London Lovers

18.

POV Thomas

Ik heb geen idee wat ik moet zeggen. Wat ben ik een eikel. Dus ik zeg het domste wat ik maar kan zeggen.

"Wat ben je schattig als je boos bent."

Ze kijkt me vol ongeloof aan. Als blikken konden doden had ze me al honderd keer neergestoken.

"Die zeven minuten zijn vast al voorbij." zegt ze nors.

Ze duwt haar schouder tegen die van mij en loopt woedend richting de deur.

Ik sta stil. Versteend. Misschien ook een beetje gebroken. Gebroken door het feit dat ik haar heb pijn gedaan, normaal voel ik niks als ik iemand pijn doe. Misschien een beetje triomf, maar nu weet ik niet wat ik moet doen.

"Wacht." Schreeuw ik boven de luide muziek en mensen uit. "Wacht-,"  mompel ik tegen mezelf. "Wacht alsjeblieft." Smeek ik wanhopig.

Ik mag haar niet kwijtraken. Één, omdat ik haar nog nooit heb gehad, en ik heb alle meisjes. Twee, omdat Noah haar niet mag hebben bedenk ik bij mezelf.

Ik loop met snelle pas de kamer uit. "Moven." Schreeuw ik tegen een paar mensen die mijn weg naar beneden blokkeren. Ze kijken me verschrikt aan en doen allemaal een stap opzij. Ik ren de trap af en ik zie Noah staan.

"Wat heb je met haar gedaan Tho, ze rende net de trap af zen ze zag er niet blij uit." Zegt hij streng.

Ik wurm me langs Noah. "Welke kant ging ze op?" Vraag ik.

Hij duwt me terug. "Gast luister, je bent echt een klootzak. Ik kap direct met die weddenschap als je haar nog is zo behandeld."

"Ik vraag het je nog één keer. Welke kant ging ze op?" Vraag ik dreigend.

"En anders, wat als ik het niet zeg? Wat ga je doen? Mij slaan? Doe het, sla me."

Ik begin vuisten te maken, maar ik houd me in. Ik ga mijn beste vriend niet slaan.

"Doe het dan." Schreeuwt hij zo hard dat de mensen op de trap nieuwsgierig meeluisteren.

"Nee." Zeg ik zacht.

"Wat zeg je?!" Vraagt Noah.

"Nee." Fluister ik nu iets harder.

"Wat zeg je?" Vraagt hij nogmaals.

"Verdomme Noah ik ga je fucking niet slaan. Vertel me waar ze is." Schreeuw ik met al mijn frustratie eruit.

"Jij kan hier blijven ik ga haar zoeken." Zegt Noah kalm.

"Wie zoek je?" Vraagt Matthijs die dansend zich in het gesprek mengt. Hij heeft zijn beurt volgensmij gehad, want hij ziet er trots uit.

"Emma." Zeg ik snel. "Ooh die liep net naar de tuin, het leek-," voor hij zijn zin kan afmaken ben ik al weg.

Ik duw iedereen opzij die me in de weg staat. Als ik de tuin instap kijk ik wanhopig om me heen.

Dan zie ik haar. In haar jurk zo blauw als de lucht op een heldere dag. Met haar haar zo subtiel hangend op haar gebruinde schouders.

Ik stap direct op haar af voordat Noah het weer verstoord.

Als ik een meter achter haar staat wil ik mijn hand op haar schouder leggen. Ik twijfel, maar de lust neemt het over.

Voorzichtig leg ik mijn hand op haar schouder.

"Hier ben je."

✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰✰

Stem en comment!!