek wat verward op.

'Sorry.. Zit soms een beetje in gedachte.' glimlachte ik.

'Kan gebeuren.' antwoorde Liam begripvol. Zayn knikte hem na, en ik keek even kort naar de grond.

'Maar buiten dat, Dankje, denk ik?' zei ik uiteindelijk, terwijl ik Niall even aankeek.

'En ondanks dat we je nu pas twee dagen kennen, je bent geweldig. Niet te uitbundig, of arrogant.. Nee, gewoon precies goed.' ging Louis verder, terwijl hij weer wat tegen mijn rug ging hangen.

'Hou op jongens, ik ga nog blozen.' grinnikte ik, terwijl ik mijn koude handen even kort tegen mijn gloeiende wangen aanlegde.

Ik werd overeind getrokken door Niall, en die trok me mee naar een andere bank.

'Blijven staan.' commandeerde hij. Ik knik grijnzend, en kijk naar wat hij allemaal van plan is. Hij houdt een vinger tegen zijn lippen aan, als gebaar dat ik stil moet zijn, waarop ik weer knik. Hij haalt het kussen van de bank af, en maakt een paar sloten open, waarna hij de zitting van de bank open tilt.

'Wat ben je van plan?' mompelde ik zachtjes, en keek met fronsende wenkbrauwen naar de voedselvoorraad die er tevoorschijn kwam. 'You must be crazy about food..' grinnikte ik, en zag Niall wild knikken, terwijl hij een chocolade reep pakte. Hij brak er een stukje van af.

'Wil je ook?' glimlachte hij. Ik schudde mijn hoofd.

'Nee, maar bedankt.' glimlachte ik. Hij stopte het afgebroken stukje in zijn mond, en knikte.

Eenmaal weer op de bank, merkte ik dat het geen goed idee was om tussen Harry en Louis te gaan zitten. Harry trok zich nog een beetje terug, dat was duidelijk, maar ergens was het ook wel schattig. Louis daarbij vergeleken, liet zich tot de volle hondert procent gaan, wat ook wel weer grappig was. Ze duwde me een beetje heen en weer, en ik grinnikte.

'Jongens.. Alsjeblieft..' mompelde ik, waarna ik ze één voor één aankeek.

'Let's play truth or dare!' riep Zayn oppeens, en de jongens knikte vrolijk. Uiteindelijk stemde ik ook maar mee in, en keek een beetje twijfelend naar de grond.