Internity を Taekook ✓

-13- Jeonlousy

🐺

LÜTFEN ÖNCE AÇIKLAMAYI
OKUYALIM ♡

➡️ Ben var ya ben, dayanamadım ve yine geldim, yakaladığım ilk ilhamımda öyle bir bölüm yazdım ki size, hissedin tamam mı, bunu, bu iki adamı hissedin. Derinlere inelim. Sevelim. Jeon'u da anlamaya çalışalım.

Sadece bu bölüm için değil, hikaye boyunca sizlerin desteğinizi, yorum ve fikirlerinizi bizden eksik etmemenizi istiyor, öyle de umuyorum.

Değerli okurlarım, bu ficte hiçbir bölümü, sırf bir şeyler yazmış olmak için yazmayacağım, inanın hep bir şeylerle dolduracak ve sizlerin önüne en iyi haliyle sunmaya çalışacağım.

INTERNITY benim için çok farklı bir yere oturan ve yazma aşamasında da çok fazla düşünülmesi gereken ve de ciddi dozlardaki emeklere ihtiyacı olan, basit olmaktan uzak bir fic olacak. Lütfen verilmek istenileni alalım ve bu süreçte bize katılın, ve böylece okurken hep beraber keyif alalım 😇

Sizleri seviyoruz,
purple all of u 💜💜💜

***

-Birkaç gün önce-

"Efendim beni bağışlayın."

Önünde dizleri üzerine çökebileceği tek kişinin karşısında en masum halindeydi Min'in Alfası.

"Yaptığım hata kabul edilemez biliyorum laki-"

"Öyleyse özrünü neden kabul edeyim?"

Yoongi'nin kesilen sözüyle beraber omuzları düşerken, başka türden verecek bir savunması bile yoktu. Derin bir nefesi içine sıkıntıyla çekerken aklına düşen son fikirle beraber dişlerini sıktı ve artık kaybedecek bir şeyi olmadığından bir kez olsun cesur olmak istedi Jeon'a karşı.

"Beni tekrar hizmetinize alın efendim... istediğiniz h-er şeyi...ama her şeyi benden alabilirsiniz,size olan bağlılığım sonsuz..."

Söyleyecekleri henüz bitmediğinden derin bir nefes verip devam etti, bir yandan da bahsedeceği husus konusunda sakin kalmaya çalışıyordu zihni.

"Yaratıcım..."

"Son zamanlarda aklıma doluşan bazı sebeplerden dolayı sorumluluklarıma olması gerektiği gibi odaklanamadım lakin inanın... inanın ki kafa karışıklığım konusunda bazı haklı nedenlerim var, evet biliyorum bunların hiçbiri yaptığım, gözden kaçırdığım hatada bahanem olamaz ancak izin verin sizinle paylaşayım."

Jeongguk, ilgiyle dinlemeye devam ediyordu çünkü alfanın kurdunun huzursuzluğunu hissetmişti. Ters giden bir şeyler olmalıydı.

"Dinliyorum Yoon-gi."

Başlasan iyi edersin tarzındaki tonlamayla aldığı izin sonucu alfanın bakışları yerden, yukarı yükselip direkt olarak Jeon'u bulduğunda, asi kurdunun dışarıdaki o agrasif adamla hiçbir benzerliği yoktu o dakikalarda, Jeon'un baskın feromonları karşısında bir alfa bile, kendini düşürebiliyordu.

"Belki siz de aynısını hissettiniz ya da sadece benim kuruntum, aslında bunu nasıl söyleyeceğimi bile bilemiyorum, sadece şunu bilin ki... Tek endişem 57. Bölgenin akıbetidir."

Doktor'un tek bir kaşı son cümle ile havalanmıştı devam etmesini gösterir gibi.

"O'nun..." Dedi dümdüz bir tonda kararlı bakışlarıyla.