What goes around, Comes around » One Direction

Chapter Seven.

Vanessa's P.O.V.

'Ben thuis!' riep ik toen ik binnen kwam, en keek even op de klok. Kwart over vier.. Ik pakte mijn iPhone uit mijn zak, en drukte twijfelend op Harry.

- Was gezellig. x Vaness. -

Na nog even nagedacht te hebben, drukte ik op verzenden. Glimlachend liep ik naar boven, naar mijn kamer, en liet me dromend op mijn bed vallen. Ik staarde naar het scherm van mijn iPhone, hopend op een berichtje terug.

'Wat hebben we hier?' hoorde ik oppeens iemand vanaf de gang zeggen, en zag vervolgens mijn broer binnenlopen. Ik grinnik eventjes om zijn onverwachtse actie.

'Een Vanessa.' knikte ik, waarna ik hem even kort aankeek.

'Ja ja, Sarcast. Hoe was het?' grijnsde mijn broer, terwijl hij op mijn bureaustoel ging zitten. Ik keek hem even aan, en grinnikte even.

'Gewoon, normaal.. Het was gewoon om goed te maken, No big deal.' glimlachte ik ontkennend, waarna ik weer op mijn mobiel kijk. Een berichtje terug van Harry!

- Ja, vind ik ook. Kom je vanavond misschien naar de show? Deze keer om te kijken? haha. x Harry. -

Mijn glimlach werd alleen maar groter, en mijn broer kijkt me vaag aan.

'Geef me je telefoon is?' vroeg hij een beetje afwezig. Ik schudde van nee.

'Nee Jakey, die krijg je niet.' grijnsde ik, en ik zag hoe hij weer opstond.

'Wanneer jij van plan bent weer mijn normale zusje te zijn, ik zit hiernaast.' knikte hij. Deze keer keek ik hem vaag aan, en zag hem mijn kamer uitlopen. Ik haalde mijn schouders op, en keek weer naar het smsje van Harry.

- Zal er zijn. Maar hoe kom ik binnen? x Vaness. -

Ik drukte glimlachend op verzenden, en stond vervolgens op. Ik liep naar mijn kledingkast, en begon een beetje mijn kleding te combineren, aangezien ik geen tijd had om nu nog een nieuwe outfit te kopen. Ik grijns bij de gedachte, en al snel ligt er een stapel kleding op mijn bed. Zuchtend kijk ik ernaar, en ga ernaast zitten, waarna ik iets leuks ertussenuit zoek, en kleed een paspop aan, zodat ik er beter zicht op had.

Harry's P.O.V.

Ik loop wat zenuwachtig heen en weer. Vanessa.. Vanessa.. Vaness.. Ik kreeg haar naam maar niet uit mijn gedachte. Ik wist niet hoe het kwam, ik heb haar nu drie keer gezien. één keer toen ik haar perongeluk liet struikelen, nou .. eerder vallen, één keer tijdens het concert, en de meet and greet, en één keer in de starbucks, om mijn excuses aan te bieden voor het laten vallen. Waarom was het zo moeilijk om te zien wat ze voelde? Ik had geen idee of ze me nou wel, of niet iets vond.. Ik kreeg er maar geen inzicht van.

Normaal wist ik meteen hoe mensen waren, maar bij Vanessa was het maar raden, en kijken of ik eracher zou komen. Ze was geheimzinnig, ten minste, zo lijkt het. Als ik oppeens een hand voor mijn ogen zie gaan, wordt ik uit de trance verbroken. Het is Louis.

'Hee Harry!' zei hij vrolijk. Ik grijnsde even.

'Hey.' antwoordde ik droog.

'Zo zo, lekker actief vandaag.. Je weet toch wel dat we zo even de soundcheck moeten doen? Ondanks dat gister alles goed ging, moet het vandaag toch weer gekeurd worden.' Ik knikte, en ging even tegen de muur aanstaan, zodat ik niet de dwang zou krijgen om heen en weer te blijven lopen. 

'Ik kom zo, ga maar vast.' knikte ik, en zag hoe Louis de kamer weer verliet. Ik zag Vanessa nog altijd in mijn hoofd. Haar mooie, heldere blauwe ogen, en die blonde haren, welke precies mooi vielen. En steeds nieuwe outfit's, alsof ze er niet goed uitzag in de vorige. Het was lief, en leuk. Nog nooit was ik op slag verliefd.. Maar zij was anders. Ze was niet echt een fan, ze vond ons een leuke band, maar verder was ze niet geïntressert, dát was wat het zo leuk maakte. Ze vond ons niet leuk om ons imago, Nee, ze nam de tijd om ons te leren kennen voordat ze ons aardig zou vinden. 

Ik keek wat rond, en terwijl ik op het podium stond, kreeg ik een microfoon toegegooit van Niall. Ik vang hem op, en tik er een aantal keren op.

'Deze doet het!' riep ik erdoorheen. Ik keek kort naar de plek waar Vanessa gisteravond zat, en glimlach klein. Het idee dat ze er vanavond weer zou zijn, maakte me blij. Oppeens herrinner ik me dat ik aan het smsen was, voordat ik in de trance raakte. Ik pak mijn iPhone uit mijn achterzak, en kijk naar de sms van Vanessa.

- Kom na het concert naar de meet and greet ingang, ik zal er ook zijn. x Harry. -

Ik drukte op verzenden, en glimlach even. Ik voelde hoe Liam achter me kwam staan, en draai me naar hem toe.

'Wie was dat?' vroeg hij nieuwschierig. Ik haal mijn schouders op, en grinnik even. 'Kom op..' zeurde hij door. Opnieuw haalde ik mijn schouders op. 'Is het.. Wie ik denk dat het is?' vroeg hij.

'Misschien.' antwoorde ik geheimzinnig, en grijns even, waarna ik het podium afspring, en de zaal even doorloop. 'Ik kan gewoon niet geloven dat het hier gisteren helemaal vol was.. Uitverkocht..' zei ik door de microfoon.

'Volgens mij kon geen van ons dat.' antwoorde Zayn, waarna ik even grinnikte.

'Volgens mij zijn onze gezichten, elke avond weer, best lachwekkend.. Gewoon onze eerste, verbaasde, blik als we opkomen.' ging Louis verder. Deze keer schoot ik in de lach, en zette de microfoon even uit. Ik rende terug naar het podium.

'Jongens! Jullie moeten van het podium af! De aanvang begint zo, en anders worden jullie levend verscheurt!' hoorde we Paul schreeuwen vanaf backstage. Ik liep langs het podium, naar de kleedkamers, en begon me om te kleden, en klaar te maken voor de show.