Bir Aşk Masalı "Azer&Karaca"

-26-

Bölüm sonunda fena linç yemekten korkuyorum 😬 ama yinede yazdım.

Bu bölüm bayağı şaşırabilirsiniz. Özellikle Azer için.

Yazar yazarken sizden korktuysa gerisini siz düşünün 😂 Buna rağmen yorumlarınızı bekliyorum.

İyi Okumalar ▪ a ş k  m a s a l ı ▪ Ailesi 💘

'Beni yak, kendini yak.. Herşeyi yak.'
'Bir kıvılcım yeter hazırım bak.'
'İster öp, okşa.. İstersen öldür.'▪
"Aşk için ölmeli.. Aşk ; o zaman aşk."▪

▪ 26 ▪

Karaca'nın Ağzından

Gücümü zor bela toparlayarak kalktığımda sabahın dördüydü. Herkes uyurken ben uyanmıştım ne güzel.

Ayağa kalkıp pencereden baktığımda nöbet değişmiş çalışanları görünce perdeyi çekip kapattım ve geri çekildim camın önünden.

Ne yapacağım diye düşünürken sıkıntı ile ofladım. Odamda duran çanta valizimi görünce gözlerim şaşkınlıkla açıldı.

"Yok artık." Diyerek ayaklanıp zibini hızla açtığımda içinden kitap ve kıyafetlerimi görünce yanıma alıp oturdum yeniden yatağa.

"Plan yapmış resmen. Hadi herşeyi anlarım eşyalarımı hangi ara girip alabildin acaba ?" Ben söylenerek çantanın içini alt-üst ederken çıkan telefona bakınca yeniden dikkatle baktım eşyalara. Bilerek seçilmişti önüne gelen eşyaları almamıştı.

"Duygu ne yaptın kızım ya! Babaannem sizi evinizden ederse ben vicdan azabından ölürüm."

Elimi başıma koyduğum zaman odadan çıkıp koridorda ilerledim. Kapının önünde durduğumda elim kapı koluna gider gitmez geri çektim. Daha fazla beklemeden geri dönüp bu sefer aşağıya doğru adımladım. Sessizce evin içinde dolanırken inadımdan aç kaldığım aklıma gelince mutfağa doğru yürüdüm. Işığı açıp buzdolabından birkaç kahvaltılık çıkarıp atıştırmaya başladım.

"Aç kaldığım için sürün dur sende uyanınca. Gerçi umrunda değil."

Ortalığı toparlayıp kanıt bırakmadan salona geçtim. Bahçe kapısına doğru gidip yavaşça açmaya kalktım ama kilitliydi hem de ilk kez.

Derin bir nefes alıp geri oturduğumda mecburen herkesin kalkmasını beklemek zorunda kaldım.

▪
Yazar'ın Ağzından

Akın gördüğü kabusun etkisiyle dolaşırken kendini kardeşinin odasında buldu. Kapıyı kapatıp odaya adımlarken odada bomboş öylece duran yatakları görünce içine bir karamsarlık çöktü.

Ne çok anısı vardı bu odada kardeşini delirtirken, Acar ile bir olup kuzenin küçük yaşına rağmen ablası ve kardeşine yaptığı şakalara ortak olurken. Dayak yediği bile olmuştu kızlardan sırf bu yüzden.

Aklına gelen anılarla gülümserken yataklardan birine oturdu.

Akın gizlesede kendini hiçbir zaman bu aileye ait hissedememişti. Belki de buydu tüm öfkesi herkese. Karaca sevgi diye ağlarken, annesinin kendisine olan bağı aklına geldikçe.. Babasının bir o kadar acımasızlığı ile kendisine davranışları içini acıtıyordu.

Bazen Selim değil di benim babam başkasıydı diye düşünmekten kafayı yiyordu. Annesinin küçükken herkesten üstün gördüğü tek çocuğu neden böyleydi ? Herkes ona biraz olsun sevgi gösterirken babası neden kaçıyordu ondan?