Tutku Meyvesi | Taşıyıcı Anne Serisi 1 ღBİTTİღ

❦ Tutku Meyvesi | 12/1

YAZAR NOTU: Merhabalar! Bölümü geciktirdiğim için üzgünüm balımlar. 🌟 Ancak çoğunuzun da bildiği gibi Cuma günü TUYAP'ta imza günüm var, onların hazırlıklarından bölüm gecikti. Neyse, İstanbul'da olanlar varsa 8 KASIM CUMA GÜNÜ 13.00-14.30 ARASI TUYAPTAYIM! 4. SALON 4222. STANTTA, MENDİREK YAYINLARI'NDA OLACAĞIM. ❤ Gelen olursa bekliyorum, geç kalanlar olursa gelmemezlik yapmasın imza saatim bitince de kalacağım bir süre. Çıkın çıkın gelin. 🌠
Bölüm için de keyifli okumalar diliyorum canımlar. 🌈

*

-12- / 1

Son günlerde annesi ve Aylin arasındaki gerginlikten dolayı evde soğuk rüzgârlar esiyordu. Kendisi de çareyi işlere gömülmekte buluyordu. Genellikle şirkette daha fazla vakit harcıyordu. Evdeyse de çalışma odasına kapanıyordu. Yemek saatleri dışında birbiriyle asla anlaşamayan ve anlaşmaya da yanaşmayan iki kadınla pek yüz yüze gelme fırsatı olmuyordu. Daha doğrusu kendisi böyle bir fırsat yaratmıyordu çünkü yorulmuştu. Onları kendi hâline bırakmak en iyisi olacaktı.

Kapı çaldı ve Yağız'ın "Girin!" yanıtıyla içeri giren asistanı beklenmedik bir haberle geldi.

"Yağız Bey, bir misafiriniz var."

Önündeki dosyalarla ilgilenirken dalgın bir ifadeyle "Kimmiş?" sorusunu yöneltti adam. Bugün, bu saatte bir misafir beklemiyordu. Hâliyle merak etmişti.

"Nağme Hanım. Fakat randevusu olmadığı için-"

Nağme'nin adını duyunca ister istemez tüm algıları açılmıştı Yağız'ın. Demek o gururlu, inatçı kız sonunda burnunu yere indirip gururunu ayaklar altına almış ve uzlaşmak için gelmişti, ha? Bunu bekliyordu. Hatta ilk günler her an gelecekmiş gibi hazırlıklıydı. Ancak 1 hafta boyunca kızdan ses çıkmayınca ümidi yavaş yavaş törpülenmişti doğrusu. Yoksa gelmeyecek mi, sorusu yankılanmıştı kafasında. O çokbilmiş hâllerinin yerini şüpheci, meraklı ve biraz da endişeli bir his almıştı. Geleceğini bekliyordu fakat yaklaşık 1 hafta sonra yine bir öğleden sonra odasında çalışırken böyle bir haber gelmesini beklemiyordu doğrusu.

Neden bilmiyordu ama o kızı istiyordu. Bunu çok kısa bir süre önce nihayet kendine itiraf edebilmişti. Ona karşı sebebini anlayamadığı bir duygu hissediyordu. Yakıcı bir tutku. Hiç tanımadığı bir kadına böyle hisler duymak hiç ona göre değildi. Hele ki evliyken. Aylin'le son zamanlarda bazı sorunları olduğu doğruydu ancak evli oldukları süre içerisinde onu bir kere bile aldatmamıştı. Deneyen kadınlar elbette olmuştu. Başta Tuna'nın asistanı Gözde olmak üzere birçok kadın şansını denemişti. Ama evliyken bir başkasıyla olma fikrine hiç sıcak bakmamıştı. Şimdiyse tüm dengelerin değişmek üzere olduğunu hissedebiliyordu. Kıyameti yakındı.

Asistanının sözünü keserek "Alın içeri." dedi yalnızca. Düşünceli bir biçimde Nağme'nin içeri girmesini beklerken günlerdir genç kadının onu birçok kez aradığını hatırladı. Nağme onu defalarca aramıştı, doğruydu bu. Ve adam yana yakıla onu beklerken aramalarını yanıtlamıştı. Peki, bunu hangi akla hizmet yapmıştı? Tabii ki ayağına kadar getirmek istemişti onu. Başka bir amacı elbette olamazdı. Gelecekti. Hatta öyle bir gelecekti ki bu teklifi kabul etmekten başka çaresi olmayacaktı. Sonrasında ise kendinden başka kimseyi suçlayamayacaktı. Çünkü kendi ayaklarıyla gelmiş olacaktı. Sonunda başarmıştı Yağız. Onu ayağına getirmişti işte. O teklifi bir kez daha reddedememesi için her aradığında ulaşamamanın ne demek olduğunu anlamalı, çaresizliği iliklerine kadar hissetmeliydi. Çünkü insanlar kolayca ulaşabildikleri şeyleri yine elinin tersiyle kolayca itebilirlerdi. Nağme'nin bu hisse kapılmasını önlemişti genç adam. İstediğini elde edebilmesi için bu şarttı.