Mehlika i-lahza

(Onun HAYATI)

"selamun aleyküm"

......................................

Akıttığım bilmem kaçıncı gözyaşımı sildim. Bugün gidiyordum evimden, yurdumdan. Doğup fakat tek başıma büyüdüğüm bu koskoca evden. 19 yaşına gelmiş bir bireydim artık.

Babam, annem ve abim.. Onlar bir trafik kazasında ölmemişti, yada ne biliyim bir patlama sonucu hayatlarını kaybetmemişlerdi. Hani herkes öldürür sevdiğini ya, onlar da beni sevdikleri için öldürselerdi keşke. Ama onlar beni, sadece beni öldürmüşlerdi.. Akıllarında. Sanki ruhumu öldürmüşler ve ben bedenen ortalıklar da dolaşıyorum gibi.

Toprağın altında yatan ve bir kaç sene sonra unutulan bireyler gibiydim doğduğumdan beri.

Evde ben dolaşınca hayalet dolaşırdı. O hayalet bendim. Sadece içimden geçilemiyordu fakat görünmezlik gücüm vardı.

Aile sevgisi görmemek ne demek bilirler mi acaba insanlar?
Bir sevgiye muhtaç olmak?
Sevgiyi bazen türkülerde bazen ninniler de ve bazen de hoş sesli bir adamın sesinde aramak? Bilirler mi?

Kimsenin konuşması göze batmazken benim tek kelimemle sesimin kesilmesi..

Ve ara sıra benimle kurulan diyalogları şevkat zannetmem.. Şefkatin ne olduğunu bilmiyordum ki! Kimse bana şefkatle yaklaşmamıştı.

Okulum, sınıftakiler, ailem, okuduğum kitaplardaki karakterler bile bence beni sevmiyordu.

Aslında tüm bu olanlara rağmen kendimi mutlu etmeye çalışırım bazen ortaya haylazlıklar çıkar.

Fakat şuan enerjim tümüyle sömürülmüştü. Gidiyordum. Tek başıma büyüdüğüm bu evden gidiyordum.

Beni sevmeseler de sevmekten vazgeçmedim hiç. Kızmadım, küsmedim. Bazı somurtmalarım da sayılmasın, çünkü zaten bir işe yaramıyordu.

Hiçbir şeyden nefret etmedim. Yüreğime nefreti sokmak istemedim. Küçük kara noktayı, büyük ve herşeyi boşluğa atan kara bir deliğe dönüştürmek istemedim.

Son kez baktım odama, son kez kilitledim kapımı ve son kez geçtim aynamın karşısına. Dokundum yüzüme, ağladım halime, güldüm tebessümle.

"Gülmelisin." dedim. "Gülmelisin." "Dünyada bir gün, illaki biri seni sevecek." Ve son kez yine inandım buna. Aynadaki gözünden yaş akan kızın göz yaşını sildim. Ayrıldım ondan da.

Sonra son kez perdeleri açtım. Odaya giren güneş ışığıyla gözlerim kamaştı. Güldüm. Bana da bir güneş gülüyordu. Zaten yağmur hep ağlıyordu. Benim ve benim gibilerin haline.

Aslında bazen çok bencil olduğumu anlıyorum. O kadar çok dertler var ki ben, beni sevmiyorlar ve beni görmüyorlar diye üzülüyorum. Halbuki dertli insanların yanında şımarmış bir kız çocuğu kalıyordum.

Aşşağıda sürekli çalmaya başlayan korna sesine kapı tıklaması da eklenmişti.

Kilidi açtım.

"Bahçede sizi bekliyorlar Lilya hanım. Anneniz hemen gelsin daha fazla bekletmesin diyor."

"Tamam geliyorum."
Keşke bu kadar belli etmeselerdi gitmemi istediklerini.

Gönlümden kopan bir parçayı, bir dönemi buraya bıraktım. Bu bir vedaydı. Bu eve geri dönmeyecektim. Artık saraylarını onlara bırakıyorum mutlu olsunlardı yeter ki. Gitmemi mi istiyorlar, ben giderdim.

Berkay için çabalasınlar, para için koşsunlar. Artık umrumda olmayacaktı.

Ben de biraz çabalayacaktım. Anlık içime kaçan deli halimi artık özgür bırakacaktım.

Aşşağı indiğimde arabanın önünde bekliyorlardı. Güneş birden gitmişti, hava yağmur yağacak gibi kararmıştı. Kolay kolay yağmazdı, şaşırılacak işti.

Pek istekli olmasalar da sarıldım onlara. Öptüm. Belki bir daha görüşememek vardı.

Yeni bir limana yelken açmak için hazırlıyordum kendimi. Artık onlar yoktu. Yeni limandaki insanlar vardı. Onlarında nasıl olacağını bilemiyorum ama yaşamadan görülmez değil mi?

İzmir ~ İstanbul.. hangisi kabul edecekti beni yada ikisi de etmeyecekti. Umudum var her zaman. Belki bana yetecek kadar çok, belki de yetmeyecek kadar az.

Çok yalnızım. Belki bu yalnızlık artık giderdi. Kuru kalabalık içinde yalnızlığı İyi bilirim. Ama içimdeki his farklı şeyler olacağını fısıldıyordu. Gerçi bunu 19 yıldır fısıldıyordu ama..

Yaşayıp göreceğimiz onca şey varken neden hikayeden çıkıyorsun? Paylaştıkça azalmaz mı? Senin hikayen yok mu yoksa?
Sorun değil sana da bir hikaye buluruz.

İstediğin gibi. Hayatın değil, hayalin gibi. Unutma hikaye hayaldir, hayat ise sadece gerçekler den ibarettir. Şansın varken biraz da hayalinde yaşa. 🍁🍁

🌱🌱🌹🌹🥀🥀
Güzel bir kurgu olur inşaAllah.

Bu arada belki bilmeyenler vardır;
"selam vermek sünnet, selam almak farzdır" bilgilendirmek amaçlı şeylerde paylaşmaya çalışacağım sizlerle.

Dini hakkında bilgi edinmesini ve macera dolu hikayesini okurken aynı zamanda da izleyeceksiniz.

Şimdilik bu kadar.

Sağlıcakla kalın.

Allah'ıma emanetsiniz. 🌺