"Nereye gidersen giderim,
Mahşer boyunca bile.
Sana sahibim,
Burada vedalar yok, sadece biz varız,
Bu yüzden takip edeceğim."
*
zayn - flight of the stars
fudasca, thomas reid - i wrote you a letter
highland peak - trampoline (acoustic)
*
16 Şubat 2002
Busan / Güney Kore
*
"Anne!" Jimin annesine heyecanla seslendi ve verandadan içeri girerek salona doğru koştu. O esnada Jimin'in annesi Jimin için ördüğü atkısını koltuğa bırakıp bağırarak ona doğru gelen oğlunu karşılamak için ayağa kalktı. Jimin önce atkısını yere fırlattı, sonra beresini. Kolları uzun gelen şişme montunu fırlatamamıştı henüz çünkü onu çıkarmak daha büyük çaba gerektiriyordu.
Jimin adeta yalpalayarak yürüyor, montu çıkaramadığı her an daha da heyecanlanıyor ve yüzünü buruşturup bazı mırıltılar çıkarıyordu. Tam da bu esnada ona doğru bakan annesiyle denk geldi salonlarının girişinde. Jimin'in öfke dolu yüzü anında yumuşadı ve bir kolu hâlâ montunun içinde esir düşmüşken ellerini önünde birleştirip annesine baktı hızlı hızlı solurken.
Annesi, onun yeri süpüren ve tamamı çıkarılamamış montuna baktı önce, ardından iki adım ilerideki beresine, onun da ilerisindeki atkısına ve verandadan girdiği gibi fırlatıp bıraktığı okul çantasına. Sonra bakışlarını yine soğuk yüzünden yanakları kızaran oğluna çevirdi.
"Jimin," Dedi kaşlarını kaldırarak. "Hoş geldin." Jimin annesinin konuşmasıyla sabırsızca kıpırdandı. Montunun böyle durmasına kızmasaydı bari.
"Hoş bulduk, anneciğim." Derin bir nefes aldı ve dudaklarını büzerek konuşmaya devam etti. Bu onun yalvarmaya başlamadan hemen önceki aşamasıydı. "Jungkooklar'a gidebilir miyim?" Annesi gülümsememek için dudaklarını birbirine bastırdı, Jimin bunu anlamadı elbette.
"Sana da merhaba oğlum, günün nasıl geçti bakalım okulda?"
"İyi. Jungkook evde mi?" Annesi omuz silkti.
"Bilmem, evdedir herhalde. Sorduğun için sağ ol, ben de iyiyim bu arada." Jimin gözlerini yere dikti ve annesinin diğer cümlelerini söylemesini bekledi, biliyordu ki bitmemişti. "Yere fırlattıklarını topla ve elini yüzünü yıkayarak üstünü değiştir. Elbette üniformanı öylece tersinden yere fırlatılmış görürsem sinirlenirim, haberin olsun." Jimin hiddetle başını sallayarak annesini onayladı. "Sonra da aşağı in." Annesi arkasını döndü ve az önce kalktığı yere geri oturdu.
"Sonra Jungkook'a gidebilir miyim?" Montunun gövdesi hâlâ yere sarkarken salona doğru yürüdü.
"Yemek yiyeceksin." Annesi kafasını kaldırmadan örgüsüne kaldığı yerden devam etti.
"Sonra?"
"Hava kararacak."
"Ama anne-"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
baisemain ¦ jikook
Fanfiction"İşte bu yüzden ellerini öpmek istiyorum, gerçekte nasıl olduğunu bilmediğim, düşlerimde yumuşacık olan o ellerini." 01.05.19/16.02.20 *uyarı: bu kurgu, deprem anına dair travmalar ve deprem sonrası yaşananları içermektedir.
