Μπήκα με τον Μάξιμο στο σπίτι και σιωπή επικρατούσε.
"Τι θα γίνει έτσι θα την βγάλουμε;",λέει ο Μάξιμος κοιτώντας με.
Πήρα μια βαθιά ανάσα "Εγώ αν δεν θέλεις να μιλήσουμε θα ήθελα να πάω μια βόλτα"
"Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο απλά να... συγγνώμη για τη σκηνή. Ξέρω λάθος μου αλλά ρε μαμά..."
Χαμογέλασα και πήγα κοντά του.
"Μαξ ξέρω πως το έκανες για μένα και αγάπη μου σ'ευχαριστώ. Ναι πήρες από τον πατέρα σου τι να κάνουμε..."
"Αν αυτό που πήρα από τον μπαμπά μου είναι πως θέλω να σε προστατεύω τότε είμαι περήφανος για αυτό.",έσκασε ένα χαμόγελο και έπεσα στην αγκαλιά του.
"Μαμά σ'αγαπάω πολύ να το ξέρεις!"
"Κι εγώ σ'αγαπάω αγόρι μου."
"Τώρα θα πας εκείνη τη βόλτα;!Φαίνετε να τη χρειάζεσαι...",έγνεψε και πήγα στο δωμάτιο μου να βάλω κάτι πιο άνετο.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και το άφησα να με πάει κάπου. Κάποια στιγμή σταμάτησα και όταν κατέβηκα,χαμογέλασα ασυναίσθητα στην ανάμνηση.
Είχα σταματήσει μπροστά σε μια ερειπωμένη θάλασσα,η οποία δεν είναι όποια κι όποια.Εδώ μικροί με τον Στέφανο ερχόμασταν και κάναμε τις τρέλες μας, ήταν το στέκι μας. Εδώ ερχόμασταν τα καλοκαίρια και κάναμε κάμπινγκ με τους φίλους μας...ωραίες εποχές.
"Αχ ρε Στέφανε...",είπα και έκατσα πάνω σε ένα βράχο. Πήρα το στιλό μου και το τετράδιο μου κι άρχισα να γράφω... είχα πολλά να του πω.
Στέφανε,αγάπη μου,
Σου έχω πει τι έχει γίνει με τον Αντρέα και η αλήθεια είναι πως ντρέπομαι.
Ο Μάξιμος σήμερα για σένα θα ήταν ήρωας όπως τον αποκαλούσες μικρό και μάλλον σήμερα ήταν.
Πήγε και βρήκε τον Αντρέα,τον έδειρε. Ντάξει αυτό δεν ήταν απαραίτητο αλλά πήρε από εσένα ο μικρός.
"Όποιος με πειράξει από μένα θα τη βρει", αυτό έλεγες πάντα...
Αύριο θα πάω στο γραφείο και δεν ξέρω τι θα αντιμετωπίσω,όχι από τους συναδέλφους μου πόσο μάλλον από εκείνον.
Βέβαια νομίζω πως αυτός πρέπει να φοβάται αλλά θα δείξει...
Στέφανε μου λείπεις!Τώρα κάθομαι στον βράχο που καθόμουν όταν είχα χαθεί, δεν είχα ξανάρθει εδώ.Θυμάσαι;Καθόσουν στον διπλανό και όταν με άκουσες να κλαίω θυμήθηκες πως ήμουν το κορίτσι στο εστιατόριο.Με βοήθησες και με πήγες στο σπίτι.
BẠN ĐANG ĐỌC
Dear 'Dead' husband
Lãng mạnΟπότε,Στέφανε καταλαμβαίνεις..πρέπει κάποτε να σταματήσω να σου γράφω. Έτσι λένε.Λένε πως δεν μου κάνει καλό. Εγώ όμως νιώθω πως αυτός είναι ένας τρόπος να σε νιώθω έστω και λίγο πιο κοντά μου..αφού δεν είσαι πια. Αχ..γιατί αυτό να είναι το τέλος μα...