Legend Of Agatha [Under Edited/Completed]

Chapter 26 : Pain of Memories

Agatina's Pov's

"You have a nice eyes. A future guardian descendants..." Napalaki ang ngiti ko sa puri ni Wendy. Wendy and I become best friend and she's just like an angle.

"Thank you, miss Wendy!.."

"Here, This is my gift..." Namangha ako ng niregalohan nya ako ng isang magandang korona. Nababalutan ito ng bulak-lak at kumikinang na dyamante.

"Thank you!.." Halos maluha ako at niyakap sya. Nakangiti nyang nilagay ang korona sa ulo ko.

"It's beautiful..." Komento uli nito.

"Wendy!!.."

"M-mommy?.." Nakita ko ang takot sa mata ni Wendy kaya hinawakan ko ang kamay nito.

"I told you! Don't play with her!.." Tukoy nito saakin. Napayuko ako.

"You should go, Wendy.. " I smile. Nakita ko na parang ayaw nya akong bitawan. Her eyes telling me to stay.

"What's wrong, Wendy?.."

"Agatina, please h--"

"Ikaw bata ka!!..." Napasinghap ako ng hinatak sya ni Ms. Lucinda palayo saakin.

Nakangiti akong pumasok sa palasyo. Kilala na ako ng mga guards dahil ako ang anak ng guardians. Hawak ko ang pinitas na bulak-lak mula sa botanical garden.

"Please! Your magesty, spare our lives!..." Nakita ko si mama at papa na nakaluhod habang nasa harap nila ang reyna. May hawak itong espada at napasinghap ako ng sinaksak nya ang magulang ko. Dumanak ang dugo sa violet carpet.

Walang espresyon ang makikita sa mukha ng reyna. Nabitawan ko ang bulak-lak sa sahig at napatulala. Nakita ako ng reyna at tinutok ang espada sa direksyon ko.

"That will happen to a guardian na hindi ginawa ng tama ang trabaho..." Napaupo ako at bumuhos ang luha sa mata ko.

"Papa!! Mama!!!..."

Kinaumagahan ay rinig ko ang chismisan ng mga relatives ko. They all shame for what my family did. Dahil nakagawa ng pinagbabawal ang reyna ay ang guardian nya ang malalagot dahil sa hindi ito naproteksyonan o napigilan.

"Kailangan ba talagang mamatay si mama at papa kahit hindi nila kasalan ang nangyari? Hindi nila kasalanan na mahulog ang loob ng reyna sa mortal! Ang may kasalanan ay ang reyna!!.."

"Shut up! You bitch!!.." Napasinghap ako ng malakas na sampalin ako ni Tito. I was shock because this is the first time he hurt me.

"You didn't know what your talking about, agatina!..." Galit na sabi ni Tito at iniwan ako.

Tumakbo ako palayo habang umiiyak. Halos hindi ko na makita ang tinatakbuhan kong lugar ng biglang may nabangga ako.

I wiped my tears and saw, Wendy. Nakaramdam ako ng saya dahil may karamay ako ngayon.

"Wendy..."

"Who are you?..." Para akong nabingi sa narinig. Tinignan nya ako na parang hindi nya ako nakilala sa tanang buhay nya.

"Wendy, it's me. Agatina..."

"I don't know who you are and even I know, I don't want to waste my time to a worthless person..." Kumirot ang puso ko sa sinabi. Agad itong umalis na walang reaksyon ang nababasa sa mukha nito.

Anong nangyari sayo, Wendy? Anong nangyayari sa buhay ko?

Tumulo ang luha ko kasabay ng pagbuhos ng ulan. Walang lamig ang nararamdaman ko. Masyado na yatang manhid.