Masal'ın Gözünden
Kuzey ve Eylül gittikten sonra mutlu olmuştum. Büyük ihtimalle aşklarını sonunda ilan edeceklerdi. Kuzey'in sevdiğini biliyorduk zaten. Seviniyordum ikisi içinde.
''Peki ya senin mutluluğun?'' diye fısıldadı iç sesim.. ''Sen kendi mutluluğunu istemiyor musun?'' diye devam ettirdi.
Kim kendi mutluluğunu istemezdiki? Olmayınca olmuyordu. Ne kadar çaba verirsen ver olmuyordu.. Sizi sevmiyorsa yapabileceğiniz hiçbir şey yoktu. Ben kabullenmiştim uzaktan sevmeyi. Evet istiyordum beni sevsin,beni korusun,bana sahip çıksın. Hatta gerekirse tribine bile katlanırdım. Çünkü aşk böyle bir şeydi.
Dans ederken düşündüklerim buydu işte benim. Her zaman aklımdaydı Bulut. Her zaman..
Dansa son verip cafenin bar taburesine oturdum. Önümdeki barmen göz atıp ''Ne istersin?'' diye sordu.
-Viski diye fısıldadım. Hemen gözümden gelen yaşı silip önüme gelen bardağı bir dikişte bitirdim.
Ve bir daha..Bir daha..Bir daha..
En son 10.bardağımdı. Ki bu benim için rekordu. Kolay sarhoş olan bir yapım vardı. Ne kadar alkole alışkın olsamda hemen sarhoş oluyordum. Önümdeki son bardağıda kafama dikip bıraktım.
-Bir da-
-Bence bu kadar yeter güzelim diyen Bulut'un sesini duyan kalbim hızlı hızlı çarpmaya başladı. İşte benim için etkisi buydu..
-Daha yeni başladık Bulut Bey diyip kahkaha attım. Sarhoşluğun verdiği etkiyle sürtük gibi olmuştum.
-Haydi küçük bebek gidiyoruz diyip kaldırmaya çalıştı ama engel oldum.
-Bulut daha içeceğim gitsene sen Özge'ne diye fısıldadım.
Özge.. Özge'ne.. Bulut'un Özgesi.. Bulut'un kızı.
Ağlamaya başladım. Kafamı masaya koyup hıçkıra hıçkıra. Bulut afallamıştı farkındaydım. Hemde baya afallamıştı. Ama sarhoşluk dengesizlikti. Gülerken birden ağlamaya başlardınız. Sarhoşluk buydu.
Koluma dokunup
-Masal haydi güzelim gel gidelim seni eve bırakayım dedi.
Bulut'un Masal'ı. Bulut'un Güzeli..
Bence bu daha da uymuştu. Özge neydi öyle? Sürtük ismiydi Özge.. Peki ya Masal? Masumluğun simgesi bir isimdi.
''Masal'' diye fısıldadı iç sesim.. ''Sonu güzel biter..''
-Peki ya benim masalım nasıl bitecek Bulut diye fısıldadım. Duymuş muydu?
-Her Masal gibi mutlu bitecek diye cevap verdi.
-Söz mü diye fısıldadım.
-Söz Masal.. Bizim Masal'ımızda Mutlu bitecek.. diyince güldüm. Ruhsuz bir şekilde güldüm. Klasik Bulut lafıydı işte. Umutlandırıp bir bok yapmayan bir tipti Bulut..
-Neyse diyip ayağa kalktım. Biraz sendeliyordum ama eve gidebilirdim. Hem annemle babam evde yoktu. Şehir dışına çıkmışlardı. Rahat bit gün olacaktı.
Yavaş yavaş yürürken Bulut'un koluma girmesiyle durdum. Kafamı çevirip gözlerinin tam içine bakıp
-Kendim giderim dedim. İstemiyordum artık Bulut'un etkisini. Beni yıpratıyordu. Zedeliyordu.
