Proloog

101 5 0
                                    

Hij bleef graven en graven en graven en graven... Hij wilde geen sporen achterlaten. Hij keek nog voor de laatste keer naar het koude lichaam op de grond en bukte om haar op te tillen. "Je bent mooi, jammer dat het zo voor jou moet eindigen. Je was mooi en we zullen je missen", fluisterde hij zachtjes terwijl hij het lichaam zachtjes in zijn zelfgemaakte graf gooide. "We zullen je missen."

Liefste dagboekWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu