Kapak fotoğrafını yapan Rumeysa ve bana hep destek olan Ezgi'ye ithafen..
İyi okumalar~
Masal'ın Gözünden
Eylül ve Okan'ı el ele sınıfa girdiklerini gördüğümde istemsizce kırılmıştım Eylül'e. Daha dün dertlerimizi anlatmıştık,paylaşmıştık. Anlatmaması koymuştu. Kırgın olduğum zamanlar istemeden soğuk davranırdım insanlara. Eylül de bu huyumu biliyordu..
Başak'a gelirsek.. Kuzey'in platoniği.. Kuzeyle yakın olduğumuz zamanlarda yani Eylül hastalıkla cebelleşirken Başak'la tanışmıştık. Kuzey'in çocukluk arkadaşıydı.. Sırıl sıklam aşıktı Kuzey'e.. Kuzey görmezden geliyordu ama biliyordu. Olamazdı Başak ve Kuzey..
Sınıfta Başak'la çıkışta kafeye gidebiliriz diye planlamıştık. Ama hiç istemiyordum. Hele de Eylül'ü öyle çaresiz gördükten sonra.. O benim en yakınımdı. Çok fazla abartmıştım kesinlikle..
Kuzey'in sesiyle irkildim..
-Heey Masal ne alcaksın? diyordu.. Mağlum düşüncelerle boğuşurken dalmıştım..
-Iıı şey kahve alıyım diyip dışarıya bakmaya başladım. Deniz bugün fazla hırçındı.. Kızgınlığını kıyıya dalgalarıyla gösteriyordu. Neye kızmıştı?
-Kahveleriniz. Afiyet olsun.. diyen garsona göz devirdim. Göz atıyordu.. Fazla mı kıro?
-Masal fazla kafana takma diyen Bulut'a gülümsemekle yetindim..
Yarım saat sonra daha fazla kalamayacağımı anladım ve kalkmak istediğimi söyledim. Başak mırın kırın etmişti.. Her zamanki gibi.. Aklınca Kuzey'i fazla sıkıp kendine aşık edecekti.. Ama kaptırmıştı ha?
Hesabı ödedikten sonra topluca çıktık. Kuzey de anlıyordu moralimin bozuk olduğunu..
-Başak sana taksi çeviriyorum az işim var benim diyip Başak'a sarılan Kuzey'e göz devirdim. Umut veriyordu işte..
-Tamam canım teşekkürler. Sizede iyi akşamlar canlarım diyip uzaktan öpücük attı.. Fazla mı yapmacık?
-Şimdi size gelelim. Masal yürü Eylül'e. Kızı nasıl bıraktın hatırladın mı diyen Kuzey'e yavru köpek bakışı attım.
-Boşuna uğraşma. Yürü. Bulut abi sen ne yapacaksın? diyen Kuzeyden sonra gözlerimi Bulut'a çevirdim.. Yakışıklıydı.. Fazlasıyla..
Lütfen gelsin..
-Bende sizle geleyim abi. Eve gidesim yok dedikten sonra yürümeye başladık. Zaten Eylüllerin evleri sahile yakındı.
-Bir dakika. Eylül'ün annesi İzmir'e gitti iş için. Yalnız büyük ihtimal. Şurdan pizzada alalım. Karnımızı da doyurmuş oluruz ne dersiniz? dedikten sonra Bulut ve Kuzey'e döndüm.
-Olur dediler.
Kapıyı beşinci çalışımız! Ama Eylül hala açmıyor! Kuzey telefonunu da arıyor ama açmıyor! Eylül'ü tanıyorum. Kesinlikle bu saatte uyumaz!
-Kesinlikle uyu-
-Bir dakika sus dedikten sonra sustum. Eylül'ün telefonunun sesi içerden geliyordu! Ama cevap vermiyordu!
Ve bir kırılma sesi!
-Mutfak. Mutfak kapıları büyük ihtimal açıktır dedikten sonra arka bahçeye koştum. Kuzey ve Bulut'ta arkamdan geliyorlardı! Lütfen açık olsun lütfen!
