medyaya çoook güzel bir şarkı bıraktım kulaklarınızın pası silinsin diye. dinlemeden geçmeyin!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
"Aslında bir şekilde yardım edebilirsin." demiştim aklımda ampülün şiddetli aydınlanmasıyla yüzümü hızla Yura'ya dönerek. Yüzünde anlamamış bir ifadeyle bana bakarken son kez kütüphanedeki yeni yüzleri taramıştım. "Nasıl?" demişti şaşkınca benim bakındığım çevrede harelerini dolaştırırken. Hızlıca konuşmuştum.
"Yura-shi, bana işe alınanların hangi bölüm okuduğunu öğrenebilir misin? Ya da belki içlerinde tıp okuduğunu bildiğin biri vardır?" durmuştum, derin nefes alıp heyecanla yerinde kıpırdanırken devam etmiştim. "Var mı öyle biri?" Gözlerini kısarak etrafta dolaştırırken parmaklarından birini küçük burnunun üstünden kayan gözlüğünü ittirmek için kullanmıştı.
O etrafı incelerken içimden sayıklamıştım. 'Tanrım nolur yüzüme gül.' Gözleri neredeyse tüm kütüphaneye tararken 1 salise önce geçtiği noktayı sanki kaçırmışcasına hızlıca geri dönüp oraya odaklanmıştı. Hareketlerini incelerken ani bir şekilde yaptığı refleksle kafam istemeden de olsa o noktaya odaklanmıştı.
"O kız" demişti gözleriyle işaret ederek "O kız yeni geldi ve tıp okuyor." Bakışlarım hedefine umutla odaklanırken netleşirsen yüz ile yüzüm istemsizce düşmüştü. Dış görünüşle insanları yargılama huyumu atlatamayan ben, görüş alanımdaki kızı baştan aşağı tarayarak önyargımı oluşturmuştum bile. Orta boylardaki saçları kahvenin en koyu tonu olan sıkı at kuyruğuyla, kaşlarını kapatıp gözlüklerinin üstüne düşen kahkülleriyle, bu uzaklıktan bile gözlüklerinin camının kalınlığından gözlerinin derecesini anlatabileceğim gözlükleriyle giydiği haki yeşili hırkasıyla görüş açımdaki kızı tanıyordum.
Kolay lokma değildi.
Tıp fakültesi 5.sınıf fakülte birincisiydi. Kolay lokma olma umuduyla baktığım tıp öğrencisinin burnu havada fakülte birincisi olması beni hayalkırıklığına uğratmıştı. Bu işin içinden nasıl çıkacaktım hiçbir fikrim yoktu ama bu benim son şansımdı. Zaten burda başka tıp öğrencisi olmazdı ki hepsi deli gibi ders çalışırken onun dışında kimse kalkıpta böyle bir işin altına girmezdi. Hal böyleyken kütüphanede çalışan bir tıp öğrencisi bulmam bile bir mucizeydi. Yura'ya dönerek yüzümü asmıştım.
