Deep

Chapter 4

[Fritz Pov]

The first time i saw her,  I thought isa lang siyang brat kid. Na walang pakialam.  Asar na asar ako nung nabunggo ko siya.  I know kasi na kasalan ko yun sa kakamadali ko pero tinignan niya lang ako.  At walang pakealam.  Mas lalo lang akong nainis nung time na nag sorry ako sakanya pero wala siyang reaction at umalis na.

Hinatid ako ng time na yun ni Cassandra sa clinic dahil may galos ako. Nagpakilala na din siya saakin at nag sorry about sa reaction na binigay ng kaibigan niya.  But i told her it's fine.

Ilang araw na din ang nagdaan, At di ako makapaniwala na may subject kami na magka klase, with Cassie syempre. Nag ngitian lang kami ni Cass pero yung isa parang walang pakialam.  Di ko rin naman namalayan na parang nakadikit na lagi yung tingin ko sakanya. I'm wondering.

Naramdaman ko lang na may kumalbit saakin kaya nilingon ko ito. Yung katabi ko lang pala.

" She's Maxine " napakunot ang noo ko sa kanya.  Pero nawala yun ng lumungkot mukha nito.

" That cold woman you're looking at,  Humihinga pero parang patay. " medyo tumawa pa ako non ng mahina. Kaya lang tinignan ako nito ng masama.

" Max isn't like that before, She's friendly, Wala kang maipipintas sa kanya when it comes sa ugali, Bonus pa nga yung sobrang ganda niya,  Everyone in this school,  Know how good she was,  except sa mga transferee.  And this semester nagulat ang lahat,  Bigla nalang siya nag bago.  Hindi siya nagsasalita,  o ngumingiti,  palagi lang yan tulala, at worst yung mata niya. Masyadong intimidating. But we still support her,  na sana bumalik na yung Maxine na masayahin "

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig ko yun,  hindi pala siya brat, at akala ko lang yun.  She has a reason.  And I have this feeling na gusto ko malaman kung bakit.

Dumaan lang ang araw na minsan sinusubay-bayan ko siya, She's like wala siya pake sa ibang tao. Parang hangin lang sakanya yun.  Madami din akong nakitang sumubok na kausapin siya pero wala lang itong imik. Minsan tatanguhan niya lang.  Pero parati naman sila magkasama ni Cassandra , Kinakausap niya ito kahit hindi siya sinasagot.

Hanggang sa dumating yung araw na,  narinig ko na, Uuna ng aalis si Cassandra sakanya kasi may aasikasuhin.  Sinusundan ko siya. Pumupunta siya ng music room.
Hanggang dumating sa point na pinakinggan ko lang siya kumakanta.

Tagos hanggang kaluluwa yung bawat bigkas ng kanta niya,  nakakakilabot,  pero ramdam mo yung sakit na nararamdaman niya.  Kaya di ako nakatiis ng kausapin siya

" A beautiful voice yet it's so cold "

Napatingin naman siya sa akin,  nakaka intimidate yung tingin niya pero isina walang bahala ko iyon at Lumapit ako't umupo sa harap niya. At tinitigan ko siya mata. Parang hinihigop ako nito,  at kung hindi ako iiwas baka mawalan ako ng lakas. Kaya sa huli ay umiwas ako. At nilakasan ko ang loob ko magsalita

" Ganyan ka ba talaga? It was to deep that everyone can't manage to trespass in half " totoo naman diba? Kaya medyo natawa ako sa tinanong ko,  dahil wala naman sagot akong nakuha sakanya

" How was it? " dagdag ko,  Ano ba talaga nangyari sayo?  Bakit feeling ko it was my obligation to know her,  to ask her how does it feel. Gusto ko kilitasin ang buong pagkatao niya

Pero hindi siya sumagot,  bagkus ay tumayo ito at umalis na.  Nasa may pinto pa ito ng bigla siyang nagsalita.

" It's awful. To the point i don't want to talk about it "

I Gasped upon hearing her say those words,  Siguro I'm shocked that she tried answering those question, Parang nagkalakas ako ng loob na kulitin siya.  Kaya sinundan ko ito ng makabawi ako.

" You are here again?  Are you afraid of people? Ang laki ata ng galit mo sa mundo" sinadya ko na parang coincident lang na nakita ko siya.

Pero nakita ko siyang pumikit ng konti, at nagulat ulit ako ng magsalita siya.

" People are the most dangerous specie in the world,  There's a lot of reason to be afraid of people . Including myself "

Natawa naman ako ng konti sa sinabi niya, lahat nalang ata ng sasabihin niya ang lalim,  Pero lumapit ako sakanya at nagpakilala.

" I am Venice Fritz Tan by the way, and haven't know your name Miss " I know her Name is Maxine.  But I want to know her personally,  nilahad ko yung kamay ko sakanya pero tinignan niya lang ito.

" Ask them for my name "sabi niya naman sabay tayo galing sa pagkakaupo.

Kaya tinaasan ko ito ng kilay. At tinignan lang ako nito. It's now or never. 

" And now you're hating your name, tao ka pa ba? "

Napangiti ako sa isip ko, When I saw her clenched her Fist,  at kumunot yung noo niya.  Okay,  I got her attention. Kahit hindi maganda at least may iba siyang nailabas ngayon.  Pero yung Galit.

" You don't know me,  Back off "

May himig ng galit sa sinabi niya,  kaya napangiti ako, It was like achievement saakin kasi hindi na siya expression less.

" Kaya nga nakipagkilala ako diba? "

Napapikit na siya,  parang asar na asar na ngayon.

" Why? " maikling sagot niya pero may bahid na inis.

"Because i want you to be my friend " I plainly said.  And I heard her sarcastically laughed.  Tapos nag lakad na umalis pero bago yun ay narinig ko siyang nagsabi.

" Stupid!"