Mafyanın Avukatı

M.A-3

Medya: Asel'in bugünkü kıyafeti 💅🏻👠💋
Nereye kadar yazacağım bakalım... Bölüme uygun şarkı aranııırrrr 🎵👉🏻

Eve gelmiş; pijamalarımı giymiş, cipsimi ve kolamı almış, filmimi izliyordum. Alamadığım dosyalarımı, mafya bozuntusunu ve hatta hiçkimseyi, hiçbir şey düşünmek istemiyordum. Filmin en komik yerinde günün de verdiği sinir bozukluğuyla kahkahayı patlatırken telefonuma bir mesaj düştü. Beklemediğim bir mesaj değildi fakat bu şekilde beklediğim bir mesaj da asla sayılmazdı. Az önce gülerken çekilen bir fotoğrafım ve altına 📸"Babanın suçlu olduğuna dair birinci derece kanıtları sen sabah bende mi görürsün, babanın dosyası yeniden açılıp dava başladığında mı ? Karar ver. Bu arada ben Fatih :)" işte bunu hiç beklemiyordum...

⚖️👩🏻‍⚖️🖤

Etrafıma tedirgin bir şekilde bakmaya başladım. Cama doğru yürüdüm ve perdeyi sonuna kadar çektim. En fazla pencere zoom yapmıştır değil mi ? diye düşünüp kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Sakinleşmeye ihtiyacım vardı. Beni gizlice çekmesindeki sapıklığı mı, yoksa babamın davası hakkında yazdıklarına mı tedirgin olmalıydım karar veremiyordum. Telefonu sakince elime aldım. Bir şeyler yazıp hâlâ güçlü olduğumu göstermem lazımdı. Her ne kadar beni pencereden izleyen insanın perdeyi çekerkenki tedirginliğimi gördüğünü bilsem de olsundu. Klavye üzerinde parmaklarımı dolaştırdım. Yazdım , sildim. Tekrar yazdım, tekrar sildim. En sonunda ne yazacağımı bulmuştum. "

Sabah 10'da sendeyim."  Çevrimiçiydi ama cevap vermiyordu. İlk mesajına baktım. Tekrar tekrar okudum. Adını sabah evden çıkarken dediğim şey yüzünden iğnelemek için yazmıştı ve ben bunu belki de 9. okuyuşumda anlıyordum. Fotoğraf, babam derken gerisi umrumda olmamışı. Dakikalar sonra görüldü attı. Öyle olsundu. Bu sapıkça tehditinden sonra sadece görüldü atıyorsa öyle olmalıydı zaten. Ne saçmalıyorsun yine Asel ?

Uyandığımda saat sekizdi. Şu an ise 9'u 5 geçiyordu. Trafik olursa bitmiştim...  Nasıl sürekli geç kalabiliyordum aklım almıyordu. Aynada son bi kez kendime baktım. Bordoya kaçan kırmızı rujum tam bir avukat rujuydu. Güven verici ama bi o kadar da tehlikeli.. Kapıyı ardımdan kapattım ve defalarca kilitledim. Girmek isteyeni tutacak şey bir-iki kilit olamazdı, biliyordum. Fakat yine de beni biraz daha rahat hissettiriyordu.

Eve girerken bu zengin malikaneyi süsleyen tüm korumalar başlarını eğmiş, geçebilmem için yol veriyorlardı. Bu beni güldürmüştü. Gülünce aklıma gelen Furkan da cabasıydı. Malikanenin kapısına geldiğimde dün hissettiğim duyguların ne kadar da doğru olduğunu anlamıştım. Bu eve yine gelmiştim ve kim bilir kaç kez daha gelecektim. Evin zilini çalarken bana teklif ettiği iş teklifinden elimdeki tüm blöf ve sahte kozlarla kaçmayı düşünüyordum. O iş teklifini kabul etmem; kendime olan saygımı kaybetmem demekti. Ve bu isteyeceğim en son şeydi. Elbisemi düzelttim, dudaklarımı birbirine sürüp rujumun eşitliğinden emin oldum ve o zile yeniden bastım. Yeniden.

Dün beni şüpheyle süzen Gülten Hanım'ın bugün güler yüzle "Hoşgeldiniz Asel Hanım." demesine şaşırmış, eve davet edip yolu göstermesine gülümsemiştim. Kim bilir nasıl bir emir almıştı. Hak savunmak için girdiğim bu meslekten kendi hakkımı savunamadığım için utanmayacaktım. Yani öyle umuyordum... Fatih Bey'in yanına ulaştığımda taktığım ince, zarif kolye ile oynamayı bırakmıştım. Bu kendinden eminsiz bir tavırdı.

Kahvaltı masasında oturan Fatih Bey beni halil ibrahim sofrasına davet etmiş, konu uzamasın diye oturmak zorunda kalmıştım. Kendinden bi hayli emin gülüşünün ortasına lahmacun küreği ile çarpmama engel olan çok şey vardı. Adamın legal bir mafya olması mesela. "Babamın sizin nezdinizde "suçlu" belgelerini görmeye geldim." Bakışları bana döndü, çayından bir yudum aldı ve gülümsedi. "Ben de evin dekorasyonuna hayran kaldığınızı düşünmüştüm oysa ki." Benden cevap bekler gibi kaşlarını havaya kaldırmıştı. "İşlerinizde bir ciddiyetiniz olduğunu duymuştum, kulaktan dolma bir dedikodu olması ne kötü." İşte bu onu sinirlendirecek ve konuya döndürecek cümleydi. Yani öyle olması gerekiyordu.