Anonim Serisi 1. Kitap: "Hafta'nın Gizem'i"

HG -16.Bölüm

Multimedia;

Fotoğraf: Kapak yapmadan duramayan bir adet yazarınız olduğu için, evet evet yine kapak yaptım :) Ama tam olarak kapak değil. Kapakımsı diyelim :)

Fotoğraf @defnekaraaslan isimli okuyucumdan geldi. Teşekkürler :)

Video: Evet yine bölüm ile aşırı derece de uyumsuz bir şarkı. Ama yine de dinleyin siz ya. Boşuna koymuş olmayım :) İsmi Ellie Goulding- Love Me Like You Do

Her bölüme aynı şekilde başlamak ve bitirmek nedense fazlasıyla hoşuma gidiyor :)

Bir önceki bölümünün sonundan başlıyoruz biliyorsunuz. Bölüm haftada sadece bir tane yayınlandığı için unutuyor olabilirsiniz. Böylelikle diğer bölümü okumak zorunda kalmazsınız. Sizin için daha iyi olur.

Herhangi bir (ufak da olsa) yazım yanlışı görürseniz söyleyin lütfen.

Neyse hadi iyi okumalar.. :)

Bölüm Yayınlanma Tarihi:

02/11/2019

Cumartesi Günü

Saat: 16.00

Hafta'nın anlatımından,

Onunla konuşurken, ona umut vermemeye çalışmıştım ama, daha beteri kendime de umut vermiştim. Ona olan küçük duygularım, her gün artarsa ve Anonim bunu fark edecek olursa benden bir karar vermemi isteyeceği barizdi.

Onunla olmak, veya belki de tamamen unutmak..

Ama bunları düşünmek için fazlasıyla erkendi. Belki de ona verdiğim değer, sadece değer olarak kalacaktı, kalmasa bile belki de benden bir karar vermemi istemeyecekti.

Her gece iyice düşündükten sonra, daha fazla düşünmeme kararı alıyordum, ve diğer gece yine düşünmeye başlıyordum.

Düşüncelerimi susturmak gibi bir yeteneğim lanet olsun ki.

En azından düşüncelerimi dizginleyebiliyordum.

Her gece yaptığım gibi, geçerli olmayan düşünmeme kararımı alarak uyumaya çalıştım. Tam o sırada telefonumun arama sesi kulaklarımı doldururken, ayağa kalkarak masamın üstüne bıraktığım telefonumu elime alarak aramaya baktım.

Bilinmeyen numara.

Açmalı mıydım, açmamalı mıydım diye düşünmek için bile yeterli zamanım yoktu. Kafam tamamen karışmıştı, büyük bir ihtimal beni özelden arayan Anonim'di. Zaten Anonimden başka beni özel numaradan arayacak kim vardı ki?

Telefonu açmayı düşünmek için olan zamanım gittikçe azalırken, hafif titrek bir şekilde telefonumu açmıştım.

Kapanması için son saniyelerde iken, kesin kararımı en sonunda vererek telefonu açmıştım. Bir kaç saniye boyu süren sessizlikten sonra, yine hafif titrek bir şekilde "Alo?" demiştim.

Eğer, arayan Anonim ise, bu onunla ilk konuşmamız olacaktı. Ve ben onun sesini ilk defa duyacaktım. Nedense kalbim biraz hızlı atmaya başlarken kendimi sakinleştirmeye çalışarak karşı tarafın konuşmasını beklemeye başlamıştım.

"Kanka Anonim sandın di mi? Hayaller anonim, Gerçekler Eren be kanka ehehe." diye bir ses duyduğumda içimdeki canavarı dışarı çıkarmamak için sabır edebilirim diye düşünmüştüm ama arkadan gelen kapı açılma sesini ve mal Eren'in mal kahkahalarını duyunca içimden derince bir 'bismillah' çekerek kollarımı sıvayıp arkama dönmüştüm.