Anonim Serisi 1. Kitap: "Hafta'nın Gizem'i"

HG -18.Bölüm

Multimedia;

Fotoğraf: Kapak yapmadan duramayan bir adet yazarınız olduğu için, evet evet yine kapak yaptım :) Ama tam olarak kapak değil. Kapakımsı diyelim :)

Video: Evet yine bölüm ile aşırı derece de uyumsuz bir şarkı. Ama yine de dinleyin siz ya. Boşuna koymuş olmayım :) İsmi Shawn Mendes- Treat You Better (Lyrics)

Her bölüme aynı şekilde başlamak ve bitirmek nedense fazlasıyla hoşuma gidiyor :)

Bir önceki bölümünün sonundan başlıyoruz biliyorsunuz. Bölüm haftada sadece bir tane yayınlandığı için unutuyor olabilirsiniz. Böylelikle diğer bölümü okumak zorunda kalmazsınız. Sizin için daha iyi olur.

Herhangi bir (ufak da olsa) yazım yanlışı görürseniz söyleyin lütfen.

Neyse hadi iyi okumalar.. :)

Bölüm Yayınlanma Tarihi:

07/12/2019

Cumartesi Günü

Saat: 16.00

Anonim'in Anlatımından,

Sonunda eve vardığımda anahtarı tam cebimden çıkartacakken zaten kapı açılmıştı.

"Yine nereye gittin?" diye soran kişi babam değildi, annemdi. Üvey olan hani..

"Her zamanki gibi." diyerek kısa bir şekilde onu cevaplayıp, yanından geçerek odama doğru yönelmiştim.

"Konuşabilir miyiz?" diye sorduğunda bıkkınlıkla nefesimi vererek oturduğumda tam karşıma geçmişti.

"Neden böyle davrandığına anlam veremiyorum." dediğinde "Babamın annemi hiçe sayma nedenisin. Daha iyi bir neden yok sanırım. "diyerek onu terslemiştim.

"Benim bir suçum yok ki. Bak ben babanın bir ailesi olduğunu bile sonradan öğrendim, inan bana." diyerek kendimi kanıtlamak istercesine bakmıştı.

Bir şey demeye hazırlanacak gibi olduğunda onu beklemiştim.

"Gizem bak ben ne kadar annenin yerini tutamasam da, sana annelik yapmaya hazırım. Ve oğlum Burak da sana abilik yapmaya hazır kızım."

Her kelimesini üstüne bastıra bastıra konuşuyordu. Kelimeleri büyük bir ciddilikle söylüyordu ve sanki içten konuşuyordu.

"Belki sana şımarık davranıyormuşum gibi gelebilir. Ama benden resmen, annemi ve babamın yaptıklarını göz ardı etmemi istiyorsun. Ama bu aramızda mesafeler olacağı anlamına gelmiyor. Elimde değil, en azından bana biraz zaman vermeni istiyorum." diye uzun ama anlamlı bir cümle kurduğum da kafasını anlayışlı bir şekilde salladı ve yanıma geldi.

Samimi bir şekilde kollarını bana sarıp, "İstediğin kadar zamanın var. Ve yarın da oğlum Burak gelecek. Kendisi senden 1-2 yaş büyük sanırım. Seninle de görüşmek, konuşmak istiyordu. Senden bahsettim. Anlaşabileceğinizi umuyorum. " dediğin de şaşırmıştım.

"Peki, iyi geceler." diyerek odama yöneldiğim de kapıyı kapatmadan önce sımsıcak gülümsemesini gönderdiğini gördüm.

Kapıyı tamamen kapattığımda sırtımı kapıya yaslayarak yere oturmuştum.

Bilmiyordum. Kafam çok karışmıştı. Sanırım gerçekten acınacak haldeydim ve 1 saat içerisinde 1 yıllık mutluluğumu yaşıyordum.