Dermane Dilemin ♡

32. Bölüm

Evet öncelikle bu bölümü okuyun lütfen
Hikayeyi silmekten vazgeçtim çünkü Allah razı olsun beni ve hikayemi seven o kadar çok okurum varmış ki çok destek verdiler bu süreçte bana Allah hepinizden razı olsun çok güzel yorumlar okudum en çok cnntzgl70 ve ahzideOkak güzel yorumlarınız ve arkamda durduğunuz için Bu bölüm size ithaf edilmiştir   vote ve yorumlarınızı bekliyorum ☆❤

Mustafa yediği dayaktan bayılmıştı ali onu hemen bi hastaneye götürmüştü doktor 1 saatin sonunda odadan çıkmıştı
"Arkadaşımın neyi var doktor "
"Vücuduna aldığı darbelerden bi kaç ezik var burnuna tampon yaptık kırılmanın eşiğinden dönmüş pansumanı devam ediyor evde iyice dinlensin serumu bitince çıkabilir"
"Sağol doktor "
Ali mustafanın yattığı odaya girmişti
"Nasılsın gardaşım acıyor mu ?"
"Yüreğimin acısının yanında bu hiçbir şey "
"Mustafa unut artık bu meseleyi kız evlendi barklandı evli kadına birşey hissetmek bize yakışmaz unut artık sil aklından sen silmezsen mirza seni bu hayattan silecek "
"Hiç kimseden korkmuyorum Meryem benim karım olacak !"
Ali bu sözlere çok sinirlenmişti
"Ağzından çıkanı kulağın duysun ben dahil herkes karşında olur başkasının namusu o artık göz dikilmez aklını başına al unut kendini de ananı babanı da perişan edersin namus davası şakaya gelmez o artık evli aklına sok"
"Isteyerek evlenmedi "
"Nasıl evlendiyse evlendi ama artık evli evli hemde mirza akdoğanla adamların her şehirde bi aşireti var nereye kaçıracan meryemi mardinde zaten duramazsın amedde (Diyarbakırda) amcaları var rıhada(Urfada) amcaları var Dersim (tunceli) şirnex (Şırnak) Semsúr (Adıyaman) Dilòk (Antep) Colemerg (Hakkari ) de amcaları var Kadim Ağa 9 Kardeş!! 9 seni yaşatırlarmı oglum mirzanın kaç tane amca oğlu var hiç mi birinin eline geçmem sanıyorsun yeminle ben bile kendi elimle teslim ederim seni aklında ki pis fikirleri unut !"
Mustafa sussa da bu işin peşini bırakmayacaktı bunca dayağı boşuna yememişti meryemi mirzadan kurtaracaktı onunla evlenecekti yada ölüp gidecekti başka kadınlar mustafanın hayatında hep olmuştu en çok yeldaya giderdi Yelda onu yücelten tek kadındı Mustafaya deli gibi aşıktı Mustafa kendini ne zaman unutmak hayattan soyutlanmak istese ona giderdi Yelda ona harika bi gece geçirtir herşeyi unuttururdu Meryem hariç ! Meryemi unutamazdı başka kadınların teninde bile arardı onu serumu bitip hastaneden çıkınca yine ona gitti Yelda hemen ona güzel bi rakı sofrası hazırlamış en güzel geceliklerini giymiş karşısında oturuyordu bu gece ikisi içinde güzel geçeceğe benziyordu.

Saat sabah dokuz olmuştu evin çalışanları uyanmış kahvaltı hazırlığına girişmişlerdi Mihriban uyandı yatağı yine boştu kocası belli ki yine o küçük odada kalmıştı Mihriban iyice zayıflamıştı ayakları yere bastığında yataktan destek alarak çıktı banyoda elini yüzünü yıkadı hemen üzerini giyindi bugün kızını görecekti eşarbını bağlarken kapı açıldı Mihribanın içi acıdı sadece zayıflayan o değildi dağ gibi adam çökmüştü zayıflamış sakalları saçlarına karışmıştı
Bedirhan gardırobun önüne geldi bi tişört geçirdi üzerine sonra bide kot pantolon
"Hazırsan çıkalım dışarda kahvaltı ederiz "
"Eşarbımı bağlayıp geliyorum "
Bedirhan odadan çıkınca Mihriban da eşarbını bağlayıp çantasını ve pardesüsünü alıp çıkmıştı Bedirhan çardakta sigara içiyordu Mihriban bu durumdan rahatsız oldu eskiden kocası sigara içmezdi yanına gitti
"Niye içiyorsun Bedirhan hemde aç karnına "
"Hep çevremdekilere zarar verdim bugüne kadar birazda kendime versem birşey olmaz "
Mihriban üzgün bakışlarını yere indirdi
"Kızımızın yanına giderken içme sigara kokusuna değil senin kokuna ihtiyacı var "
Bedirhan bitmeyen sigarasını yere atıp ayağıyla ezdi
"Kızımı bir kere bile kucağıma vermiyorlar ki "
Arabaya bindiler güzel bi yere kahvaltı etmeye geldiler arabadan inmeden Mihriban konuştu
"Ne bu halin Bedirhan "
Bedirhan yarım ağız güldü
"Ne Bu halin mi lanetli bi adamım ben kime dokunsam yanıyor ne bekliyorsun Mihriban "
"Bedirhan ben çok düşündüm onun ölümü bizim suçumuz değil ilk başta kendi kabul etmemeliydi kuma olmayı ben önce çok suçladım kendimi ama sonra düşündüm kumasına kucak açan hoşgeldin diyen kim var ki ben ona iyi bile davrandım sen de onu dövmedin sövmedin hiçbirimizin bi suçu yok ortada suç varsa yade zahterin ve berhivin itiraz etseydi zorla mı getireceklerdi kendine gel artık bi kızımız var bizim bak yaşayacak mı öl.. "
"O kelimeyi söyleme Mihriban yakıştırma yavrumuza "
İkisininde gözlerinden yaşlar aktı
"Çok acı çektik Bedirhan ama bi kızımız var böyle olmaz sigaraya başlamışsın şu haline bak tanınmıyosun çökmüşsün bizim için hayata geri dönmelisin sen böyle sorumsuz bi adam değilsin "
Bedirhan Mihribana sarılarak ağlamaya başladı
"Her gece rüyama geliyor Mihriban sen öldürdün beni diyor mutlu olamayacaksın lanetim üzerinde diyor kızını göremeyeceksin diyor "
"Unut o rüyaları kendini affedersen bi daha görmezsin vicdanın yapıyor sana bunları inanma kurban olayım inanma "
İkisi de birbirlerinin gözlerine bakarak ağlıyorlardı neredeyse birbirlerinin gözlerini unutmuşlardı Bedirhan elleriyle Mihribanın gözyaşlarını silerken Mihriban da aynı şekilde Bedirhanın gözyaşlarını siliyordu alınlarını birbirlerine yasladılar nefesleri birbirlerine karışıyor hıçkırıklara boğuluyorlardı uzun ve derin bi öpücük bıraktılar birbirlerinin dudaklarına Bedirhan karısının alnını öptü
"Sen yoksan ben bi hiçim Mihriban sen benim gören gözüm atan kalbimsin sen olmasaydın ben bi halta yaramazdım hangi iyiliğimin mükafatısın bilmiyorum Rabbime şükür olsun "
Mihriban hasretle sarıldı kocasına çok acı çekmiş yara almışlar ama sonuçta yan yana can canalardı bunuda atlatıp güzel bi aile olacaklardı. Gözyaşlarını sildiler
Bedirhan "hadi hızlıca kahvaltı edelim kızımızı daha fazla bekletmeyelim "
Hızlıca arabadan indiler güneş ışıl ışıl parlıyordu güneş gören bi masaya oturdular.