Mehlika i-lahza

8.bölüm: Kuru çöldeki yağmur...

Selamun aleyküm 🌹

Gün gelir ve sen huzuru bulursun..

............................

Hayatımın en güzel günleri bu günlerimdi. Tam bir aydır birlikte yaşıyorduk. Yıllarca anne, baba ve abi ile yaşayan ben şuan aile kavramının ne demek olduğunu hissediyordum gerçek manası ile.

Kafeye başlamıştım. Sadece kadınların girmesi çok güzel ve hoştu. Okulada başlamıştım. Tam zamanında kaydı yaptırmıştık yetişmişti. Şimdi kızlar bir üst, ben bir alt sınıftım.

Bulut.. o çok mutlu ,sanki o da burada  kendini bulmuş gibi. Ara sıra anne diye sayıklıyor ama uyanıkken hüzünlendiği nadirdi.

Ben çok fazla olmasa da baya birşeyler öğrenmiştim. Henüz tesettüre girmedim. Akşam eve gittiğim vakit sureleri ezberlemeye çalışıyorum. Kızlara ders veriyorum. Onlar benim tatlı öğretmenlerimdi. Düzgün olarak ezberlediğim Fatiha ve İhlas ile namazlarımı kılıyordum. Diğerlerini hala ezberleme aşamasındayım.

Yaren'in annesi Sare teyze hafta sonu hariç hergün bize geliyordu. Zaten evleri yakındı. Yemeği de yapıp gitmesi bizim için harika oluyordu. Hem Bulut çok sevmişti Sare teyzeyi. Ona anneanne diyordu. Sare teyze ilk duygulanmıştı ama çabuk alışmıştı. Torun sahibi olmayı gerçekten çok istiyordu. Artık manevi olsa da, olmuştu zaten.

Bulut'un artık üç ablası vardı.

Bugün cumartesiydi. Sabah namazını kılıp yatmıştı kızlar. Ben yatmamıştım biraz cüzüme çalıştım, Kur'an'ı da öğreniyordum. Bu yola girmiştim ve hakkını vermeyi çok istiyordum. Cüzü kapatıp dolaba yerleştirdim. Üzerimdeki eşarp ve eteği çıkardım, bugünün kahvaltıları da benden olsundu.

Kendime geldiğimi o kadar hissediyordum ki. Kendim olduğumu daha doğrusu. Hem olgunlaşmıştım. İçim huzur kaplıydı. Evet, öncelerde çok günahlarım vardı, cahil aile ile büyümek böyle oluyordu. Ama tevbe ettikten sonra zaten yeniden doğmuş gibi başlamıştım.
Bu yüzden artık herşeyin farkında olmak beni mutlu ediyor, beni seven insanlarla olmak..

Annem arıyordu babam, hatta abim. Çalışanlardan bile arıyorlardı ama açmayacaktım buraya gelseler bile ben buradan gitmeyecektim.

İnsan beğendiği bir tadı bırakabilir miydi? Hayır, vazgeçmeyecektim.

"Ooo! Lili sende ne marifetler varmış!" diyerek soyduğum pateteslerin kabuklarına dokundu Gökçe.

"Yanlız patatesin yarısı burda. İsrafün israfün haram!" diye bağırdı. İrkildim.

"Haram mı?!" dedim. Günah işledikçe üzülüyordum.

"Oyy sana bu işleri de öğretmek lazım."
Dudaklarım büzüldü.

"Üzülmee. Bunlar kolay şeyler öğrenirsin." diyip sırtımı patpatladı Yaren. Gülümsedim. Öğreneceğim çok şey vardı.

"Ben de geldim." diyerek tontiş poposuyla içeri geldi.

"Hoşgeldin balım."

Kucaklayıp yüksek sandalyeye oturttum.

"Sare anneannem nerde? O daha iyi bakıyor bana."

"Bücüre bak bizi beğenmiyor ya!" diyip burnunu sıktı. Bulut yüzünü buruşturup çekti.

"Bugün dışarı çıkalım diyoruz. Ne dersin Lili senin için uygun mu?" 

"Olur tabi, niye olmasın. Zaten hafta sonu kafe yok."

"Tamam o zaman yemeyi yiyip çıkalım."

"Birileri gezmeye mi çıkacakmış!" diyip Bulut'un saçlarını karıştırdı Gökçe.