Internity を Taekook ✓

-11- Miracle

Yıl 2347, Dünya'daki su oranı %60'ların altına kadar geriledi*

Ayrıca satır araları neden bu kadar boş diye düşünürken, ficin taa sıfırdan ikinciye yayınlanmak zorunda kaldığı aklıma geliyor ve üzülüyorum 😢

Yine de...

~🍷Keyifli okumalar 🍷~

***

Çehresinden geçecek tek bir küçük mimiği kolluyordum. Kastığı çenesini aldığı derin nefesle gevşetirken yüz ifadesi anında düzleşmiş ve sanki kendini resetleyerek, o hissiz haline bürünmüştü yeniden.

"Okyanustan korkmak mı? %57si su olan bir gezegende ne büyük ahmaklık ama!"

Kurduğu cümleyle beraber bakışlarını başka yöne kaçırırken, sesinde daha önceden hiç duymadığım bir tını gizli ve zoraki bir alay yatar gibiydi.

Ona doğru dönüp sadece "Doğru." Dediğimde, bir şeyler daha eklemek için aralanan dudaklarımdan sızan nefesi hissetmiş ve ilgiyle dinlemeye koyulmuştu.

"Kimisi sizin gibi denizin ta ortasında cesurca yaşar, kimileri ise bir kaşık sudan bile böylesine korkan ödleğin teki olurlar Bay Jeon, haklısınız."

Sessizliğini koruyarak elini cebine attığı gibi bir çakmakla izmariti çıkarırken, sigaranın yolculuğu vişne çürüğü dudakları arasında son buluyor, yaktığı ateş yüzünün sadece tek bir yarısını aydınlatırken, bir diğer yanı hala karanlıktaydı. Bir nefes çekti içine, derinlerine doğru süzüldü dumanı.

"Sigara kullandığınızı bilmiyordum..." dediğimde, beyaz izmaritin ucu hala kırmızı lekelerinin arasında usulca ezilirken cevaplamıştı beni.

"Hakkımda bilmedıgın tek şey sanki sadece buymuş gibi davranma, aksine, bildiklerin, koca bir hiç senin."

Hayır, onu sandığından çok daha fazla tanıyor olmalıydım.

Ve de anlayamıyordum, beni her seferinde bu kadar gıcık etmeyi, terslemeyi ve yermeyi nasıl böylesine iyi beceriyordu, sanki düşmanıymışım da kendimden nefret ettirecek şeyler yapmışım gibi bana karşı ördüğü duvarları gerçekten çözemiyordum.

Mesela gülümsediğini bile yalnızca tek bir kez görmüştüm, ama o, sanki kötü bir şey yapmışım gibi anında silmişti yüzündeki tüm güzel izleri ya da, gülüşlere ait değilmişcesine tekrardan ruhsuzlaştırmıştı zerrelerini, kendisini zorla cezalandırıyor ve mutlu olmamak de için direnir gibiydi.

O böyle yaptıkça, benimse daha da üstüne düşesim ve kurcalayasım geliyor, merakıma yenik düşüyordum.

"Okyanusun ortasında yaşıyor olabilirsiniz ama bu, sizin de başka şeylerde koca bir korkak gibi davrandığınız gerçeğini değiştirmez doktor."

Kızacaktı yine, onun sabır kota sınırlarında dolaştığımı biliyordum.

O ise, aksine bir tutumla parmakları arasındaki ince dalla adeta sevişmeye devam ederken, sakince ayaklanmış ve biten izmariti ayağının altında acımasızca ezdiğinde, tam önümde durarak gözlerime kilitlemişti kendini.