THE HUSBAND...

CHAPTER 5

ZIA POV

" Hello wife! It's been a long time......." sabi ng isang nilalang na hinding hindi ko malilimutan, boses pa lang alam kong siya na to...

Oh my God! How did he find me!.....kahit alam kong darating din talaga ang araw na magkikita kami pero bakit ngayon pa. Wala si papa, na eexcite na natakot ako basta hindi ko malaman ang nararamdaman ko sa mga sandaling ito.

Sa mga nangyayari sa akin alam kong nalalapit na ang pagkikita namin.  Sa ilàng beses ko ng pakikipag laban sa mga nilalang nato alam kong nalalapit na talaga ang pagkikita namin. ramdam ko na one of these days malalaman niya kung nasan ako at hindi nga ako nagkamali....

Mukhang nakarating agad sa kanya ang balita kung nasaan ako. Marahil galit siya dahil ilan na din sa kalahi niya ang napatay ko.

he still the same man that I've known three years ago para siyang hindi tumatanda . Malamang isa siyang bampira for god sake Zia para kang di nagbabasa ng boiks aboit vampire aishhhh.... ano ba yan kung ano ano na tuloy ang pumapasok sa utak ko. Bigla kase akong kinabahan e.

Ngayon lang mag sink in sa utak ko na  isa siyang immortal....

" well! Wala ka bang sasabihin sa akin ......... Did you think you can get away from me like that forever! .." ..... wika nito habang nakaupo sa rocking chair ni papa habang naninigarilyo, pati pala bampira marunong manigarilyo, kunsabagay kahit manigarilyo siya mg madami mukhang wala naman na tong baga hahaha...

and what's with that smell!...biglang tayo nito sa upuan at binitawan ang sigarilyo niya. Bigla biglang namula ang mga nito...

Did you hide werewolves in your house!!....pasigaw na wika nito sa nanlilisik na mga mata.

Hindi ako natakot para sa sarili ko ng sumigaw siya , mas natakot ako para sa mga pasyente ko. Alam kong hindi sila masasamang taong lobo. Alam kong magkalaban silang mortal, base na rin sa mga napa nood ko. They only want to live like a normal people here on earth, at sino ba ako para hindi sila pagbigyan sa kagustuhan nilang yun, alam kong hindi ko na dapat pang panghimasukan ang buhay ng mga nilalang na yun because it's not my business anymore dahil ibang mundo sila nasasakop, ngunit hindi maatim ng konsensiya ko ang basta na lang sila balewalain. ang mga nilalang na yun....

napansin ko ang bigla paglabas ng mga anino sa nagtatago lamang pala sila sa dilim. Alam kong hindi siya nag iisa ramdam kong may mga kasama siya.

Mabilis na naging alerto ang mga tauhan nito nagsipulahan ang mga mata bigla...

shit! There all Vampire may mga kasama akong mortal dito sa bahay. Baka mapahamak sila..

Although panatag ako na wala namang dalang panganib na sa bahay ko ang lalaking to at mga kasama niya kaya alam kong hindi sila ang mga bampirang humahabol sa mga pasyente ko...

Napansin kong nagsipulasan silang lahat at parang inaamoy nila kung saan banda nagtatago ang mga pasyente ko at ng akmang aalis yung ilang tauhan niya sa puwesto nila ay hindi ko na naiwasang sumigaw sa kanila.....

" Don't you dare!........stay where you are!....."

Bigla silang nagsibalikan sa puwesto nila at yumukong muli, napansin kong ngumingiti ang lalaking to na sa totoo lang kahit sinasabi niyang asawa ko siya ay hindi ko naman kilala ang pangalan niya, san ka ba naman nakakita na ikinasal at nagkaanak ka nat lahat ni hindi mo alam ang pangalan ng asawà mo hahaha....

" care to tell me, who are those people! And why are you hiding them in your house.!!?..matalim na wika nito sa akin..

" they are my patient! And don't you dare to touch them! I'm warning you! ......at napahugot na lang ako ng hininga...... " mga nilalang din silang katulad niyo but still , They are harmful werewolves...! I can't explain basta alam ko hindi sila masasamang taong lobo that's why I help them..."...pangungumbinsing wika ko sa kanya.