Dear 'Dead' husband

Σαν πρώτη μέρα |12|

Το αύριο ήρθε και πρέπει τώρα να ετοιμαστώ για τη δουλειά. Δεν με ενοχλεί αφού ξέρω πως άνθρωποι που με ενοχλούν δεν υπάρχουν στο εργασιακό μου περιβάλλον αλλά το μόνο που ελπίζω είναι να μην ακούω όλη μέρα σχόλια όπως "Συλλυπητήρια"και τέτοιες αηδίες πάλι.

Ευτυχώς ξέρω πως η Χλόη θα είναι εκεί αλλιώς θα είχα φρικάρει τελείως.

Έβαλα τα ρούχα μου και βάφτηκα αρκετά μπορώ αν πω για μένα, μιας και έμοιαζΑ με φάντασμα με όλους αυτούς τους μαύρους κύκλους που απέκτησα.

Κατέβηκα κάτω και είδα τον Μάξιμο να με κοιτά με ένα σχεδόν, χαμόγελο.

Με πλησίασε και με έβαλε στην αγκαλιά του όπως έκανα κι εγώ.

"Ξέρω, πως σου είναι δύσκολο, στο ζητώ γιατί σ'αγαπώ και ξέρω πως αν μείνει έστω και λίγο ακόμα σε αυτό το σπίτι μπορεί να...να γίνει ότι χειρότερο, και δεν θέλω ρε μάνα,δεν θα το αντέξω.", ακούγοντας τον ίδιο μου το γιο να λέει αυτά τα λόγια σε μένα ένιωθα σαν σκουπίδι, σαν μια ηλίθια, γιατί είμαι ηλίθια που κοροϊδεύω τα παιδιά μου και ενώ έχουν αν αντιμετωπίσουν όλα αυτά έχουν κι εμένα να κυκλοφορώ μες το σπίτι σαν φάντασμα.

"Συγγνώμη Μαξ, συγγνώμη για όλα. Ξέρω πως σε στεναχωρώ και σε πλιγώνω και δε θέλω αλήθεια. Μου ήταν δύσκολο, μου είναι δύσκολο αλλά, θα προσπαθήσω να το αφήσω πίσω μου. Στο υπόσχομαι πως από εδώ και πέρα θα είμαι η ίδια όπως παλιά. Σ'αγαπώ πολύ γιε μου.",του είπα και τον έβαλα ξανά μέσα στην αγκαλιά μου.

Τον άφησα και πήγα στη κουζίνα καθώς σκούπιζα μερικά από τα δάκρυα μου.

Πήραμε πρωινό και τους πήγα στα σχολεία τους ενώ εγώ αυτή τη φορά πήρα τον σωστό δρόμο για τη δουλειά μου.

Έφτασα έξω από το γραφείο και λίγο πριν μπω πήρα μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω μιας και ένιωθα λες και είναι πρώτη μέρα.

Άνοιξα τη πόρτα μπήκα μέσα και η Γεωργία η γραμματέας με καλημέρισε με το ίδιο χαμόγελο όπως πάντα.

Μπήκα στο ανσασέρ και πήγα στον 3 όροφο όπου είναι το δικό μου γραφείο.

Πριν μπω όμως πέρασα από το γραφείο του διευθυντή να τον καλημερήσω και να τον ενημερώσω για την επιστροφή μου.

Τέλειωσε κι αυτό και πήγα πίσω στο γραφείο μου. Άνοιξα τη πόρτα και ένιωσα σαν να είναι η πρώτη μου μέρα.

Άνοιξα ένα παράθυρο και κάθησα στην καρέκλα μου ψάχνοντας για τους φακέλους μου για να ξεκινήσω δουλειά.