Bir Aşk Masalı "Azer&Karaca"

-41-

Merhabalar..

86,8K Okunma olmuşuzzz. 

Öncelikle herkese çok çok teşekkür ederim bunun için..

İyiki Varsınız..

Derslerim kötü geldi sınavlarda bu yüzden bölüm gecikti özür dilerim. Finallerin tarihide bugün açıklanmaya başladı ve oline olduğu için zorlanacağım haziran ortasına kadar bölüm gecikebilir emin değilim şimdiden duyurmak istedim. Yazabilirsem 2 gün içinde her iki hikayemede bölüm atmaya çalışacağım.

Yılmaz ve Duygu soranlar çok oldu bu bölüm yavaştan gireceğim konuya ama Azer ve Karaca için biraz kararlar açısından değişik bölüm olabilir şimdiden belirteyim..

Ve herkese iyi okumalar dilerim..

AŞK MASALI

BÖLÜM : 41 (nazarboncuğuemojisi)

Yazarın Ağzından

Duygu eve gelir gelmez odasına kapanmış saatlerdir ağlıyordu. Dışarı çıkacak gücü yoktu çok sert bir yüzleşme yaşamıştı çünkü. Daha kendi duygularına itiraz ederken bir anda tüm Koçovalılar öğrenmişti kalbini ilk kez kazanan kişiyi. Ilk kez isminin anlamına yakışır bir duyguyu tatmıştı bu sabah, korkuyu. Yeniden kaybetme hissi kalbini sarmaya başladığı an kendini bırakmıştı tepkilere.

Damla kendisini ve Karaca'yı savunup hemen koparmıştı kaosun ortasından onu teşekkür bile edemeden evine gelmiş, odasına çekilmiş hâlâ ağlıyordu. Kimseye ulaşamamak daha da sıkıyordu canını ya onlara karşı yeniden savaş açarsa Koçovalılar? Ya Yılmaz giderse bu sefer diye kendini düşüncelerle boğuyordu sürekli.

-

Yılmaz, Duygu'dan farksız sayılmazdı. Odasına kapanmasada aklı İstanbul'da kalmıştı. Daha önce çok gönül eğlendirdiği kız olmuştu ama bu sefer korktuğu başına gelmiş aşık olmuştu. Üstüne reddedilme şokunu yaşarken sevildiğini görmek ümitlerini yeşertmiş olsada şimdi ondan uzakta kalmak canını yakıyordu.

Karaca'ya sormak istesede çekinmişti. Abisini tehlikeye atmamak için bir umut bekliyordu.. Sevdiği kadının inadı kırılırda onu arayarak mutlu eder diye ama gülüyordu kendisine, bu düşüncesine.

"Hadi çocuklar iyi geceler size." Diyerek ayaklandı Fadik hanım.

Yılmaz pencereden kafasını çekip annesine baktı usulca "iyi geceler ana.." dedikten sonra yeniden döndü pencereden dışarıyı seyretmek için.

Herkes Yılmaz'ın sessizliğine şaşırsada birşey diyememişti. Karaca ve Azer birbirine bakarken Fadik oğlunun durumuna dayanamayarak sordu. "Oğlum neden durgunsun sen bir haber mi duydun ?"

"Yok ana ağırlık bastı bende dışarıyı izleyeyim dedim kırgınlık varda biraz üstümde ondan." Yılmaz bunu söyleyince Fadik yanına gitmek isterken Azer onu eliyle durdurdu.

"Ana sen yoruldun çok git uyu merak etme Yılmaz'ı biz buradayız." Dedi Azer kardeşinin kolunu dürterken.

"Tamam. Sende burada kalacaksın. Kontrol için kalktığımda seni burada değil yukarıda görürsem yarın gece kapının önünde yatarsın korumalarla ya da çatıda haberin olsun." Fadik bunu söyleyince Azer oturduğu yere iyice sindi. Sinirle başını sallarken onayladı annesini. "Sizde geçe kalmayın çok." Diyerek odasına döndü Fadik.

Azer siniri Yılmaz'ın durgunluğu ile geçti. Kardeşini kendine döndürüp ateşine baktı. Büyümüş olsalarda hepsine yine babalık yapıyordu Azer alışmıştı artık.