London Lovers

24.

POV Emma

Laila: Hey meid, je zou me up to date houden! X
Emma: Hahahah, ik voel me zo ongemakkelijk maar ook weer niet.
Laila: Spill ittt
Emma: We zijn nu bij mij thuis, want Thomas had zowat zijn hele broek onder met pizza beleg, dus ik had hem een broek van Mat aangeboden. Dus net stonden we in de gang en ik gaf hem de broek, wilde hij gewoon in mijn bijzijn van broek wisselen. Dat is raar toch? Ik bedoel... ja dat is gwn raar.
Laila: En?
Emma: En wat?
Laila: Hoe gespierd was die?
Emma: Lai, t kan gwn niet serieus met jou!
Emma: Maar eh, hij was redelijk gespierd... Sixpack is aanwezig.
Laila: Ik weet genoeg. God, ga dr voor
Emma: Neee, de gozer heeft me telefoon gejat
Laila: Dat zou hij niet gedaan hebben met een slechte reden
Emma: Nou wat is de goede reden dan
Laila: he wants your attention.
Emma: Slechte reden.
Emma: Hij is er weer, ik app je later.
Laila: Pak hem tijger.

Thomas loopt de keuken in alsof hij het nieuwe model van Vogue is. "En hoe staat hij me?" Vraagt hij terwijl hij een nieuwe pose aan neemt. "Kan ermee door." Hij kijkt verbaasd en zet een paar stappen dichterbij. "Hoe kan je nou zo een understatement maken? Zeg in ieder geval dat hij me beter staat dan Matthijs." Hij staat nu iets van drie meter bij me vandaan, "Oké, misschien een beetje, heb ik zo je ego genoeg gestreeld?" "Mijn ego valt niet genoeg te strelen, maar hé, het kan ermee door." Ik lach. Waarom moet ik elke keer lachen? Als iemand anders die grap had gemaakt had ik niet eens een grijns vertoont. "Maar ehm-" hij krabt ongemakkelijk zijn achterhoofd. "Ik wilde eigenlijk nog sorry zeggen. Het was namelijk echt een rot actie. Ik gedroeg me echt als een eikel en dat weet ik, maar ik weet het gewoon niet." Wauw, dit is een hele andere wending. Ik til me op van de barkruk. "Wat weet je niet?" Ik weet echt niet wat hij niet weet, gaat dit over zijn vader? De zoen? Is het niet raar dat we daar nog steeds niet over hebben gepraat?

"Ons." Vult hij de stilte op. Ik denk dat we er nu over gaan praten. Shit. "Emma, ik weet dat je me een ongelofelijke sukkel vindt, en dat snap ik, oprecht. Maar ik kan niet stoppen met naar je kijken, je bent zo mooi. En je stem, jij bent de enige waar ik een eeuwigheid naar kan luisteren. Hoe afgezaagd dit ook klinkt, damn, ik vind je leuk Emma. Het eerste moment dat ik je zag al." Hij bijt op zijn lip. Ik staar hem maar aan, recht in zijn ogen. Heeft hij zo net een liefdesverklaring afgelegd? Bijna alle stemmetjes in me hoofd zeggen dat ik nu weg moet lopen, weg van dit gesprek, de problemen die komen met Kasper, en alle pijn die ik ga krijgen.

"Emma? Zeg wat alsjeblieft."

Maar er is één stem, en die zegt: fuck it. Ik leg mijn hand op zijn wang en buig naar hem toe. "Is dit genoeg?" Fluister ik in zijn oor. Ik voel zijn warme adem op mijn gezicht, en ik krijg een zenuwontploffing in mijn lichaam, en geest. Ik kijk hem nog één keer in de ogen, zijn o-zo-mooie ogen. En dan zijn lippen, vorige keer smaakte ze naar munt. Ben benieuwd wat het vandaag is.

Ik druk de mijne op die van hem. Hij reageert meteen. Het is beter dit keer, helemaal nuchter voel ik alles tien keer sterker. Zijn lippen, de zenuwen, de vlinders. Het schuldgevoel. Verdomme, waarom heb ik dit nooit bij Kasper gevoeld. Stop, stop niet over Kasper denken. Ik ben vreemd aan het gaan, hoe kan ik dat nou doen!? Wat moet Lea wel niet van me denken. Ik ben niet eens een paar maanden weg en ik heb me weer vermaakt met de Britse jongens. Ik kan dit niet. Ik duw hem weg. "W-wat is er? Heb ik wat verkeerd gedaan?" "Nee, nee." De tranen springen in mijn ogen. "Ik ben degene die het verkeerd doet." Ik hou met me handen mijn hoofd vast. Hoe kan ik dit nou doen. Alweer. Alweer maak ik de fout. Er zit niks anders op.

"Ik wil dat je gaat." Zeg ik zacht.

"Wat? Het was toch goed, we voelen allebei wat voor elkaar? Toch?" Vraagt Thomas. "Dat is het hem juist, ik wil niks voor je voelen. Ga weg. Ik wil je nooit meer zien." Ik snik. "Emma ik kan je niet zo achterlaten." "Ik zei ga weg!" Hij kijkt geschrokken. "Emma." Zegt hij kalmerend. Het werkt averechts. "Ga verdomme nu mijn huis uit voordat ik nog meer fouten maak." Hij pakt zijn jas van tafel. en loopt de overloop in. Voordat hij de deur achter zich dicht doet draait hij zich om.

"Voor mij is dit geen fout."