[Jake's POV]
Time Check: 6:25 pm
Malapit na ko sa work niya. 5 minutes away na lang. Excited na ko makita siya. Ano na kaya hitsura niya ngayon? Siguro medyo tumanda na siya sa sobrang stress. Siguro malaki na eyebags niya sa puyat. Pero kahit ganun hindi pa din mawawala ang pagmamahal ko sa kanya.
Yes! Andito na rin ako sa wakas. Pagtingin ko sa work niya, nakita ko agad siya. Mukhang hinihintay niya ko. Kilig naman ako dun. ^_____^
Bumaba na ko sa kotse ko. Pagkakita ko sa kanya. Wala pa ding kupas ang ganda niya. Sa katunayan parang mas lalo siyang gumanda. Parang hindi siya na-stress sa hitsura niya. Ano kaya ginagawa nito sa mukha nito?
Habang papalapit ako sa kanya, napansin ko nakatulala siya na nakanganga kulang na lang lagyan ng apple sa bibig sa sobrang nganga niya. Anong nangyari sa kanya?
"Huy bestfriend!" Sabay alog ko sa kanya at sinarado yung bibig niya, malapit na kasing tumulo yung laway niya.
Hindi nga nawala pagkaganda niya pero parang nagbago siya. Naging tulala siya. Sobrang stress ba? Ano ba yan. Huwag naman sana. Ayoko mabaliw bestfriend ko.
Imbis na tanungin ko siya umorder na lang ako at inisip kung paano ko siya papapuntahin sa championship game namin.
"Coffee ko. Alam mo na yun." Order ko. Isang klase lang ng coffee ang palagi kong inoorder kundi black coffee with 1tbsp of sugar. Ayoko ng madaming sugar kasi namatay ang pinakamamahal ko sa buhay dahil sa diabetes.
My mom. She was diagnosed with diabetes type 2. That was when I was 5 years old. There was no any technology to cure her. Until she died on her sleep.
~FLASHBACK~
"Mooommmmmm! I got a new toy from dad!" Running towards my parents room.
I opened the door and she was beautifully sleeping. She's so pretty that's why I love her not just of that she's also caring and all! She's the best mom ever!
"Mommy. Look at this. Daddy bought this for me. What d'you think?" I shook her but she's not responding which is she usually wakes up by the time I shake her.
"Mommy?" Still shaking her but she still wont wake up. I started crying.
"MOOOOOOMMMMMMMYYY!!!!!"
My dad run into the room and asked, "What happened?" "Mommy wont wake up." I sobbed.
"Honey? Honey! Honey!!!" I could see how mad my dad was. He was crying while shaking my mom and having a little hope that she wasn't dead. I didn't stop crying while looking at my dad shaking my mom because I knew that my mom was dead.
After my mom's funeral. My dad drowned his self on business. He never came home. He let me to live by myself with the maids and my driver.
:(
~END OF FLASHBACK~~~
Ayoko mangyari sakin yung nangyari sa mom ko. Ayoko iwan ang mga mahal ko sa buhay ng ganun kaaga. Kaya hangga't maaari, iniiwasan ko ang mga pagkaing nagcocause ng diabetes.
"Eto na po ang BLACK coffee niyo sir. Enjoy!" with pa-cute pa niyang sabi. Kahit kelan talaga alam nitong pasayahin ako lalo na sa ganitong sitwasyon.
Hinigop ko yung kape at nagsimulang magsalita. "Alam kong tatanungin mo na naman ako kung anong ginagawa ko dito kaya bago ka pa man magsalita sasabihin ko na sayo na next week na ang championship namin at DAPAT andun ka kung hindi! Hindi na kita kakausapin kahit kelan , hindi na rin tayo magiging bestfriend kalimutan na! Ilang beses na kitang pinapapunta kahit sa championship lang okay na ko pero hindi ka pumupunta alam mo ba kung gaano nakakatampo yun? HUH? Hindi mo alam kasi busy ka. Kaya ngayon sinasabi ko na sayo para alam mo, kaya dapat kang pumunta sa ayaw mo at sa gusto! Gets?!" Sabay buntong hininga ko. Dami nun ah walang tigil yun. Muntikan na kong mawalan ng hininga dun. Sabay higop ng kape.
Napansin ko nakatulala na naman siya at biglang sumagot. "Anong sabi mo? Ang dami naman masiyado nun. Ang bilis bilis mo naman kasi magsalita. Diko tuloy nakuha lahat ang narinig ko lang yung championship." Simangot niya.
"In short. Pumunta ka sa championship kung hindi.... Pagsisisihan mo. Next week na yun. Saturday. Bye!" Sabay bigay ng 500 at umalis na ko. Sa kanya na yung sukli, sa ganun paraan parang natutulungan ko na din siya. Kahit kelan hindi ako umaalis ng coffee shop na to ng hindi badtrip.
Pero sana effective yung speech ko. Diko na din inulit sa kanya baka kasi hindi na naman siya pumunta tas seryosohin niya na di na kami bestfriend. Aba! Hindi ko ata kaya yun.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
PUPUNTA KAYA SI ANTONETTE O HINDI? ABANGAN... ^__________^
P.S. I ACTUALLY CRIED ON THIS CHAPTER I DONT KNOW BUT I COULD FEEL THE PAIN THAT JAKE FELT WHEN HE WAS A KID. :( MY BROTHER LAUGHED ABOUT IT. HE SAID I WAS THE ONE WHO'S WRITING THE STORY BUT I CRIED. LOLS I'M SO EMOTIONAL! :D
DONT FORGET TO VOTE COMMENT AND SHARE IF YOU LIKE IT THANK YOU! :)
BINABASA MO ANG
Friendship o Love-life? (EDITING)
RomanceSi Antonette. Simpleng babae, kalog, makulit, cute at mapangasar. Kaya naman tong bestfriend niya na si Jake tuwang tuwa tuwing kasama siya palagi kahit napipikon na siya sa kaaasar ni Antonette. Ikaw ba naman kasing asarin sa ibang babae dika mapip...
