Χάβεργκορτ: Η επιστροφή

Κεφάλαιο εφτά⏳

«Αν την αγγίξεις ποτέ ξανά με αυτό τον τρόπο θα σε διαλύσω» - Ντάνιελ Ρίτσενστον

~ • ~

Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή καθώς συνειδητοποίησα το πόσο σοβαρολογούσε όσο αφορά τον γάμο. Ωστόσο δεν μπορούσα να κατανοήσω το με ποιόν γινόταν. Άφησα την ρόμπα μου να κυλήσει στο πάτωμα και έδεσα τα μαλλιά μου ψηλά σε μια αλογοουρά. Ξαφνικά αισθανόμουν λες και θα εκραγώ.

Τα πόδια μου γίνανε πιο αδύναμα ενώ το σώμα μου άρχισε να τρέμει σαν ψάρι έξω από τα νερά του. Προτού προλάβω να καταρρεύσω στο έδαφος, ο Τρίσταν με έπιασε από την μέση και με τράβηξε στην αγκαλιά του. Προσπάθησε να με ηρεμήσει, ψιθυρίζοντας μου στο αυτί ασήμαντα γλυκόλογα, ωστόσο δεν έπιασε. Το μόνο που κατάφερε με αυτό τον τρόπο ήταν να με στρεσάρει περισσότερο από ότι ήμουν ήδη.

«Σε παρακαλώ Καθ ηρέμησε» είπε με μια καθησυχαστική φωνή

«Απλά δεν καταλαβαίνω, με ποιόν παντρεύεται;»

«Μπορούμε να πάμε και να δούμε, αν αυτό είναι που επιθυμείς» είπε ενώ έξυνε νευρικά το πίσω μέρος του λαιμού του

«Μπορούμε;;;;!»

«Ναι, μπορώ να μας μεταφέρω εκεί με την χρήση ενός ξόρκι»

«Κάνε το!!»

«Είσαι σίγουρη για αυτό; Είναι επικίνδυνα»

«Δεν με ενδιαφέρει. Κάνε το» επανέλαβα και αμέσως υποχώρησε

«Εντάξει»

Απομακρύνθηκε ελαφρώς από κοντά μου και τράβηξε έξω το ραβδί του στριφογυρίζοντας το με το ένα του χέρι ενώ με το άλλο κρατούσε το δικό μου. Με μια κίνηση όλα γύρω μας φώτισαν υπερβολικά. Όταν επέστρεψαν στα φυσιολογικά τους, στεκόμασταν στη μέση του διαδρόμου στο κάστρο του Ελίς. Βημάτισα προσεχτικά προς το πλησιέστερο δωμάτιο ώσπου άκουσα μια γλυκιά και γνώριμη φωνή να σιγοτραγουδά. 

«Λία» μουρμούρισα σιγανά υπό την αναπνοή μου καθώς αύξησα την ταχύτητα μου

«Στάσου Κάθριν!! Μην πας» μου ψιθύρισε ο Τρίσταν αλλά εγώ δεν υπάκουσα

Συνέχισα να περπατάω μέχρι που βρέθηκα έξω από το χώρο από όπου προερχόταν και η φωνή. Κοντοστάθηκα λίγο έξω από την πόρτα, κοιτάζοντας επίμονα το πόμολο της μέχρι που βρήκα το θάρρος να την ανοίξω. Την άνοιξα ελαφρώς αφήνοντας ένα μικρό κενό ανάμεσα σε αυτή και το κούφωμα της και έχωσα το κεφάλι μου ενδιάμεσα ρίχνοντας μια ματιά στο εσωτερικό του. Το πρώτο πράγμα που είδα ήταν η Λία. Καθόταν αμέριμνη σε μια βελούδινη πολυθρόνα και βούρτσιζε τα μακριά μαλλιά της ενώ σιγοτραγουδούσε ένα νανούρισμα κοιτώντας την αντανάκλαση της στο καθρέφτη.