Dermane Dilemin ♡

28. Bölüm

Yine dayanamadım 65 voteyi bekleyemedim 55 olunca yayınlayayım dedim vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin 😊

Herkes ne olduğunu anlamaya çalışıyordu Elvan'a ne olmuştu ne görmüştüde böyle olmuştu heja hemen yanına koştu bi bardak su verdi elvan suyu içti ama hala konuşmuyordu heja elinden tutup sırtına da destek vererek bahçeye indirdi onu herkes başına toplanmıştı yade hızla sordu sabrı kalmamıştı artık
"çi bû keça min( ne oldu kızım )"
Herkes ne kadar dil dökersen döksün elvan bi türlü konuşmuyordu rojda hanım en sonunda okkalı bi tokat patlatmıştı elvanın yüzüne girdiği şoktan çıkan elvan haykırarak ağlıyordu dizlerini dövüyor saçlarını yoluyo ağıtlar yakıyordu
"Asmış kendini asmış gelinağam kendini asmış "
Herkes duyduklarıyla donmuştu herkesten çok daha soğukkanlı olan mirza arkasına dönüp kadınlara göz gezdirdi Meryem Mihriban zümrüt buradaydı berfu yengeside annesinde olduğuna göre kendini asan berhivdi
Mihriban zangır zangır titremeye başladı önce sonra birden eli ayağı boşaldı olduğu yere çöktü ağzının içinden kimsenin anlamadığı kelimeleri fısıldıyordu "benim yüzümden"
"Benim yüzümden" kendini suçluyordu Mihriban dün ona söyledikleri yüzünden intihar ettiğini düşünüyordu yadenin itirazı duyuldu
"Olmaz öyle şey benim gelinim yapmaz "
Kabul etmek istemese de berhiv gelin asmıştı kendini daha fazla gölge etmek istememişti bi evliliğe Bedirhan mıh gibi çakılmış yere bakıyordu Mihriban gibi oda kendini suçluyordu ona kocalık etmemişti onu hep evde bi çalışan gibi görmüştü Mihriban a güzel sözler söylerken ona hep kızmış azarlamıştı mihribanı yemeklere çıkarırken ona hediyeler alırken berhivi gözü bile görmemişti işte şimdi berhiv ona tüm yaptıklarını ödetmişti Bedirhan'a unutamayacağı bi ceza vermişti herkesin kalbine büyük bi acı çökmüştü oysa ki berhiv kendini öldürmeye karar verdiğinde kimsenin onun arkasından üzülmeyeceğine emindi belki yade biraz üzülür diyordu fakat herkes çok üzülmüştü kadim bey gelinini kuma isterken kuma olacak ama ilk gelinimizden farkı olmayacak demişti sözünü tutamamanın vicdan azabını çekiyordu rojda hanım gelininin kulağına fısıldamıştı oğlum seni üzer demişti ama yine de rojda hanım da acaba gelinlerim arasında eşit olamadım mi diye düşünüp kendini suçluyordu. Kendine ilk gelen mirza ve Demirhan oldu koşarak yukarı çıktılar berhivin odasına girdiklerinde gördükleriyle duraksadılar az önce duyduklarını sindirmişlerdi fakat şimdi gördüklerini sindirmeye çalışıyorlardı berhivin cansız bedeni sallanıyordu ikisinin de içi acıdı ne acı ki ellerinden birşey gelmiyordu hızla gidip berhivi ordan kurtardılar yatağa yatırdılar mirza yengesinin açık kalan gözlerini kapadı Demirhan bi çarşaf alıp üzerine kapattı.

Emirhan cenaze işlemlerini başlatmıştı berhiv hastaneye gitmeden hemen defnedilecekti konak kalabalıklaşmaya başlamıştı duyan geliyordu gelenlerden bazıları Mihribana ölümcül bakışlar atıyor herşey senin suçun der gibi bakıyordu Mihriban perişandı mutfak kapısının önüne oturmuş içini çeke çeke ağlıyordu. Vicdan azabı Mihribanı alev alev yakıyordu
Aradan biraz zaman geçince bahçe kapısında berhivin anne ve babası göründü annesi perişandı ağıtlar yakıyor dizlerini dövüyordu

"Sebep olanlardan Allah sorsun yavruuum nası kıydın kendine kuzuuum içine ateş düşürenlerin de içine ateş düşsün seni beni yakan bu ateş onları da yaksın annemm "

Mihriban kadının bu halini görüp ve söylediklerini duyunca daha fazla dayanamadı olduğu yere bayıldı zavallı kadın Meryem kollarına bayılan eltisine baktı hemen kocasına seslendi

"Mirza mirza koş "
Mirza karısının telaşlı sesine döndü hemen oraya koşup yengesini kucakladı kimseye birşey söylemeden arabaya doğru hızla yürüdü karısı da arkasından geliyordu yengesini meryemin dizine yatırdıktan sonra şoför koltuğuna geçip arabasını çalıştırdı.