istasyon insanları | texting

dostlar uydururum hayali

Yüksek Sadakat - Aşk Durdukça

İyi
okumalar
♡

xxx

2016, şubat, 11.

10:39p.m.

Takvimden bir yaprak daha kopup tarihe gömülmüştü bugün. Hangi günün akşamında olduğumun da umrumda olduğu söylenemezdi. Ne de olsa değişen bir şey yoktu. Gün içindeki aptal 24 saate bir ad koyup onu kalıplara sokmak, ne kadar doğruydu, pek emin değildim.

Ben yorgunluktan ne düşündüğümü bilemezken, elimdeki telefonun titremesiyle kendime geldim.

"Büyükşehir Kütüphanesi'ne olan üyeliğiniz bugün sona ermiştir. Kütüphaneden yararlanmaya devam etmek istiyorsanız, üyeliğinizi yenilemeniz gerekmektedir. İyi günler dileriz!"

Telefonu cebime sokup kahvemden büyük bir yudum aldım ve görüş alanıma giren kütüphaneye doğru hızlandım.

Her zamanki gibi gelişimi belli eden kapı çanı çaldı ve yine her zamanki gibi, kütüphanenin içinde bulunan kimse olduğum tarafa bakmadı. Herkes işine konsantre durumdaydı.

Hafifçe yağan karı izlemek için pencere kenarına koydum eşyalarımı. Ardından kütüphane görevlisinin yanına doğru ilerlemeye başladım.

Yanına varana kadar beni farketmeyen despot görevliye içimden gözlerimi devirdim. Devlet memurları neden bu kadar ciddi olmak zorundaydı ki?

"Merhaba. Kütüphane üyeliğimi yenilemek istiyorum." Kadın robotik bir hareketle kafasını salladı ve gözlerini ayırmadığı bilgisayar ekranına bir şeyler yazmaya başladı.

"İsminiz nedir?" Üşüyen ellerimi önümde birleştirdim ve ismimi mırıldandım. "Destina," Kadın bana dik dik bakınca soyismimi söylemediğimi farkettim. "Şey, Destina Demir."

Telefon numaramı da söylememin ardından birkaç belge imzaladım ve rafların arasından bir kitap alıp pencere kenarına kurulmuş masama geri döndüm.

Kulaklıklarımı kulağıma takıp en az benim kadar anlaşılmaz olan bir fransızca şarkı açtım. Kitabı okumaya başlayacakken telefonum titredi.

0541*: Sevgili Destina,

0541*: Hayatına hoşgeldim.

D: Ne?

0541*: Pardon, kendimi tanıtmayı unuttum.

0541*: Ben S.

0541*: Kitapların arasından dijital dünyaya geçiş yapmak istedim.

0541*: Ve başkaları gibi senden gitmemek üzere, sen beni hayatından çıkartana kadar,

0541*: Hayatındayım.

D: Şaka yapıyor olmalısın.

D: Sorun kendini tanıtmayı unutman değil.

D:Numaramı nereden buldun?

0541*: Bu soruyu gerçekten soruyor olamazsın, Destina.

0541*: Sana bir tavsiye,

0541*: Bir daha toplum içinde yüksek sesle numaranı söyleme.

0541*: Sonuçta bu devirde herkes benim kadar masum düşünceli olmayabilir :D

Gözlerimi etrafta gezdirdim. Herkes kitap okuyordu.

0541*: Hey, ben istemediğim sürece beni farkedemezsin.

D: Sebep?

0541*: Sebebi yok.

0541*: Kimse beni farketmez.

0541*: Hatta biliyor musun, bazen görünmez olduğumu bile düşünürüm.

D: Saçmalama istersen.

D: Fantastik bir romanda değilsin.

0541*: Güldürdün :D

D: Oysaki komik bir şey söylememiştim.

0541*: Oysaki o mesajı atarken gülümsüyordun.

Dehşetle telefonu masaya bıraktım ve okuma kitabını ellerime aldım. Yakın bir mesafeden hafifçe bir gülme sesi duyduğumu sandım. Fakat zihnimin bir oyunudur bütün bu olanlar dedim, umursamadım.

xxx

mutlulaşıyorum
:)