De Prins en de Kikker ~ YouTube Fanfiction ~ ON HOLD

~{ 12 }~

Ik wou dat ik zijn naam wist, dat zou dingen zoveel makkelijker maken...

"Bedankt," zeg ik zo vriendelijk mogelijk als hij weer een buiging maakt. Ik zucht en doe de deur dicht. Ik wordt zo moe van al die buigingen. Ik loop terug naar de jongen en zet de emmer op de grond neer. Het begon donker te worden dus heb ik hem weer mee naar binnen genomen. Ik hoop dat niemand ons heeft gezien, want dat zou voor heel veel problemen kunnen zorgen... Eerst moet hij mij volledig vertrouwen, dan pas durf ik hem voor te stellen aan andere mensen.

Ik trek mijn vest uit en rol de mouwen van mijn shirt op. Ik glimlach vriendelijk naar de jongen als ik zie hoe onzeker hij mij aankijkt. Op mijn hurken ga ik weer voor hem zitten. Zonder oogcontact te verbreken reik ik in de emmer, pak de lap stof eruit en knijp deze even uit. Zachtjes neem ik met mijn andere hand zijn linkerhand vast. Ik zie in zijn ogen dat hij niet zeker weet wat hij moet doen, dus wrijf ik zachtjes met mijn duim over zijn hand. Als hij wat meer ontspannen is breng ik langzaam het doekje wat dichter bij. Meteen verplaatsen zijn ogen zich naar het doekje.

Voorzichtig begin in met het doekje over de rug van zijn hand te vegen. Hij trekt zijn hand niet meteen terug waardoor ik rustig door kan gaan. Steeds verder maakt ik mijn weg naar boven, ervoor zorgende dat alleen de stof zijn huid aanraakt. Op een gegeven moment moet ik stoppen omdat de mouw van zijn kleding in de weg zit. Nog iets wat hij nodig heeft, die nieuwe kleren die ik voor hem had klaargelegd. Ik laat zijn linkerarm voor wat het is en wil zijn rechterhand pakken. Alleen trekt hij deze meteen weg zodra ik hem aanraak. Ik zucht en laat mijn handen zakken. Misschien is het beter als we dit een andere keer voortzetten, het is nu toch al laat.

Ik sta op en pak zijn linkerhand. Vriendelijk glimlach ik om hem te laten weten dat het goed is. Hij zucht zachtjes en laat zijn schouders zakken. Voorzichtig trek ik hem overeind. Hij staat al een stuk steviger op zijn benen, volgens mij heeft het wandelen hem goed gedaan. Opeens begint hij te gapen. Het klinkt zo schattig dat ik moet lachen als ik zie hoe schuldig hij mij aankijkt. Ik knijp zachtjes in zijn hand en neem hem mee naar het bed. De vorige keer heeft hij hier ook geslapen dus dat zou geen probleem mogen zijn. Ik ga wel weer op de grond slapen.

Ik sla de dekens open en laat hem plaatsnemen op het bed. Het maakt niet uit dat hij zijn vieze kleren nog aan heeft, mijn bediendes maken iedere dag mijn bed opnieuw op. Zodra hij ligt laat ik zijn hand los en leg ik voorzichtig de dekens over hem heen. Als ik weg wil lopen voel ik hoe hij opnieuw mijn hand pakt. Ik probeer een glimlach te onderdrukken en draai me om. Bijna smekend kijkt hij mij aan terwijl hij met zijn andere hand naar de plek naast hem gebaard. Ik glimlach en loop naar de andere kant van het bed. Voorzichtig ga ik naast hem liggen, boven de dekens.

*

Op mijn rug lig ik naar het plafond te staren, wachtend tot de slaap komt. Ik kijk naast me om te zien of de jongen al slaapt. Hij ligt op zijn zij en zijn ogen zijn gesloten. Rustig haalt hij adem. Ik moet glimlachen en pak langzaam zijn linkerhand. Zachtjes wrijf ik er met mijn duim overheen. Ik zucht en kijk weer naar het plafond. Waarom voel ik me maar niet moe? Opeens voel ik iets zachtjes in mijn hand knijpen. Ik kijk naast me en zie twee paar ogen mij aankijken. Ik glimlach en geef zachtjes een kneepje terug. Dan sluit hij zijn ogen weer en al snel wordt zijn ademhaling regelmatig.

Ik kan het niet laten en blijf maar naar hem staren. Iets in hem maakt dat ik niet weg kan kijken.

Zo rustig als dat hij er nu bij ligt is heel iets anders dan hoe hij er overdag uit ziet. Zijn rustige ademhaling, die ontspannen blik en dat kleine glimlachje op zijn gezicht. Zo zie ik hem het liefst. Zonder angst, gewoon ontspannen. Ik merk dat het mij ook rustig maakt.

Ik ken hem pas anderhalve dag en nu al bepaald deze jongen mijn stemming.

Zo vrolijk als hij werd van Pascal, hoe vredig hij er nu bijligt, alles. Ik wil hem niet bang zien, het maakt me droevig hem bang te zien. Nee, ik wil hem gelukkig zien. Wist ik maar hoe ik hem gelukkig kan maken...

-
Bijna een week later I know
Toetsweek was killing me... 🥳
Maar Hey nieuw iets
Enjoy :)