De Prins en de Kikker ~ YouTube Fanfiction ~ ON HOLD

~{ 32 }~

"Net zolang tot jij je les leert..."

...zal ik ook voor Link kiezen...

...5 slagen bij...

...hij is niks waard...

...opnieuw en opnieuw...

Stop. Stop. Stop.

Ik leun tegen de muur en leg mijn gezicht in mijn handen terwijl ik probeer te stoppen met trillen. Mijn vaders woorden blijven zich maar in mijn hoofd herhalen. Opnieuw en opnieuw. 'Net zolang tot jij je les leert'.

Ik kreun en beuk mijn vuist tegen de muur. Aan andere dingen denken... andere dingen... Ik doe mijn best maar niks lijkt te werken. Hoe harder ik de gedachten weg probeer te drukken, des te sterker komen ze terug.

Bijtend op mijn lip voel ik hoe de tranen zich in mijn ogen beginnen te vormen.

Ik heb het verpest.

Iedere fout die ik maak zal Link pijn doen...

Ieder fout die ik maak zal mijn vriend voor moeten boeten...

Ik heb dit nooit gewild...

Nooit.

Ik zucht en veeg de tranen weg. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. De jongen - waarvan ik nog steeds de naam niet weet. Link, die nu voor mijn fouten op moet draaien. Mijn vader, die voor mijn gevoel niks anders kan doen dan mij het leven zuur maken. En mijn ouders, die willen dat ik ga trouwen.

Ik weet het gewoon niet meer.

"Mijn prins? Is alles in orde?" hoor ik een zachte stem opeens vragen.

Ik schrik en kijk op.

"W-wat?" mompel is half afwezig.

"Ik vroeg of alles in orde was. U lijkt me een beetje... ja..." dwaalt ze af.

Nu pas dringt het tot me door dat er een meisje voor me staat. Ik kijk wat beter en herken haar.

"Sorry ja, alles gaat prima - eh - help me even herinneren, u was...?" hoopvol kijk ik haar aan.

"Nathalie, Uwe Koninklijke Hoogheid," zegt ze met een buiging.

*** die was ik in mijn lijst vergeten. Het feit dat ik ook nog prins ben...

Ik herpak mezelf snel en maak een buiging. "Maar natuurlijk! Vrouwe Nathalie," glimlach ik terwijl ik haar hand pak en er, zoals het volgens de regels moet, en licht kusje op plaats. Ik zie haar blozen en laat haar hand voorzichtig weer zakken.

"Kan ik u ergens mee van dienst zijn?" vraag ik vervolgens maar om een ongemakkelijke stilte te voorkomen en mijn gedachten ergens anders op te focussen.

Ze schudt haar hoofd en glimlacht weer. Haar blauwe ogen kijken mij licht-sprankelend aan.

"Nee Uwe Hoogheid. Ik was opzoek naar mijn zusje, Nelissa, maar toen kwam ik u tegen en vroeg mij af of alles in orde was," Ze kijkt even om zich heen en focussed dan haar blik weer op mij.

Uwe Hoogheid? Nee dankje...

"Allereerst, zou u mij alstublieft gewoon Jeremy kunnen noemen?" vraag ik haar bijna smekend, "Als er één ding is waar ik zo klaar mee ben, dan zijn het wel al die titels," En alles eromheen...

Ze knikt en ik glimlach dankbaar naar haar.

"En verder. Ik - eh - weet niet zeker waar je zusje nu is. Ik zag haar het laatst in de hallen in de buurt van de keuken..." vertel ik haar.

Ze denk even na en knikt dan. "Dan zal ik daar maar eens gaan zoeken. Dankuwel," Ze maakt glimlachend een buiging en draait zich om om weg te lopen. Dan bedenkt ze zich en draait zich weer om naar mij.

"Ik hoorde trouwens wat u voor uw dienaar heeft gedaan... Ik weet zeker dat u een goede koning zult worden, " glimlacht ze, "Misschien zelfs beter dan uw vader, Koning Evert." Met die woorden draait ze zich weer om en vervolgt haar weg door de hal.

Stilletjes kijk ik haar na.

Ik snap wel wat mijn ouders in haar zien. Ze is lief, vriendelijk, gemanierd, knap... en van adel. Alleen... ja...

Ik zucht en zet me af van de muur. Ik kan mijn problemen niet blijven ontlopen - helaas. Ik wacht tot Nathalie's voetstappen weg zijn en loop dan zelf weer terug naar de keukens. We moeten Link echt ergens anders neer leggen...

~*~

Stilletjes open ik de deur en sluip naar binnen. Vrijwel meteen zie ik Joost opkijken vanaf zijn stoel naast Link. Link ligt nog steeds op de plek waar ik hem heb achtergelaten, en alleen Nelissa en de jongen zie ik nergens. 

"Hey hoe gaat het met hem?" fluister ik zachtjes terwijl ik dichterbij kom.

"Goed," reageert Joost glimlachend op fluistertoon, "Hij slaapt nu." Hij kijkt naar de zacht snurkende Link en even zie ik een bezorgde blik voorbij flitsen voor hij zich weer tot mij richt.  

"Vrouwe Nelissa heeft maar een paar hechtingen hoeven zetten en samen met Harms hulp heeft ze alle wonden verzorgd. Ze zegt dat de striemen op zijn polsen nog wel een tijdje zullen blijven en er zullen zeker littekens ko-"

"Wat...?" onderbreek ik hem.

Raar kijkt Joost me aan, "Hoezo 'wat'? Je hebt die wonden toch gezien, het kan niet anders dan da-"

"Nee nee niet dat," zeg ik snel, "Dat stuk daarvoor. 'samen met- 'Harms' hulp'?" vraag ik verward. Joost lijkt me te snappen.

"Ja Harm ja, Vrouwe Nelissa stelde zichzelf voor en toen wees hij naar zichzelf en zei dat woord weer dat hij eerder constant herhaalde, 'Harm'. Ik begreep het eerst ook niet maar Vrouwe Nelissa sprak hem gewoon telkens aan met die... naam - denk ik - en iedere keer glimlachte hij zo blij en deed alles wat ze vroeg," ratelt Joost aan een stuk door.

Stomverbaasd sta ik naar zijn verhaal te luisteren. Ik hoor dat hij door praat, maar mijn hersenen zijn al gestopt met werken.

Harm...

Maar natuurlijk.

Harm!

Waarom bedacht ik me dat niet eerder.

Het was helemaal geen woord... het is gewoon zijn naam...!

Ik- hoe?!

Ben ik dan echt zo dom?

-
Ye
FanvanJeremy :D lees ook haar nieuwe Squad boek!!! :)
Dizzychanse (lees ook haar boeken ff :) )
En lees ons boek op n_lissa account :)))
(#nospon)

Jouir?
Profitez bien de la journée :D