DÖNÜŞÜM SERİSİ 2. KİTAP- GECE YARISI HAYALETLERİ

Bölüm 12

İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNE GÖRE GELİYOR... BOL KEYİFLER...

"Ella." Biri onu dürtüyordu. "Ella, uyan üşüteceksin"

Zorlukla kıpırdandı ve gözlerini açtı. Tepesinde on sekiz yaşında endişeli bir çocuk dikiliyordu. Eleanor, kocaman esnedi ve ona baktı. "Zack" dedi kaşlarını çatarak. Çok emin değildi ancak dün gece onu çağırdığını hiç hatırlamıyordu.

Çocuk onun iyi olduğunu gördüğünde gülümsedi. "Vicky, senin yine bir süre yalnız olacağını söyledi. Bizde kontrol etmek için geldik"

Biz mi? Genç kadın, kaşlarını çatarak doğruldu. Dün gece yerde uyuduğunu fark etti. En azından elinin altındaki zeminin sertliğinden yer olduğunu anlayabiliyordu. Başını çevirdi karanlığın içinde belirgin görebildiği bir erkek oturur pozisyonda durmuş ellerini çenesinin altında birleştirmiş ona bakıyordu.

Colec'de buradaydı. Genç kadın aniden yerinden sıçradı ve ayağa kalktı. Ancak ani hareket etmiş olmak genç kadının başını döndürdü. Zack onu tutmak için öne atılmış olsa da genç kadın geri doğru iki adım attı. "Senin burada ne işin var?" derken sesi istediğinden daha yüksek çıkmıştı.

Colec yüzünü buruşturarak bir eliyle kulağına dokundu. "Bende seni gördüğüme sevindim" dedi neşesiz bir sesle. "Evin içindeki hareket eden gölgeler yok olunca merak ettim. Ayrıca dün akşamki konuşmamız yarım kalmıştı"

Genç kadın, bir süre acı içinde ona baktı. Konuşacak neleri vardı acaba? Zaten yeterince zor durumda kalmışlardı. Şu evlilik konusu bir yana Avalon'dan çıkmanın bir yolunu bulmaları gerekiyordu. Burada ne kadar çok zaman geçirirlerse o kadar karışıyordu işler.

Kendisini zorlayarak yerden kalktı. Onu görebiliyordu ancak onun haricinde hiçbir şeyi gerçek anlamda göremiyordu. Zack'in soluk bedeni hariçti. Dün akşam en son neyi nereye koyduğunu hiç bilmiyordu. Zaten umurunda da değildi.

Kokuyor muydu?

Yüzünü buruşturdu. En son Colec ile yaşadığı geceden sonra duş almıştı. Başını iki yana salladı. Örgülü saçlarından tokasını çekip çıkardı. "Ben duşa gidiyorum" dedi orada duran iki erkeğe. "Ondan sonra ne konuşmamız gerekiyorsa konuşuruz"

Colec, başını yana eğdi. O banyoya doğru yürürken gözleri kalçalarına takıldı. Eğer farklı bir durumda ve pozisyonda olsalardı muhtemelen şuan da banyoda ona eşlik ediyor olurdu.

Elini saçlarının içinden geçirdi. Bu kadınla ne yapacağını gerçekten bilmiyordu. Ancak geçen her an giderek onu daha çok istiyordu. İçindeki kurt sahiplendiği kadınla beraber olmak istiyordu.

Bir medyumla...

Ölen oğlunun silik siluetiyle kalmıştı. Dün geceki gibi kendisini tuhaf hissediyordu. Hayaletler, içlerindeki bir şeyi tetikliyordu. Onların daima tetikte kalmasına neden oluyordu.

"Zack" diye fısıldadı titrek bir şekilde. Gerçekten de onun burada olduğunu düşünmek canını yakıyordu. "Gerçekten de burada mısın? Sen misin?" diye sordu.

Buradaydı. Bunu ona nasıl anlatabilirdi ki? Onunla Eleanor ile olduğu gibi konuşamıyordu. Üstelik Zack, bir intikamcı ruh değildi. Yani eşyaları hareket ettiremiyordu. Sadece ortalarda gezinebiliyordu. Hemen babasının önünde durdu. İçinden sadece kendisini görmesini ummak vardı. Ancak bu halini görse bile tanıyamazdı ki. Eleanor'un yaptığı bir şey birden bire büyümesine neden olmuştu. Oysa öldüğünde daha beş yaşındaydı.