Liefste dagboek

Deel 21: Cold case

Nader sloot het dagboek. Dat was de laatste pagina dat hij had gelezen. Sana was niet in het leegstaand gebouw vermoord, dus waarschijnlijk was ze een dag later ofzo vermoord. Nu Nader alles wist, moest hij goed nadenken. Hij belde de hoofd officier. "Je hebt verlof, niet?" hoorde Nader de grote baas zeggen. Er was niemand die zoveel macht had in de politie-industrie als deze man. "We waren bezig met de zaak van Sana, maar we komen er niet uit. Haar dood is voor iedereen een mysterie en er zijn nergens aanwijzingen. Ik ben al langer dan een maand met deze team bezig en we hebben nog niks. Het is frustrerend." "Ja, ik wou er net een einde aan maken. Het wordt dan een cold case(onafgemaakte zaak) ." "Is goed, bel jij het team dat morgen werkt om het te vertellen? Ik heb namelijk verlof." "Is goed, fijne vakantie. Je bent een hardwerkende jongeman. Je zal het nog ver schoppen", zei de hoofd officier voordat Nader ophing. 

Nader keek naar Sana's dagboek en pakte een aansteker. "We zullen je missen." Met die woorden stak hij het dagboek in brand. Nader reed terug naar huis en pakte zijn spullen in. Het werd tijd om op vakantie te gaan. Het zou een lange reis worden. Hij zou voor een tijd niet meer terug keren. 5 jaar misschien? Nader had zijn enige zus gebeld om het te vertellen en ze leek wel bezorgd, maar ze wist ook dat niemand hem kon tegen houden. Nader liep met zijn koffer naar de bushalte. Hij zou met de bus naar de luchthaven gaan. "Agh, hoe kan ik mijn paspoort vergeten?" Nader moest opeens denken aan het team waarmee hij had gewerkt. Hij zou hen nooit meer zien. Hij vroeg ze af hoe Sarah en Ana zouden reageren als ze wisten dat hij nooit meer terug zou keren naar hun. 

"Waar is mijn paspoort?" Hij had letterlijk alles dat hij bezat in zijn koffers gedaan. Het appartement waar hij in woonde was leeg. Nader doorzocht elke kast en kwam een foto van Sana tegen. "Je had een hart van goud. Je was mooi, jammer dat het zo moest eindigen. Je was mooi en we zullen je missen", fluisterde hij. Hij stak de foto in zijn portemonnee en zocht verder naar zijn paspoort. "Hierrr, eindelijk", zei hij toen hij zijn paspoort zag. Hij bekeek zijn foto en las zijn naam duizend keer. "Badr ***** ."