Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazardan.
Destina, Sonat'tan aldığı mesaj ile birlikte üstüne paltosunu alıp evden çıkmıştı.
Kütüphaneye gel, demişti Sonat. Her şeyin başladığı yere.
Destina'nın endişeli adımları birbirine dolanıyordu. Sanki yine hızlı yürümezse her şeyini kaybedecekmiş gibi geliyordu ona. Oysa o, Sonat'ın yanındayken hep yavaş yürürdü. Çünkü kaybedebileceği tek şey, yanında duruyor olurdu.
Saatine göz atıp bu sefer koşmaya başladı. Soğuk havanın da etkisiyle sıkışan ciğerleri ona hiç yardımcı olmuyordu ama korkuyordu bir şey olmuş olmasından.
Kütüphanenin olduğu sokağa girdiğinde biraz yavaşladı ve kendini bir duvara yaslayıp soluklandı.
Kafasını yerden kaldırıp etrafa baktığında, Sonat'ı bir sokak lambasının altında beklerken gördü. Hâlâ kesik kesik çıkan soluklarına rağmen koşarak onun yanına gitti ve boynuna sarıldı. "İyisin?"
Sonat Destina'yı onayladı ve elini tuttu. "Benimle gel." Destina olanlara hiçbir anlam veremese de sadece kaşlarını çatıp Sonat'ın adımlarına uymakla yetindi.
Kütüphanenin çanı, yine ilk günkü gibi çalınca Destina istemsizce gülümsedi.
"Neden buradayız Sonat?"Birkaç saniyeliğine Destina'ya döndü. "Bekle, göreceksin güzelim."
Destina'yı Süt ve Bal'ın olduğu, aynı zamanda da kütüphanenin en ortasındaki rafın yanına getirdi ve iki elini birden tuttu. "Öncelikle, iyi ki doğdun sevgilim." Destina dudaklarını şok ile araladı ve dolan gözlerini kırpıştırdı. "Doğum günüm..." diye fısıldadı.
Sonat ona gülümseyip yanağını okşadı ve ardından, arkasındaki raftan Süt ve Bal'ı çekip aldı. Destina'nın avuçlarına koyup küçük bir adım geri çekildi.
Destina sayfaları karıştırması gerektiğini düşünüp kitabı araladı.
Kitabın sonunda karşısına çıkan kırmızı ip onun duraklamasına sebep oldu. Kafasını kaldırıp Sonat'a baktığında, "Kaderin kırmızı ipi?" diye fısıldadı.
Sonat Destina'ya yaklaşıp elinden kitabı aldı ve tekrar rafa koydu. Ardından Destina'nın elinde tuttuğu ipi alıp ilk önce yavaşça kızın küçük serçe parmağına doladı.
"Çin mitolojisinde, Tanrı tarafından birbirinin ruh eşi olan insanlar ayak bileklerinden görünmez kırmızı iplerle bağlanır ve bu kişiler birbirlerini bulup er ya da geç evlenirlermiş. Japon mitolojisinde ise, bu iplik Tanrı tarafından ruh eşlerinin serçe parmaklarına bağlandığına inanılırmış. Kaderin kırmızı ipi inancında, ipin bağlandığı yerler ve hikayeler değişse de ipin bağlı olduğu kişiler başka insanlara aşık olsalar da, kırmızı ip asla kopmaz ve iki insanın kaderini birbirine bağlarmış."
Sonat, kendi parmağına da ipi dolayıp devam etti."İki insanın kaderi, böylece kopmayacak bir iple birbirine bağlanırmış."
İpi bağlayıp Destina'nın ellerini tuttu ve devam etti. "Şimdi izin ver, hikayemiz mutlu son değil, mutlu sonsuz olsun."
Destina, gözünden akmak için zaman kollayan göz yaşını silip Sonat'a gülümsedi. "Seni seviyorum," diye fısıldayıp kollarını boynuna doladı. "Ve Kafka'nın da dediği gibi, kalbimin içinde sen varken her şeye varım."
Bir anda kütüphaneyi dolduran alkış sesleriyle Destina sevinçten çığlık atıp geri çekildi. Despot kütüphane görevlisi bile alkışlıyordu. Hiç tanımadığı insanlar bile mutluluklarına şahit oluyordu.
Sonat Destina'nın omuzlarını sarıp kendine çekti ve kulağına eğilip fısıldadı. "İşte mutlu sonsuz. Geçmişine kırgın iki insan, bir kitabın sayfalarında tekrar doğup birbirlerinin yalnızlıklarına ortak oldular."
SON-SUZ.
Buraya, evet tam buraya duygularınızı karalayın.
Buraya da bir şarkı mırıldanın.
Özel bölümde görüşmek üzere, aynı istasyonun insanları!♡
