İntihar Oyunları (+18)

Bölüm-2 : Panik Atak

#Yankı'dan#

Tüm yazımı ailemi şehir dışında okumak için gitmeye ikna etmek ile geçirdim. Aslında hiç aklımda yoktu ama tesadüfen gördüğüm bir haber yüzünden bu yer aklımdan bir türlü çıkmamıştı.

Bir parçam tek başına o ıssız yerde ne yapacaksın dese bile en son rüyalarıma girmesiyle ikna olmuştum.

Aslında birazda ıssız olduğu için gelmiştim. Arkadaş edinmeyi sevmiyordum.

Bu fikri ailemden önce kuzenime sormuş fikrini almak istemiştim. O ise anında ikna olup bütün bir yaz boyunca beni o cennetten bir parça gibi olan üniversiteye gitmek için sıkıştırmıştı.

Gerçi muhtemelen beni evden göndermek için bu mükemmel fırsattan daha iyisini bulamayacağını düşündüğü içinde olabilirdi. O konuda hala tereddütlerim var.

Geldiğim yer tam anlamıyla bir ormanın içindeydi ve çok da büyük olmayan bir göletin çevresindeydi. Düşününce ilk başta harika geliyordu. Yani sonuçta gerçekten huzur doluydu.

Bunu kabul etmemin sebeplerinden biri de ailemin evdeki baskılarından kaçmak için tek fırsat olduğunu düşünmemdi.

Şimdi güvenlik kulübesi olduğunu tahmin ettiğim yerin hemen yanında dikiliyordum. İki elimde valizlerle doluydu. Nereye gitmem gerektiğini anlamadığım için etrafa boş boş bakışlar atıyordum.

Güvenlik kulübesine doğru elinde kağıtlarla yaklaşan bir kız vardı. Ona sorabilirim en azından diye içimden geçirdim.

Kız tam önümde durup gözlerini bana dikti. "İsmin?"

Kaşlarımı çatılı bir şekilde hızlıca etrafımıza baktım. Direk bana hitap ettiğini anlayınca da sorusuna cevap verdim.

"Yankı."

"Peki, memnun oldum. Bu arada ben Asya," dedi elini uzatarak. Sadece dudaklarımı birbirine bastırıp zoraki bir gülümseme olduğunu belli ederek elini sıktım.

Ancak günün en tuhaf kısmı bu değildi. Ciddi söylüyorum. Çünkü Asya'nın tam arkasında ellerini iki yana doğru açmış "Asya!" diye bağırarak bu tarafa doğru koşan kız günün en büyük kısmını oluşturuyordu.

Sadece sarılmak için arabayla yarışa değer bir hızla bu tarafa doğru koşması fazla dikkat çekiyordu.

Günün ikinci tuhaf olayıysa kızın Asya'nın sırtına atlamak için havalanması ancak Asya'nın omuz silkerek yan tarafa bir adım atmasıyla gerçekleşti. Çünkü Asya'nın önündeki kişi bendim!

Üstüme düşeceğini anlayınca ise arkaya doğru bir adım atarak kaçmaya çalıştım. Biliyorum fazla kahramanca. Başarısızlık dolu girişimim kızın üstüme atlamasıyla sonuçlandı. En azından bir ayağım arkada olduğu için dengemi kaybetmemiştim ve kızı tutmuştum. Tabii isterdim ki kızı daha normal bir şekilde tutayım ama kız bir anda üstüme atlayınca mecbur bu pozisyona girmiştik.

Bir elim düşmemek için doladığı bacaklarında diğer elimse tamamen refleks olarak kalçasındaydı.

Başımı kaldırarak yüzüne baktım. Hızlı hızlı verdiği nefesler saçlarını havalandırıyordu. Tamamen özgün bir doğallığı vardı.

"Sıkıyorsun."

"Anlamadım?"

"Popomu sıkıyorsun."

Gözlerimi büyültüp elimi hızla bacağına koydum. "Pardon."

"Sorun değil. En azından bazı şerefsizlerin aksine yere yapışmama izin vermedin. Tuttuğun için sağol. Ben Alin."