Tumakbo ako palabas ng bahay na umiiyak. I started running. I don't know where to go. I just run and run, makalayo lang sa bahay. My eyes are now full of tears and to much cry lead to blurry my vision. Kaya di ko namalayan na may paparating na palang sasakyan sa gilid ko.
BOOOOOGSH
I got hit and thrown few meters in air; landing centimeters away from lane. As I was flying down, I saw objects up and down in a slow motion. I heard mixed voices and screams.
"Ang bata!"
"Nasagasaan ang bata!"
"Diyos ko po"
"Tumawag kayo ng ambulansya!"
Ang daming tao nakapaligid sakin. They asking me, pero hindi ko maintindihan ang sinasabi nila. Sa sobrang hilo ko, nawalan na ako ng malay.
"I wish I could stayed living in my dream"
May isang babae na tuluyang pinasok ang pintuan patungo sa mundo ng kanyang haraya. Ang mundo na imposibleng maging totoo dahil ito'y malayo na sa katotohanan. Ito'y isang mundo na tanging kaalwanan lang ang kayang maibigay sayo. Walang sino man ang makakapantay sa mundong ito na kung saan malaya kang gawin ang gusto mo at walang taong manghuhusga sayo. Isang mundo na mapayapa, at tahimik na lugar ngunit puno ng kagalakan. Palagi niyang sinasabi sa sarili niya na "sana nabuhay nalang ako sa mundong ito" gusto niya ikulong ang sarili niya sa pintuang ito dahil wala siya dapat ipangamba at ito ang mundo na kung saan maaari siyang maging anumang bagay at higit sa lahat ang maging tunay na masaya. Ngunit kailangan niyang lisanin ang mundong ito at harapin ang hagupit at hindi patas sa totoong mundo.
YOU ARE READING
One Life For The Two Of Us
AléatoireMay isang babae na tuluyang pinasok ang pintuan patungo sa lugar ng kanyang haraya. Ang lugar na imposibleng maging totoo dahil ito'y malayo na sa katotohanan, at tahimik na lugar ang kanyang inaasam-asam. Ito'y isang lugar na tanging kaalwanan lang...
