London Lovers

22.

Goed nieuws aan het einde van het hoofdstuk!!

POV Emma

Ik strijk het suède rokje dat ik van Laila heb geleend glad, en laat mijn telefoon uit mijn zak glijden. Het is nu precies twee uur. Als ik nu naar binnen ga lijkt het net alsof ik altijd stipt op tijd wil zijn, wat over het algemeen ook zo is. Of zal ik nog een minuutje wachten? Het is tegenwoordig in om fashionable late te zijn. Ik sta hier al tien minuten. Laila heeft me afgezet met alle succes die ze kon wensen voor mijn 'date'. Vanuit deze hoek kan ik Thomas al zien zitten. Hij heeft een zwart met rood baseball jasje aan, die heeft hij vaker aan met daar onder een zwarte spijkerbroek met scheuren. Zijn haar zit er verzorgd uit, vergeleken met gisteravond. Ik begin kippenvel te krijgen van de koud. Het zou ook raar zijn als ik bibberend binnen kom dus ik kan beter snel naar binnen gaan.

Ik loop het Italiaanse tentje in, terwijl ik de deur open beginnen de belletjes te rinkelen. Voor even draaien alle klanten zich om, om te kijken wie er is binnen gekomen en keren zich dan terug om weer een hap te nemen van hun stukje pizza. Ik werp dan ook zelf een blik op iedereen. Ik ben hier nog nooit geweest. Maar het is een typisch Italiaans restaurantje met foto's van familie aan de muur hangen, en overal teksten met hoe traditioneel dit restaurantje is en dat het de beste is van Londen, je kent het wel. Er zijn hier veel ouderen mensen aan het lunchen, wat ook wel logisch is, omdat de meeste scholieren brak zijn van het feest van gisteren. Nu werp ik een blik op Thomas terwijl hij mij toevallig ook een blik werpt. Nou zo toevallig is het niet, want ik ben degene waarop hij wacht. Hij wacht op mij. Dat klinkt best leuk.  Mijn moeder zegt altijd dat ik niet als een zak moet gaan lopen, dus ik loop zo recht als ik kan, zonder te geforceerd over te komen. Shit, waarom ben ik zo nerveus. Ik ben nooit zo. Thomas staat op en schuift mijn stoel naar achter al gebaar dat ik kan gaan zitten. "Je bent gekomen." Zegt hij op een verbaasde toon terwijl hij nu zelf weer plaats neemt aan de tweepersoonstafel. "Tuurlijk, de jeugd van tegenwoordig kan niet zonder telefoon." "Oh ja, hier is die trouwens." Hij pakt een telefoon, -met het hoesje dat Kasper mij heeft gegeven toen we samen in een pittoresk winkeltje waren- uit zijn jaszak en reikt hem aan. "Waarom had je hem meegenomen?"

"Ik wilde je terug zien." "Dan kon je me toch ook gewoon appen?" "Dat had gekund, maar dit leek me leuker." Ik begin gefrustreerd te raken, nu ik besef dat hij mijn telefoon zonder pardon heeft meegenomen, ik laat hem niet over me heen lopen. "Waar slaat dat nou weer op!? Je pakt toch niet zomaar iemands telefoon omdat diegene je wil terug zien?" "Wil je wat drinken?" Slaat hij de vraag zo over. Oké en nu negeert hij me ook. "Als je een echte man was had je me gewoon op date gevraagd zonder dat je me telefoon hoefde te stelen, maar nee hoor hebben je ouders je wel goed opgevoed?" Hij kijkt me verbijsterd aan. Ik vraag me af waarom want ik heb het recht om boos te zijn, oh wacht. Shit. "Mijn moeder heeft haar best gedaan om me alleen op te voeden." Ik slik de volgende paragraaf die ik op tafel wilde gooien in. "Je had trouwens een appje gekregen." Hij wijst naar een bericht van Kasper.

Hey schat, ik mis je. Ik kan niet wachten tot je in Amsterdam bent. Kus van Kas

Normaal had ik gereageerd, maar nu bekeer ik me in een hele ongemakkelijke situatie en schuif mijn telefoon opzij. Blijkbaar ben ik niet de enige die dat is opgevallen. "Waarom reageer je niet." Vraagt Thomas terwijl hij de hand opsteekt naar de serveerster die naar onze tafel komt. "Kan ik wat voor u doen?" Vraagt de serveerster terwijl ze haar notitieblokje pakt. "Doe maar twee pizza peperoni en twee cola." "Was dat het?" Hij kijkt me vragend aan en ik knik als bevestiging. "Ja dat was het." "Oké u bestelling komt er zo aan." Dan loopt ze met grote stappen naar de keuken terwijl ik haar na kijk. "Dus..." vervolgt Thomas. "Ik reageer straks wel." "Wat ga je nu met hem doen?" Vraagt hij. "Ik zei, ik reageer straks wel." "Emma, je weet wat ik bedoel-." Ik weet zeker wat hij bedoelt. "Gisteravond was niet niks snap je." "Misschien was het wel niks." Vervolg ik en hij kijkt me voor een seconde geschrokken aan. "Als het niets was zat je hier niet." "Tuurlijk wel om mijn telefoon te halen." "Nee. Dat is niet waar. Als je dit niet had gewild zat je hier niet, dan had je het uit mijn handen gerukt en weg gelopen, maar laat me één ding zeggen. Als je verliefd bent op iemand, ben je niet geïnteresseerd in anderen. Zowel, dan ben je niet echt verliefd. Denk daar alsjeblieft aan als je op hem reageert, of op mij reageert dat is jou keuze. Maar keuzes komen en gaan net zoals mensen. Behalve als mensen iets voor je voelen, dan zullen ze blijven en jij zal ze laten lijden om het feit dat jij niet je keuze kan maken."

"Hier is jullie pizza en drankje." En de serveerster legt de borden neer. 

✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰

Een korter hoofdstuk dan normaal, het is inmiddels weer de toetsweek, maar ik hoop dat je het leuk vond! Maar wow, ik was wel toe aan een originelere kaft en goldenways van MinkaDesign  heeft mij geholpen. Het is zo vet geworden!! Dus ze zijn zeker een aanrader als je voor een professionele, mooie kaft wilt gaan!! Again: super bedankt<3

Laat je mening achter! Stemmen zou lief zijn x