DILDA ( Töre)

6. Bölüm

Multideki şarkı:

Onurcan Özcan = Yaramızda kalsın

Sınır 50 Vote 100 yorum. Sınır dolmayana kadar yeni bölüm istemeyin herşey sizin elinizde snhdhdhhd

Canım yanıyor ama en çok icim yanıyor bugün anneme mi babam mi dert yansam bilmiyorum ben küçük bir kız çocuğunun ruhunu taşıyorum bedenen büyüğüm ruhen hala küçük bir kız çocuğuyum annesine babasına muhtaç sevgiye aç biriyim canım çok yanıyor canımı çok yakıyorlar sesimi çıkarmama izin vermiyorlar annem bir odaya tıkmışlar senin dokunmadigin saçlarımdan tutup sürüklüyorlar babamın dokunmadığı yanaklarıma acımdan vuruyorlar küçücük bedenime türlü şekilde dokunup verdikleri psikolojik şiddeti aratmayacak şekilde fiziksel acıları çoğaltıyorlar biliyormusun anne bu sabah sadece kahvaltıya inmek istemiştim yedigim hakaretlere cevap verince çok sevgili kocam tarafından odaya kapatilmistim korkuyorum ama burdan kaçamayıp töreye boyun eğmekten korkuyorum burdan kurtulamazsam o adama katlanmak zorunda olmaktan korkuyorum istegim dışı bana dokunmasını saymıyorum bile peki ona çocuk vermek olmaz yapamam bunu kaldıramam anne lütfen lütfen o birkere bile benim için atmayan kalbin sızlamayan vicdanın sızlasın Dilana kızım dediğin gibi banada öyle içten kızım dermsin.

Kaç saat yerde o şekilde uyudum bilmiyorum bildiğim tek şey canım acısı olmuştu içim kan ağlarken dış görünüşüm umrumda bile değildi korkuyla açmadığım gözlerimi nekadar istemesemde açmak zorundaydım yavaşça actigim gözlerim karanlığa alışmışken aniden açınca sanki milyonlarca ışık hüzmesi gözlerimi yakıyordu yere firlatilamanin ve yerde saatlere hareketsiz bir şekilde kalmanın acısını bütün kaslarım benden çıkıyordu yavaşça oturur pozisyona yemeye çalıştım oda sabah birkatigim şekilde duruyor çarşaf toplandığı için yatak dağınık bir şekilde duruyordu simetri hastalığım yüzümden ağrıyan kaslarımı boşverip yatağa doğru yaklaştım bej rengi yatak örtüsünü yerden alıp düzeltmeye çalıştım ellerim titriyordu görüşüşüm bulaniklaşmaya başlayınca ancak ağladığımı farketmeistiştim şuan ne yapmam gerektiğini bilmiyor bir halde bozulan yatak örtüsünü düzeltmeye çalışmam tamamen benim dışımda gelişen bir olaydı ellerim titriyordu deli gibi ağladığımı farkında bile değildim bütün hücrelerim acıyla harmanlanırken ağzımdan kaçırdığım hıçkırık ellerimi dudaklarıma siper etmeme sebeb olmuştu canım fazlasıyla yanıyordu sanırım bir çeşit sinir kirizi geçiriyordum uzun zamandır basit ataklardan başka bir nöbet geçirmemiştim atak zamanı birinin yanimda olması gerekiyordu aksi taktirde kendime yapacaklarimi ben bile bilmiyordum bu çocukluğumun bana bir tranvasi olarak kalmıştı önce basit bir titreme ardından gelen ağlama seansları sonrasını ben bile tasfir edemezdim ve dönemlerde yanimda yan ağabeyim yada Sultan anam olurdu şuan yanimda kimsenin olamayışı ben daha çok korkuya iteklereken panik olmuş bir şekilde sağıma soluma bakindim ne yapmaya çalıştığımı ben bile anlamıyordum ancak odadan çıkmaya çalışmam beynimin bana bir oyunuydu ne kadar içimden kendimi telkin etmeye çalışsamda paniklemem engel olamıyordum şuan birinin yanimda olması için nelerimi vermezdimki korkuyla ve panikle odanın kapısına kadar geldim bilincim hala beni terk etmeden yardım istemeliydim sesimi birine duyurmak zorundaydım bu ataklar ölüme kadar götüre bilirdi.
Oranın kapısını yumruklama başladım. Bir yandan kendimi sakinleştirmeye çalışıyor bir yandan yardım dileniyordum.

- YARDIM EDİN BANA ATAK GECIYORUM LUTFEN BIRI BANA YARDIM ETSIN PANIK ATAĢIM VAR BENIM.

Sesimi duymalarını umud ederken bir yandan iç sesimle olan savaşı durdurmaya çalışıyordum.

' sakin ol Dılda panik yapma geçecek çıkarasın burdan'

' Hadi Dılda sakin olman lazım hadi geçecek hepsi geçecek'