London Lovers

6.

POV Emma

Na nog drie lessen ben ik uit.

Laila was een uur eerder uit, ze wilde op me wachten zodat ze me naar huis brengen.

Ik zei dat het niet nodig is en dat ik de bus zou pakken.

Ze vroeg of het me wel zou lukken, ik ben tenslotte maar pas een week in Londen.

Ik zei dat het me met de technologie van nu wel zou lukken.

Ik kijk op mijn telefoon naar de bus tijden, de volgende bus gaat over vijf minuten dat red ik net als ik nu doorloop.

Ik loop van het schoolterrein af en loop de route naar de bushalte die Google Maps me heeft gegeven.

Al snel ben ik in mijn gedachten verzonken en loop ik in een aardig tempo.

Tot ik gedonder hoor en het vijf seconden later keihard begint te regenen.

Ik ben niet echt gekleed voor een storm.

Ik heb mijn spijkerjas aan en mijn schoolrokje.

Ik begin mijn pas te versnellen.

De druppels rollen van mijn gezicht en de mascara  zit in mijn ogen.

Wanneer ik net mijn been uitsteek om over te steken raast er een motor voorbij.

Ik schrik me dood en spring twee meter naar achter, waardoor ik over mijn eigen been struikel en met mijn reet op de grond val.

De steek gaat door mijn lichaam.

Met moeite sta ik op en veeg ik me hand over mijn broek om het zand er vanaf te vegen.

Als mijn zicht wat beter is zie ik de motor voor me staan.

De motor bestuurder doet zijn helm af.

Direct herken de parel blauwe ogen.

Thomas.

"Volgens mij is er wel een aantrekkingskracht tussen jou en de grond, is het niet?"

"Hou je bek." Ik weet dat ik niet zo fel moet reageren maar ik ben echt niet in de stemming om zijn commentaar nog te verdragen.

Ik draai me om en loop verder.

En nog steeds regent het pijpenstelen.

Ik hoor dat de motor weer begint te rijden. Maar hij stopt vlak voor me neus.

"Als je me had laten uitpraten had ik je een lift aangeboden, maar als je dat niet wil..."

Even twijfelde ik.

Ach joh er is niks mis mee om achter op te zitten. Dus ik antwoordt "Als dat aanbod nog staat zou ik hem graag accepteren."

Ik ben bang dat hij een grap maakt en ik mezelf voor schut heb gezet. Waarom zou hij mij een lift geven?

"Wat sta je daar nog? Spring achter op." Ik kijk hem eerst aan.

Hij kijkt terug met een hele intense blik, die me ongemakkelijk maakt.

Snel kijk ik weg en doe ik wat hij zegt. "Wat is je adres?"

"65 Mocker Street." Dan begint hij te rijden.

Hij gaat vrij hard en ik kan me nergens anders vastpakken. Ik ben benieuwd hoe hij de weg weet. Het ligt namelijk aan de buitenrand van Londen.

Dus leg ik mijn handen voorzichtig op zijn middel.

Na een poosje herken ik de straat en begint hij zijn vaart te minderen.

Zodra hij stilstaat stap ik direct af. "Be... bedankt voor het brengen." stamel ik.