Sürekli anlamını bilmediği kabuslar gören Alin, içinde bulunduğu durumunun farkında bile değildir. Bir gün yeni gelen tuhaf gurubun tek dertlerinin kendisine zarar vermek olduğuna inanır. Peki bu aslında bir yardım eliyse?
***
+18 kurgudur.
İçinde t...
Sırada oturarak camdan dışarı bakıyordum. Hoca geç geleceğini söylediği için herkes sınıfta tıkılı kalmıştı.
Asya erkek arkadaşıyla kavga ettikleri için ağlayan kızın moralini yerine getirmeye çalışıyordu. Kısaca yine tek başımaydım.
Kutay bugün uğrayabilirim demişti. Ama unutacağına o kadar emindim ki.
İkinci plana atılmaya alışmıştım tamamda, gene de koyuyordu insana be. Sonuçta pek fazla konuştuğum insan yoktu değil mi? Kendi kendime konuştuğum zaman, diğer insanlarla konuştuğum zamandan kat be kat fazlaydı.
Asya tarafından uyandırıldığım için hatırladığım tek şey kabus gördüğümdü. Ne gördüğümü unutmuştum. Bu yüzden güne kötü başlamamıştım.
Ayrıca sınıfta Çetin'in olmaması daha da güzeldi. Tek sıkıntı Çetin'in olmamasından cesaret alan arkadaş grubunun sürekli bana bakarak fısıldaşmalarıydı.
Umarım gelmemeye devam eder, diye geçirdim içimden. Yüzünü görmek bile midemin bulanmasına neden oluyordu.
Aklımdan bunları geçirdiğim sırada içeriye bir hışımla Çetin girdi. Berbat görünüyordu. Gerçekten berbat görünüyordu.
Tiksintiyle yüzümü buruşturdum.
Gürültüyle açılan kapı yüzünden bütün öğrenciler merakla kapıya döndü. Çetin gözleriyle sınıfı taradı. Muhtemelen yüzünün hesabını soracaktı.
Ancak gözleri bende durdu. O mesafeden bile bakışındaki öfke canımı yakmıştı.
Çetin'in arkadaşları bir sorun olduğunu anlayıp sınıfı boşaltmaya başlamıştı.
Tanrı aşkına sınıfın iki tarafı da boydan boya cam. Sanki dışardan izlemeyecekler.
Çıkmamak için inat eden tiki Melek ve Yankı'nın olduğu grup dışında yalnız kalmış sayılırdık.
"Sen yaptın değil mi? Bunun sorumlusu sensin!" dedi bağırarak. Bir çok morluklarla ve patlaklarla dolu yüzüne bakamıyorum bile.
"Ne yaptığımı tahmin mi etmem gerekiyor?" diye dalga geçtim.
Ve bu sadece onun daha fazla sinirlenmesine yol açtı.
O anın gerginliğiyle ayak parmaklarımı kıvırdım hareketsiz kalmak için.
"Dalga geçmek için çok kötü bir zamanı seçtin kaltak. Sakın bilmemezlikten gelme. İtiraf et ve özür dile hemen."
"Ben bir şey yapmadım. Yüzünü o hale kim getirdiyse görmüş olman gerekirdi. Korkudan gözlerini kapatmadıysan dayak yediğin kişinin ben olmadığımı görmüşsündür zaten. Ama yine de bu güzel planının sorumlusu olarak aklına ilk gelen kişi olmam gururumu okşadı," dedim sırıtarak.
Bardağı taşıran son damlayı ben bırakmış olmalıydım ki bir anda üstüme yürümeye başladı. Kimse o saniyelerde ne olduğu anlayamamıştı. Aşırı hızlı davranarak burnumun dibinde biten Çetin korkuyla ayağa kalkmamı sağladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
