SENI GORDUGUM GUN, CICEKLER ACMISTI EN KARANLIK SOKAKLARIMDA
Birbirine kenetlenmis ellerimize baktim. Icimizdeki sevginin simgesi gibiydi. DENIZ. Hayatimin kadiniydi. 2 yildir birlikteydik ve birbirimizi cok seviyorduk. Oturacagimiz kafenin onune geldigimizde ellerimizi ayirmadan iceri girdik ve masamiza oturduk. Deniz ile cok fazla gorusemiyorduk cunku farkli sehirlerde yasiyorduk bu nedenle sadece tatillerde gelebiliyordu. Bazen bende gidiyordum ama bu durumun iliskimiz icin hicbir sorunu olmuyordu. Ne olursa olsun yine birbirimizi cok seviyorduk. Ben halimden memnundum ama deniz degildi. Beni burada tek birakmaktan rahatsiz oluyordu ve her an ondan ayrilacagim icin tedirgin oluyordu. Aklima gelince sirittim. Deniz de benim sirittigimi gorunce etrafina bakinmaya basladi. Bu yaptigiyla beraber siritisim daha da buyudu. Kiz ariyordu. Birsey bulamayinca bana dondu.
"Neye sırıtıyorsun sen. Eski sevgilin falan mi burada"
Bu fikriyle bir kahkaha attim. Suratini asti.
"Soylesene ya cok mu komik"
"Evet komik sana guluyordum. Ve bilginiz olsun kucuk hanim benim ilk ve tek sevgilim sensin"
Bu sefer yuzunu mukemmel bir gulumseme aldi. Iste bu yuzden onu seviyordum.
"Sende Benim icin cok degerlisin" dediginde utanctan yanaklari kizarmisti. Siparislerimiz gelecegi sirada denizin telefonuna mesaj geldi mesaja bir sure bakti sonra da bana donup
"Askim Benim gitmem lazim Askim. Annemle gezecegiz" dedi.
"Tamam seni birakmami ister misin"
"Yok gerek yok ben kendim giderim"
Ceketini giydikten sonra dudagima bir opucuk birakip kafeden cikti. Onu camdan izlerken gitmesi gereken yonun tam tersine gittigini fark ettim ve bende pesinden takip etmeye basladim. Biraz gittikten sonra bir parkin onunde durdu. Bir erkek yaklasti sarildilar ve el ele tutusup parka girdiler. Devamini gormeme gerek yoktu. DENIZ BENI ALDATIYORDU.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PIYANGO
Historia CortaHiçbir kıza güvenmiyordu Tâki bir kız herkesin aynı olmadığını gösterene kadar
