"Wie ben jij?" vroeg de hoofdrechercheur (David) . "Mijn naam is Nadir, ik werd overgeplaatst naar deze moordzaak. Ik zal de komende maanden hier werken aan zaak 303",zei de knappe jongeman die de politiebureau tien minuten eerder was binnen gekomen. "Echt? Waarom hebben ze ons niet op de hoogte gehouden?" vroeg David gefrustreerd. "Bel anders mijn baas, hij heeft zoveel te doen dat de kans groot is dat hij vergeten is je op de hoogte te houden", zei Nadir kalm en zelfzeker. De andere agenten keken hoopvol naar David. Ze hoopten ergens dat Nadir de zaak zou aannemen. Ze hadden nooit met zo'n knappe jongeman gewerkt. Hij was lang, had donker haar en bruine ogen. Hij zag er gewoontjes uit, maar hij straalde iets uit dat ze nooit eerder hadden gezien. "Mijn naam is Sarah en dit is Ana, aangezien je hier zal werken, zou het leuk zijn om een werketentje te houden vanavond", zei Sarah. Ze was van Turkse afkomst en keek Nadir hoopvol aan. "Ik zal zien, ik wil vooral aan het werk beginnen", zei Nadir iets te ongeïnteresseerd.
"Dus als ik het goed begrijp werd het 18 jarige meisje dood in het bos gevonden. Geen teken van zelfmoord?" vroeg Nadir. David schudde zijn hoofd. "Je kan zien dat ze met opzet daar werd gelegd. Alleen...". David maakte zijn zin niet af en dat maakte Nadir nieuwsgierig. "Alleen wat?" "We denken dat ze door iemand werd vermoord die ze kende", antwoordde David. "Waarom denken jullie dat?" "Normaal als je wordt aangevallen dan vecht je terug, maar we konden geen teken vinden dat ze terug vocht. Het lijkt alsof ze wist dat ze vermoord zou worden en dat ze geen kant op kon." Nadir knikte. "Hebben jullie haar huis al bezocht?" vroeg hij. David schudde zijn hoofd. "We gaan deze middag pas." "Laten we nu anders gaan. Hoe vroeger, hoe beter", zei Nadir. "Ik heb nu een vergadering, als je toch zo graag nu wilt gaan, kun je Sarah meenemen", zei David. Sarah sprong hoopvol op van haar stoel. "Ik kan zeker mee, ik ben net klaar met mijn werk", zei ze glimlachend. Nadir zuchtte en liep naar de hal om zijn jas aan te doen. "Kom, we hebben geen tijd te verliezen. De dader loopt rond en hij kan elke spoor wissen en daar hebben we niks aan", zei Nadir slechts
JE LEEST
Liefste dagboek
Художественная прозаBijna een jaar voor haar dood, besloot de 18 jarige Sana een dagboek bij te houden. Zal haar dagboek ons meer kunnen vertellen over haar dood? "Weet je wat het leukste is aan een moord plegen?"fluisterde hij in haar oor. "Nooit gepakt worden"
