DÖNÜŞÜM SERİSİ 2. KİTAP- GECE YARISI HAYALETLERİ

Bölüm 5

İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNE GÖRE GELİYOR... BOL KEYİFLER...

Sabah olana kadar yapabileceği bir şey yoktu. Eleanor, elinden gelen tek şeyi yaptı. Küçük Zack ile beraber yatağa tattı ve onu kucakladı. Çocuk öldüğü günden beri kendi başına konuşuyordu. Kimseye dokunamıyor, kimseyle oynayamıyordu. Bu yüzden bunu hak ediyordu.

Daha önce hiç yapmamıştı. Ruhlarında şefkate ihtiyaçları olurdu. Ancak bu kadar yakın temas kurduğu hiç olmamıştı. Yine de söz konusu küçük bir çocuk olunca buna dayanamamıştı.

Ne olursa olsun son derece yorgundu ve uyumazsa rahat edemeyecekti. Gücünü toplaması gerekiyordu. Zack, babasının suçsuz olduğunu bilse bile ona yardım edemezdi. Eğer Eleanor'un yardım etmesini istiyorsa o zaman dinlenmesine izin vermeliydi.

Nazikçe onun saçlarını okşadı. Hayaletlere dokunmak bir buz parçasına dokunmak gibi hissettiriyordu. Ancak Vicky'ye o kadar alışmıştı ki neredeyse sıcak bir bedenin nasıl hissettirdiğini bile unutmuştu. Ancak bu hayatı kendisi seçmişti.

Bir koca ve belki birkaç çocuk sahibi olabilirdi. Ancak o çocukların ya da onların çocuklarının kendi bu lanetten nasip olacağını biliyordu. Daha önce büyükannesi ve annesi bunu yapmışlardı. Vicky'nin annesi de. Sonuç hiç de parlak olmamıştı.

Gözlerini kapatıyordu. Ancak uyumuyordu. Bunu sadece dinlenmek ve sakinleşmek için yapıyordu. Bu bir tür meditasyondu ve bazen uyumaktan bile daha iyi geliyordu.

"Çok güzel bir çocuksun" diye fısıldadı şefkatli bir şekilde. "Öldüğün için üzgünüm"

Ona doğru kıvrılmış olan çocuk bir şey demedi. Sadece birinin dokunuşunu hissetmenin keyfini çıkarıyor gibiydi. "Çok güzel kokuyorsun" dedi en sonunda.

Onlara kokusu güzel geliyordu muhtemelen ancak iki gündür duş almadığı ve sürekli olarak ölülerle uğraştığı da bir gerçekti. Ayrıca yeni kıyafetlere ihtiyacı vardı ancak valizini arabasında bırakmış ve sonrada gidip Tommy'den alma şansı olmamıştı.

"Babanı kurtaramayabilirim. Bunu biliyorsun değil mi?" dedi en sonunda. Çünkü çocuk her zaman yanı başında durabilirdi ancak Eleanor'un yapabilecekleri sınırlıydı. Zack'in bunu anlamasını istiyordu. Babasını kurtarmayı çok isteyebilirdi ancak başaramayabilirlerdi.

Zack kollarında titredi. "Babam naziktir" dedi en sonunda. "Hep benimle oynardı. Her zaman benim için uğraştı. Onu sürüden atarlarken bile bedenimi kurtarmak için çırpındı"

"İyi bir babaymış" dedi Eleanor nazikçe. "Benim babam çok meşgul biriydi. Her daim çalışırdı. Bir milletvekiliydi ve çok önemli bir adamdı. Bu yüzden her zaman iyi görünmemiz, nazik konuşmamız ve asla saygısızlık etmememiz gerekirdi." Dalgın bir şekilde bir süre durdu. "Ancak asla benimle oynamadı. Eve geldiği anlar bile sayılıydı."

Ondan sonrasında bir daha kimse konuşmadı. Eleanor, gözlerini bu kez kapadı ve derin bir uykunun içine daldı. Bir hayaletle konuştuktan sonra her zaman olduğu gibi yine olan huzursuz ve dinlendirici olmayan o uykularından biriydi bu.

Rüya görmezdi ve asla gerçek anlamda dinlenemezdi. Sanki havada asılı kalıyormuş gibi hissettiriyordu. Asla güvende ya da normal değildi. Her an düşebilirmiş gibi.

"Babana yardım etmeden önce yapmam gereken şeyler var" dedi genç kadın sakin bir şekilde. "Eğer sende bana yardım edersen çabuk bitirebilirim."