What goes around, Comes around » One Direction

Chapter Twelve.

Vanessa's P.O.V.

Ik trilde kort van de harde stem die de deur openzwaaide, en hoorde Niall even lachen, terwijl hij zijn arm om mij heen sloeg. 'Zielige bange Vanessa.' plaagde hij. Ik fronsde even en schudde zijn arm van me af.

'Je bent gemeen.' pruilde ik, terwijl ik opstond, en na even getwijfeld te hebben, bij Harry ging zitten, op de leuning van de stoel. Ik glimlachte klein, waarna hij ook terug glimlachte. Beide wisten we dat we beter eerst normaal tegen elkaar konden doen als vrienden, voordat er écht iets zou kunnen komen. Nog altijd had ik een enorm zwak voor Harry.

Ik leunde een beetje tegen hem aan, en na een tijdje kwam er een man binnen, een best grote man. Niall's beledigde blik ging van mij, naar de man, waarna hij op sprong.

'Paul! Gaan we eindelijk weg?' vroeg hij hem. Paul.. Zo heette de man dus, en ze kende hem. Ik beet op mijn lip, ergens voelde ik me nu vreselijk dom, aangezien ik net nog bang tegen Niall aanzat. Ik grijnsde bij de gedachte, en Niall stak zijn tong naar mij uit.

Harry trok me op zijn schoot, en ik keek hem even verward aan, waarna ik zijn armen om me heen voelde. Het voelde veilig, maar raar. 'Ik bescherm je wel voor de grote, gemene Paul.' knikte hij grinnikend.

'Jij bent ook gemeen..' grijnsde ik, waarna ik mijn hoofd tegen zijn schouder aan liet rusten. Ik was te moe om nog op te staan. Ik wou het zelf niet, maar ik merkte hoe mijn ogen zwaar werden, en hoe ik in slaap viel.

Harry's P.O.V.

De glimlach die op mijn gezicht stond, was er niet af te krijgen. Vanessa betekende veel voor me, en ik was gek op haar.. Maar doordat ik zo verlegen was in haar bijzijn, kon ik haar gewoon niets laten blijken..

Als ze oppeens nergens meer op reageert, keek ik even naar haar, en grijns klein. Ze was in slaap gevallen, wat er eigenlijk ongelovelijk schattig uit zag.

'Wie is dat eigenlijk?' vroeg Paul opgegeven moment, terwijl hij naar Vanessa wees. Ik bijt op mijn lip, en keek hulpzoekend naar Louis. Ik was blij toen Louis meteen doorhad wat ik bedoelde, en hij knikte eventjes.

'Een meisje, Harry liet haar afgelopen week vallen in de stad, en kwam haar toevallig gisteren weer tegen tijdens de meet and greet. Hij voelde zich schuldig, en nam haar mee naar de starbucks. Ze is geen fan, wat best fijn is, aangezien ze heel aardig is. Het was te laat om haar naar huis te sturen, dus ze blijft bij ons.' schudde Louis moeiteloos uit zijn mouw. Paul fronsde even, en knikte uiteindelijk maar, waarna ik met Vanessa in mijn armen opstond. Zwaar was ze niet, totaal niet.

'De tourbus is weer gereed voor gebruik!' riep Paul nog, terwijl hij wegliep.

Met nog altijd Vanessa in mijn armen, stapte ik de tourbus in, en liep door naar de bank. Ik ging erop zitten, en legde Vanessa rustig neer, met haar hoofd op mijn schoot. Niall had haar tas, en mijn spullen bij zich. Niet veel later zag ik hoe Vanessa een beetje begon te bewegen, en wakker werd. Ik grijnsde eventjes toen ze zich omdraaide. Zodra ze doorhad dat ze op mijn schoot lag, ging ze overeind. Ze had misschien een uurtje geslapen, dus goede morgen werd het niet.

'Lekker geslapen?' vroeg ik uiteindelijk met een glimlach, en zag haar knikken, terwijl ze langzaam rood aanliep. 'Niks om je voor te schamen.' zei ik, terwijl ik mijn hoofd schudde, en zag dat haar wangen nog alleen maar roder werden.

'Sorry.. Lijkt me alleen maar lastig voor jou, om mij steeds mee te moeten dragen..' zei ze zachtjes, waarop ik mijn hoofd schudde.

'Maakt niets uit, doe het graag.' glimlachte ik opnieuw. Het was Vanessa.. Voor haar deed ik alles.

Ik keek naar hoe Vanessa opstond, en een beetje rondkeek. Van mij mocht ze, maar ze moest niet raar opkijken als er oppeens iemand, in alleen zijn boxer voor haar stond. Ik grinnikte bij de gedachte, en zag dat ze het al door had, aan haar verschrikte blik te zien. En daar stond Louis. Ik grinnikte eventjes.

'Wat..? Nog nooit eerder gezien?' zei Louis op een vrij simpele toon.

'Nee, ja, jawel.. Alleen zag het niet zo aankomen.' grinnikte ze.

'Dan zou ik maar niet bij Harry in bed gaan liggen vanavond.' Louis gaf Vanessa een knipoog, en ik gooide een kussen naar zijn hoofd.

'Boobear?!' mompelde ik hopeloos.

Vlak daarna kwam Niall ook nog even de gezamelijke ruimte in de bus binnen, net zoals Louis, in zijn boxer. Deze keer schrok Vanessa niet, en ze besloot maar gewoon weer op de bank te gaan zitten.

'Waar slaap je eigenlijk?' vroeg Louis aan Vanessa, wie haar schouders op haalde. Niall stak zijn hand op.

'Ik denk dat ze bij mij slaapt, aangezien het geen goed idee is dat ze bij Harry slaapt, He Hazz.' grinnikte Niall. Vanessa bleek alles oké te vinden, en mij leek het uiteindelijk ook beter. De jongens sliepen met boxers, ik niet altijd, en ik zou alleen maar nerveus worden als ze bij mij zou slapen. Buiten dat, was Niall diegene waar ze het meest mee was. Niall stond op, en trok Vanessa mee aan haar hand, naar de slaapkamer.

Vanessa's P.O.V.

Gedwongen liep ik mee met Niall, en grijns eventjes als Liam en Zayn net de kamer uitkomen, wat ergens wel een opluchting voor mij was. Ik keek de slaapkamer rond, welke vrij klein was, aangezien het een tourbus was.

'Niall? Heb je misschien een oversized shirt? Aangezien ik niet denk dat een joggingsbroek zo goed gaat zitten..' grijnsde ik, en zag dat hij in de lach schoot. Hij liep naar zijn kast toe, en keek er even in, waarna hij er een groot shirt uithaalde.

'Dit is de grootste die ik heb.' grijnsde hij. Ik knikte, en pakte het shirt aan. Ik gaf hem een korte knuffel, en keek van Niall, naar de deur.

'Wil je eh..' vroeg ik zachtjes, en merkte hoe mijn wangen rood begonnen te gloeien, aangezien het eigenlijk hun tourbus was. Niall knikte even lachend, en liep de kamer uit, terwijl hij de deur achter zich dicht deed. Snel kleedde ik me om, en hield mijn kleding in mijn handen. Uiteindelijk legde ik ze op een tafeltje, en liep de gezamelijke kamer weer in. Ik beet op mijn lip, aangezien alles in de bus op vijf personen was afgesteld, en ging bij Niall op schoot zitten, omdat hij me naar zich toe wenkte.

Nadat de jongens een lange tijd hadden gepraat, was ik alleen maar moeier geworden. Ik stond zachtjes op, en gaapte klein. Niall had het door, en stond daardoor ook op. Ik draaide me nog even naar de jongens toe, zodat ik ze alle vijf aan kon kijken.

'Dankje.' glimlachte ik.

'We doen het graag.' kreeg ik van verschillende kanten terug. Ik werpte nog een kleine blik op Harry, en liep vervolgens met Niall naar de slaapkamer. Hij wees naar een bed tegen de muur, het enige éénpersoonsbed, inplaats van een stapelbed.

'Het is klein, maar het moet maar.' knikte Niall.

'Ik kan ook gewoon op de bank slapen?' stelde ik voor, en keek hem vragend aan. Hij schudde zijn hoofd.

'Ben je gek.. Je blijft gewoon hier, veel veiliger ook.' glimlachte hij. Niall ging in bed liggen, en sloeg zijn deken open, waarna hij op mij wachtte. Ik beet op mijn lip, en ging uiteindelijk bij hem liggen, waarna ik mijn hoofd op zijn borst legde.

'Je bent lief, Niall. Niemand kan zich een betere beste vriend als jou voorstellen.' zei ik nog zachtjes, en voelde zijn arm om me heen.

'Ik ken je pas twee dagen, maar ik weet zeker dat niemand zich ook een betere beste vriendin als jou kan voorstellen.' antwoordde Niall er ook vrij zacht op. Ik glimlachte. Op het moment dat ik mijn ogen sloot, hoorde ik de andere jongens ook binnen komen. vier keer voelde ik hoe er handen door mijn haren gingen, en ik grinnikte eventjes, waarna ik al snel weer in slaap viel.