Liefste dagboek

Deel 17: email

Na het gesprek met Said, besliste Nader om naar huis te gaan. Hij had verlof gekregen. Een week niks doen. Hij zag het niet zitten, maar hij had ook geen keus. "Ga je ergens op vakantie?"vroeg Sarah. Enkel zij en Nader waren nog op kantoor. "Nee, als ik kan, ga ik zoveel mogelijk proberen verder te werken aan de zaak." Sarah leek teleurgesteld te zijn met zijn antwoord. Ze vroeg zich af waarom hij deze zaak niet kon laten rusten. Hij had naarmate de tijd vorderde, een obsessie gecreëerd. "Probeer ook wat te rusten", zei Sarah nog voordat ze Nader alleen liet op kantoor. 

Nader keek rond. Iedereen was al naar huis. Langzaam pakte hij Sana's dagboek en begon te lezen. Hij zou zich de komende week enkel bezighouden met het dagboek aflezen. 

"Liefste dagboek... 

"Dus morgen gaan je ouders dat weten? Maar je studies dan? Gaan je ouders daar wel akkoord mee?"vroeg Amina. Ik haalde mijn schouders op. We waren bij me thuis en ik had zoveel stress dat ik haar echt nodig had. "Geen idee, maar ik en Badr... we horen bij elkaar. Je hebt geen idee wat ik voel, ik voel.. dat hij het is. Ik kan het niet beschrijven", zei ik gefrustreerd. Amina omhelsde me. "Ik begrijp wat je bedoelt, alleen zijn jouw gevoelens veel sterker dan de mijne. Het komt goed. Jouw ouders gaat hem echt accepteren. Vooral als hij is zoals je zegt dat hij is." "Denk je? Ik hoop dat mijn vader hem mag", zei ik. "En Said? Weet hij ervan?" "Nee, hij is terug naar Marokko. Maak je geen zorgen, hij wordt wel uitgenodigd op mijn trouwfeest ahahah." Amina lachte. "Ik kan niet geloven dat dit echt gebeurd", zei ze. Ik knikte. "Zelfs ik kan het niet geloven. Gewoon morgen al. Een maand is zo snel voorbij gegaan." Ik en Amina bleven nog een tijd praten tot het tijd was voor haar om te vertrekken. 

Morgen zou mijn vader een presentatie houden bij mij op school over de richting Chemie. Na zijn presentatie zou ik hem voorstellen aan Badr. Ik wist zelf ook wel dat we nog jong waren, maar we hoorden bij elkaar. Met mijn vaders steun was alles mogelijk. 

Voordat ik ging slapen, kreeg ik een onbekend bericht. Wie stuurde me midden in de avond een bericht? Ik herkende de email niet, maar wat ik wel herkende was de naam van Badr. Het bracht me naar een artikel. Wat is dit nu weer? Ik opende de mail en las het nieuwsbericht. 

In shock bleef ik staren naar mijn telefoon nadat ik het bericht had gelezen. Ik zag een afbeelding van een plaats dat me bekend voorkwam. De lievelingsplaats van Badr. Het leegstaand gebouw net achter een rivier was blijkbaar het bedrijf van de vader van Badr. In het artikel stond erop hoe hij gestorven was aan één of andere raar gas bij het uittesten van hun producten. Ze produceerden gasmaskers, handschoenen, ... en zijn vader was gestorven. Was dat de reden waarom ik hem nooit over zijn ouders heb horen praten?

... Tot ziens!"

Nader leek geschrokken. Was er echt een artikel over Badr? Snel ging hij zoeken op het internet, maar de mail waar Sana het over had, leek niet meer te bestaan.